Dune: Part Two (2024) ****½ recensie

Weten jullie wat het grootste verschil is tussen regisseurs Denis Villeneuve en Zack Snyder. Het zijn beiden visueel gedreven filmmakers die elk frame omtoveren in een schilderij. Het zijn ook twee regisseur die goed overweg kunnen met ‘cinematografische epiek’ en beter dan wie dan ook weten hoe ze acteurs moeten coachen. Het verschil is dat Denis Villeneuve ook nog eens weet hoe hij een verhaal moet vertellen vertrekkende vanuit zijn karakters, daar waar Snyder in zijn films vaak de focus verliest en op zoek haar naar betekenisloze coole shots. Het beste voorbeeld is Rebel Moon (2023). Gelukkig werd deze Dune: Part Two (2024) dan ook geregisseerd door iemand die zijn karakters niet vergeet tussen het daverende geweld. Villeneuve is misschien nog het meest te vergelijken met Ridley Scott, ook al denk ik niet dat de Canadees zo’n saaie film had gemaakt als Napoleon (2023), met dezelfde productiemiddelen en cast. Dune: Part One (2021) was een knappe aanloop en dit tweede deel los zowat alle verwachtingen in.

© Warner Bros.

Korte inhoud: “Part One” introduceerde de woestijnplaneet Arrakis, waar de kostbare bron van specerijen wordt gewonnen. De familie van Huis Atreides – inclusief de jonge Paul (Timothée Chalamet), troonopvolger – krijgt de leiding over de operaties, maar wordt zwaar aangevallen door de gemene Baron Harkonnen (Stellan Skarsgård) en Huis Harkonnen. Paul en zijn moeder, Lady Jessica (Rebecca Ferguson), lid van het heksenzusterschap Bene Gesserit, zijn blijkbaar de enige overlevenden. Aan hun lot overgelaten in de woestijn, ontmoeten ze een stam van de inheemse Fremen – waaronder Chani (Zendaya), een mysterieuze vrouw die Paul ziet in zijn mogelijk profetische visioenen. Deze vervolgfilm onderzoekt de mythische reis van Paul Atreides terwijl hij zich verenigt met Chani en de Fremen terwijl hij op een oorlogspad van wraak is tegen de samenzweerders die zijn familie hebben vernietigd. Geconfronteerd met een keuze tussen de liefde van zijn leven en het lot van het bekende universum, probeert hij een verschrikkelijke toekomst te voorkomen die alleen hij kan voorzien.

Deze sequel staat gepland voor release op morgen 24 februari 2024, en ik raad jullie aan om deze op IMAX te gaan bekijken, het loont echt de moeite. De film werd niet zoals Oppenheimer (2023) opgenomen op 65mm pellicule maar wel digitaal met de Arri Alexa 65 IMAX camera. De eerste film werd opgenomen met de Arri Alexa LF en de sensor is minder breed dan de de Alexa 65, wat wil zeggen dat je een veel grotere beeldresolutie hebt wat ook de cgi ten goede zal komen. De film werd opgenomen in Boedapest, Abu Dhabi, Jordanië en Italië en de beelden waren wederom episch. Je zou de twee films eigenlijk back-to-back moeten zien in een IMAX zaal en Kinepolis heeft gezorgd voor een Dune Marathon vandaag op 27 februari, alsook op 2 en 3 maart 2024, met snacks, drinks & goodies (en wie weet die fameuze Worm-popcorn doos).

Villeneuve wou enkel aan het project beginnen indien hij 2 films kon maken gezien de rijkdom van de boeken van Frank Herbert. Er was echter bezorgdheid toen Warner speelde met het idee om de eerste film gelijktijdig uit te brengen op hun HBO Max (nu MAX). Samen met Covid heeft dit de box-office voor de film geen goed gedaan en had de vervolgfilm misschien in het gedrang kunnen komen. Maar Warner was tevreden met de HBO Max resultaten dat ze snel de sequel een groen licht gaf. Box-office gewijs deed de film het met zijn 435 miljoen dollar wereldwijd toch niet zo best gezien het productiebudget van 165 miljoen dollar. De film heeft net de break-even overschreden maar bij Warner wachten ze nog op een bioscoop-return. Hoe dan ook, Dune wordt uitgemolken en zelfs al deed de eerste film het niet bijzonder goed aan de box-office zien we de karakteres zelfs opduiken in populaire games zoals Call of Duty: Modern Warfare III. Toch denk ik dat deze film véél beter zal scoren.

© Warner Bros.

Eric Roth werd ingehuurd om mee te schrijven aan het scenario, en later werd bevestigd dat Jon Spaihts samen met Roth en Villeneuve het script zou schrijven. In de cast zien we naast Rebecca Ferguson als Lady Jessica Atreides zien we bij de vrouwen Florence Pugh opduiken als Princess Irulan Corrino en Léa Seydoux als Lady Margot. Bij de mannen zien we naast Stellan Skarsgård als Baron Vladimir Harkonnen ook nog steeds Javier Bardem als Stilgar, Dave Bautista als Glossu Rabban Harkonnen, Josh Brolin als Gurney Halleck, maar ook Austin Butler als Feyd-Rautha Harkonnen en Christopher Walken als Emperor Shaddam IV.

Part Two brengt ons de rollercoaster die ons niet werd gegund in de eerste film, we krijgen een overdosis aan zandwormen, insect-y-helikopters en sci-fi actie te verwerken maar we gaan ook dieper in op de thema’s rond machtsmisbruik, de impact van kolonialisme en de kracht van religie. Hoewel de politieke aspecten van de uitgebreide ‘Dune’-mythologie in de eerste film werden aangestipt, worden ze in deze sequel nog wat aangescherpt met boeiende persoonlijkheden zoals met de ouder wordende Emperor gespeeld door Christopher Walken en zijn dochter prinses Irulan (Florence Pugh) en die zich bekommeren over hoe onstabiel de melkweg aan het worden is. Lea Seydoux speelt dan weer de rol van Lady Margot, een ambitieus lid van de Bene Gesserit, die nog een andere politieke dimensie aan het verhaal toevoegt. Skarsgård is supergriezelig als de Baron, Dave Bautista krijgt meer te doen als zijn meedogenloos onzekere oudste neef Rabban, en voor degenen die maar niet genoeg krijgen van Elvis is hier een kale versie van Austin Butler, als de giftige maar magnetische Feyd die verzit is op messen.

Desondanks wel al heel wat karakter-ontwikkeling hadden in de eerste film, krijgen we er nog wat in deze sequel en dat komt ook de actie te goede. Alles voelt heel onderbouwd aan. Om nog eens terug te komen op mijn begin-vergelijking mùet Zack Snyder’s Rebel Moon, daarin hadden we in Part One de robot Jimmy met de stem van Anthony Hopkins. We dachten als kijker dat dit personage heel belangrijk zou zijn (gezien de stemacting) maar we weten maar half wie hij is, hij zou een passief wezen zijn maar schiet dan toch een pistool af en verdwijnt dan uit het verhaal. Dergelijke onzinnigheden zijn ondenkbaar in de wereld van Villeneuve. Hoofdacteur Chalamet geeft Paul vorm als een complex karakter die verscheurd wordt tussen dierbaren en zich zorgen maakt over zijn lot. Hij heeft ook een sterke chemie met Zendaya, wat uiteindelijk de kernrelatie van de film onderbouwt. Maar ook Lady Jessica groeit uit tot een aangrijpende personage, die van extreem droog in de eerste film uitgroeit tot een intrigerend vastberaden figuur in deze vervolgfilm.

Na twee uur en 45 minuten voelt de nieuwste ‘Dune’ nog steeds lang aan, maar bevat hij een heleboel mythologie vóór een finale waar we allemaal op zaten te wachten. En neen, de film eindigt niet met een sisser. Na de film ga je zelfs stiekem hopen op een derde film.