Top 10 Beste en Slechtste Films van 2016

Dave

8 jaar ago

Het jaar 2016 mag dan nog wel een rampjaar zijn met al die sterfgevallen in de muziekwereld en aanslagen in de wereld, maar op filmvlak hadden we toch wel een aantal aangename verrassingen. Voor deze Top 10 Beste en Slechtste Films van 2016. Films worden niet overal op hetzelfde tijdstip uitgebracht en soms verschilt het ene lijstje wel met het andere. Wij houden er de simpele regel op na, met name, films die wij gezien hebben in dat jaar, al dan niet in persvisie of in filmfestivals. Uiteraard waren er ook een aantal stinkers, en het zal moeilijk zijn om een keuze te maken welke films de lijstjes zullen halen.

Een paar films die net uit mijn Top 10 van Beste films zijn gevallen en die ik hier toch nog even wil vermelden zijn 10 Cloverfield Lane (2016), een fascinerende thriller die de kijker constant op het verkeerde been zet, alsook het verontrustende en lugubere The Witch (2016). Ook de aangrijpende Room (2015) en Elle (2016) van Paul Verhoeven zijn net buiten de Top 10 beland maar zeker films die indruk op ons hebben gemaakt. Bij de Wost Movies heb ik een film als Fifty Shades of Black (2016) eruit gelaten omdat niemand had verwacht dat deze prent ook nog maar de moeite zou zijn om te zien. Ook The Girl on the Train (2016) heeft net de lijst niet gehaald, ook al had ik deze er wel willen tussen steken.

The Best Movies of 2016

10. Embrace of the Serpent (2015) Ciro Guerra

Er zijn niet zo heel veel Vlaamse films die ik echt de moeite vond om in deze lijst te zetten, maar wel heel wat films met Vlaamse acteurs die zeker in aanmerking kwamen. Laat ik meteen uitpakken met Embrace of the Serpent, een film die eigenlijk al in 2015 vertoond is geweest op het filmfestval van Cannes, maar wij hebben deze pas ontdekt op het Offscreen festival in Brussel in maart van 2016. Een fascinerende prent over een wetenschapper die in het Amazone woud op zoek is naar een helende plant en er in contact komt met inboorlingen. In één van de hoofdrollen zien we de geweldige Jan Bijvoet. De film deed me wat denken aan Werner Herzog Fitzcarraldo (1982), maar in tegenstelling tot deze film krijgen we nu alles te zien vanuit het perspectief van de inboorlingen. Zondermeer een geniale film, met geweldige vertolkingen, prachtige 35mm zwart wit fotografie en een verhaal die blijft nazinderen.

9. The Assassin (2016) Hsiao-Hsien Hou

The Assassin is een stuk trager zijn dan datgene wat we gewend zijn uit de States. Het resultaat is een soort mix tussen kinetische en meer abstracte scènes. Dit is tevens de eerste Wuxia-film van de cineast in 35 jaar tijd. In tegenstelling tot veel andere films waar geweld op gratuite manier wordt gebruikt op het spektakel niveau artificieel hoog te houden, hebben we hier een film die geweld beschouwd als een kunstvorm. Onze assassin doodt op een manier zoals een schaakspeler zijn aanval inzet; berekend in een precies aantal stappen, rekening houdend met de tegenaanval, om zo lijnrecht en op de meest efficiënte manier de vijand uit te schakelen. Ze gebruikt een kleine dolk zodat ze haar slachtoffers van dichtbij geruisloos kan vermoorden, maar uiteindelijk heeft ze haar wapen zelfs niet echt nodig. The Assassin is deze The Assassin geen publiekstrekker zoals Ang Lee’s Crouching Tiger, Hidden Dragon of Zhang Yimou’s Hero – maar een streling voor het oog voor al wie net iets meer zoekt.

8. The Jungle Book (2016) Jon Favreau

Ik had zelf niet veel verwacht van The Jungle Book maar Jon Favreau is er weer in geslaagd om mij te verrassen met een geweldig visueel spektakel. Ik wist zelfs niet wat de bedoeling was om deze cartoon om te zetten naar een live-action film, maar na het zien van deze prent was ik echt wel onder de indruk van het resultaat. Het slaagt er bijzonder wel in om actie te doseren met humor en momenten van dreiging. De wereld heeft iets dromerig maar heeft ook een zekere fotorealisme. De animatie is bijzonder knap gedaan en de muziek is echt wel pakkend. Zelfs het gezang in de film werkt volledig in de film zonder dat het een musical wordt. De film heeft diepte en duisternis, het is zowel een film voor de allerjongsten als voor een ouder publiek. En alle die verschillende zaken werken perfect in elkaar.

7. The Handmaiden (2016) Chan-wook Park

Dit Victoriaanse misdaadverhaal The Handmaiden is een heerlijk geflipte en sexy prent over vrouwen die voortdurend worden onderschat door de mannen om hen heen, en die zullen leren hoe ze hiervan misbruik kunnen maken. Park staat bekend voor zijn stijlvolle mise-en-scène en zijn aandacht voor kostuums, vrouwelijke hoofdpersonages en setdesign. Alles in deze film is erotisch, van de gebeurtenissen tot en met de prachtige kadrages, met zijn fetisch shots van oorringen, inktpotten, vingerhoedjes, het gekletter van schoenen op het parket, of het openen van een korset. Om nog maar te zwijgen over het gebruik van zilveren ballen en zilveren klokjes die luiden op de maat van de orgasmes. Een cinematografisch pareltje waar cinefielen verzot op zijn.

6. Hell or High Water (2016) David Mackenzie

Deze Hell or High Water neemt ons terug naar die rurale Sam Peckinpah periode, waar de cinematografie de leegte toont van het bestaan. Het is een verhaal over een bakoverval, maar het is vooral een prent over twee broers en een sheriff en zijn partner. De film heeft wel iets weg qua toon als No Country For Old Men (2007) van de Coen Brothers, maar deze film lijkt iets meer sociaal maatschappelijke klemtonen te leggen. We rijden langs landwegen waar bedrijven verlaten zijn, huizen vervallen en iedereen uitgeput lijkt. Het zijn bijna spook dorpjes. Los van het thriller aspect is het bijna een soort maatschappelijk drama geworden van een familie die is getroffen door de crisis en moet zien af te rekenen met sluwe bankiers en landeigenaars die hen van hun ranch willen verjagen. Een western waar de pistolen zijn ingeruild voor karakters van vlees en bloed.

5. Don’t Breathe (2016) Fede Alvarez

Hands down de beste thriller van 2016 is deze Don’t Breathe. Tot mijn grote opluchting is het niet de zoveelste ‘found footage’ film maar het is een goed gemaakte horror, met een bijzonder aanstekelijke cast. Maar het is vooral de eenvoudige premisse die deze film zo aantrekkelijk maakt. Het verhaal lijkt op het eerste gezicht te gaan over drie inbrekers die misschien iets te ver gaan door een blinde te overvallen. Maar dan draaien de rollen plots om en wordt het slachtoffer eigenlijk de “moordmachine”. Hier is geen ruimte voor kartonnen screamqueens en pretty teenagers vs een cliché serial killer, maar wel karakters met een achtergrond die elk foute dingen doen in de ogen van de andere.

4. Deadpool (2016) Tim Miller

Als er één comic-adaptatie verdiend om in een Top 10 van Beste Films te staan is het toch wel deze vuilgebekte en politiek incorrecte Deadpool. Het script is geweldig, maar wat deze film vooral zo knap maakt en dat hij onder zijn ruwe bolster een zacht kantje heeft met een love story tussen Wilson en Vanessa dat misschien wel het beste romantische koppel uit alle comic adaptaties tot nog toe. De chemie werkt bijzonder wel tussen deze twee karakters en je voelt echt met hen mee van begin tot einde, ook al krijgen we heel wat grappige onzin te verwerken.

3. 13th (2016) Ava DuVernay

De beste documentaire van 2016 is zonder twijfel deze 13th, die slaat op het 13de amendement, die slavernij verbiedt tenzij het als straf wordt gebruikt in het correctionele systeem. En dat is nu net een bijzonder aangrijpend en onthutsend relaas. Het is een kracht verhaal over de nieuwe chain gang-generatie. Het is tevens een film die jullie gezien moeten hebben want het open de ogen voor iets wat gezien kan worden als “gedogen slavernij” en misschien ook heel wat vragen oproept over de maatschappij waarin wij leven.

2. Under the Shadow (2016) Babak Anvari

Under the Shadow speelt zich af in Iran, en het is een briljante mengeling tussen een drama te midden van de Irak-Iran oorlog en een haunted house horror. Het is een bijzonder originele prent die ons laat smaken van de gruwel van de oorlog alsook van de metaforische en ingebeelde gruwel. En net zoals bij heel wat horrorfilm is de soundtrack van cruciaal belang en ook hier werkt het bijzonder wel. Het is net zoals bij Don’t Breathe een film die weet hoe je met stiltes moet omgaan en dat de grootste gruwel niet altijd een schreeuwend monster moet zijn met kettingzaag. Het zijn stiltes waar je die kleine en creepy achtergrondgeluidjes hoort en dat werkt bijzonder goed op ons gemoed. Veel horrorfilms zijn niet meer griezelig, deze is dat wel. Maar het is niet alleen een film die ons de stuipen op het lijf jaagt maar ons tevens laat meeleven met de personages, en het heeft zelfs een politiek/maatschappelijke subtext die niet mis te verstaan is. Een briljante horrorfilm zoals we ze graag zien komen.

1. Arrival (2016) Denis Villeneuve

De film die voor mij de grootste impact heeft gehad is toch wel deze Arrival van een regisseur die zo goed als niks verkeerd kan doen en Christopher Nolan binnenkort voorbij zal steken. Het is allesbehalve een gewone sci-fi film. Het is een prent die filosofeert over het leven en het nut van taal ontrafelt tussen verschillende entiteiten, maar vooral ook een drama tussen mensen. De vraag die aan het begin van de film wordt gesteld is of taal of wetenschap de sleutel is van vooruitgang. Visueel ziet de film er bijzonder aangrijpend uit (en dit met beperkte middelen voor een dergelijke film), maar ook de vertolkingen zijn van een superieur niveau.

The Worst Movies of 2016

10. Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) Zack Snyder

Ik vond 2016 geen bijzonder goed jaar voor comic adaptaties, want er waren toch heel wat teleurstellingen, in het bijzonder deze Batman v Superman: Dawn of Justice. Wat zowat dé comic adaptatie van de eeuw had moeten worden, met een clash tussen Superman en Batman, draaide uit op een sisser. De film duurde 151 minuten lang en nog waren er onduidelijkheden en zaken die niet ingevuld werden, dat ze er nog eens 32 minuten aan hebben toegevoegd in de Blu-ray cut. En dit met slechts 8 minuten van effectief gevecht tussen Superman en Batman!

9. Suicide Squad (2016) David Ayer

En laten we meteen ook die ander comic ramp aanhalen, de verschrikkelijk teleurstellende Suicide Squad. Dit was nog zo een film waar ik heel veel van had verwacht, maar de uitwerking was om van te huilen. Het script is een puinhoop van mini-verhaaltjes en background stories. En ik begrijp nog steeds niet waarom ze het PG13 wilden spelen. Om de zoveel minuten horen we een personage letterlijk zeggen dat ze ‘bad’ zijn, alsof het echt wel met dialogen duidelijk moest gemaakt worden gezien de film dat niet kon overbrengen. Met deze film ga je niet lachen gezien de regisseur absoluut geen gevoel voor humor en timing heeft. Serieus kan je de film ook niet echt noemen want het verhaal is dermate zot dat je niets geloofwaardig kan nemen. Maar ook op vlak van actie moet ik zeggen dat ik zwaar teleurgesteld ben. Er zit op geen enkel moment een knap uitgevoerde actie-scène in waarin alle figuren kunnen uitblinken. Een pijnlijke verspilling van energie en talent.

8. Assassin’s Creed (2016) Justin Kurzel

Game-adaptaties blijven de vloek met zich meedragen en de Assassin’s Creed mag dan wel de visueel meest indrukwekkende film zijn, het is een drol van de meest verderfelijke soort. De beste game-adaptatie blijft bij deze Warcraft (2016) en deze prent had ondanks een productiebudget van 125 miljoen dollar en een fantastische Michael Fassbender in de hoofdrol, is een miskleun. Ik ben een fan van de games en het deed pijn om te zien hoe ze met alle middelen die ze voorhanden hadden, er gewoon een zooitje van hebben gemaakt. Ik had de indruk dat regisseur Justin Kurzel niet echt goed wist hoe hij deze adaptatie moest aanpakken, en zijn grootste fout was om deze film voor een flink deel te laten afspelen in het heden ipv het verleden. Dit had de film moeten zijn die met gemak de vloeg van de game-adaptaties had moeten breken, maar de filmmakers hebben de bal laten vallen.

7. Grimsby (2016) Louis Leterrier

Ik had eigenlijk nog wel veel verwacht van deze Grimsby na de vele lovende kritieken en de veelbelovende cast…maar dit was schandalig slecht. Ik hou enorm veel van Sacha Baron Cohen, ook al had ik soms wel moeite met het feit dat hij altijd een beetje de draak stak met mensen die eigenlijk gemakkelijke prooien waren (de ietwat dwaze Amerikaanse redneck, de landloper uit Kazachstan, het domme blondje, …). Ik heb op geen enkel moment moeten lachen. Sacha is een geweldig acteur en kon zich volledig laten verdwijnen in een karakter, maar dit personage was echt de moeite niet om te vertolken. Er is ook niets nieuws of scherp aan deze prent. De film moet het hebben van zijn groteske scènes (de olifant scène) en wanneer je hiermee niet kunt lachen is er niks anders meer over en wordt het zielig. Regisseur Leterrier begrijpt ook de humor niet die Sacha waarschijnlijk wou brengen, en bijgevolg voelt alles verkeerd aan.

6. Criminal (2016) Ariel Vromen

Dat er heel wat acteertalent rondloopt in deze Criminal staat buiten kijf, maar wat een miskleun is het geworden! Gary Oldman staat constant te roepen in deze film, terwijl we Kevin Costner vooral zien weglopen. Het grappige is dat het verhaal draait rond een neurochirurg en een hersen-operatie, en dat dit misschien wel dat het script zo goed als geen hersenactiviteit vertoont. Hoe deze acteurs er toe gekomen zijn om deel te nemen aan dit treinongeluk is een mysterie.

5. Zoolander 2 (2016) Ben Stiller

Het grootste probleem met Zoolander 2, wat eigenlijk Twolander had moeten heten, is dat de sequel gewoon niet grappig is. Ik wou echt wel houden van deze prent, maar na 20 minuten heb ik alle hoop laten vallen. Er zijn heel wat personages, uitzinnig grote sets en veel gepraat, maar wat ontbrak was humor. Geslaagde grappen. De sequel lijkt gemaakt door een bende nitwits die denken dat je geen origineel script van doen hebt, wanneer je alles gewoon ‘bigger’ maakt. Meer actie, meer sterren, grotere sets, … en deze camp-explosie zal wel zijn publiek vinden…wel het pakte anders uit.

4. Independence Day: Resurgence (2016) Roland Emmerich

Het is misschien niet de meest mislukte film van 2016 maar deze Independence Day: Resurgence is er niet ver van weg. Een aap zonder regie-ervaring had met de middelen die voorhanden waren en het talent voor de camera een véél betere film kunnen maken dan dit. Het vreemde is dat het doelpubliek voor deze prent waarschijnlijk nog niet geboren waren ten tijde van Independence Day (1996), maar ik heb het vermoeden dat zowel de fans van de originele film als de nieuwkomers geen boodschap hebben aan deze rotzooi. Het was een pijnlijke ervaring om dit te zien. Was Jeff Goldblum niet in deze film had deze lijst veel hoger gestaan in deze lijst.

3. Ben-Hur (2016) Timur Bekmambetov

Iedereen zei bij de eerste geruchten over een remake van Ben-Hur dat het een belachelijk idee was. Zelf vond ik dat niet. Ik denk dat deze prent wel een update kon gebruiken. Maar deze Ben-Hur is niet meteen de film die ik in mijn gedachten had. Dit is de meest saaie film van 2016 en dat is toch wel opmerkelijk gezien het onderwerp en het feit dat de filmmakers hiervan een echte actiefilm wilden maken. De grootste reden waarom deze film niet werk is omdat we als publiek geen moer zijn geïnteresseerd in deze karakters. Het maakt ons niet uit wat er met hen gebeurt. Actie-scènes hebben maar impact wanneer je meeleeft met de personages, en dat was hier allesbehalve het geval. Alles ziet er zo fake uit dat je niets echt serieus kan nemen.

2. Inferno (2016) Ron Howard

Een top 10 lijst van de Slechtste Films kan niet zonder een Ron Howard film, en hier hebben we dan Inferno, het derde deel uit een mislukte trilogie die bakken geld opbrengt. Dus blijven ze deze troep maken. Het verhaal is te dom om na te vertellen, maar in essentie moeten Tom Hanks en Felicity Jones rondhollen van land tot land, in kerken en musea, om er te wijzen naar verschillende objecten en ondertussen alles proberen uit te leggen. Overal zitten er aanwijzingen naar andere aanwijzingen die op zich dan weer wijzen naar nog meer verborgen geheimen. Voor gek van te worden. Het is intergalactisch dom met een getelefoneerd script die constant de plot aan ons wil verduidelijken zonder zich af te vragen op welke manier deze nonsens dramatisch interessant kan zijn voor een publiek.

1. Gods of Egypt (2016) Alex Proyas

Maar dé film die de hoofdprijs afschiet in de lijst van de Slechtste Films van 2016 is toch wel deze Gods of Egypt, waarvoor ik zelfs geen zin had er een review over te schrijven. Alex Proyas was lang geleden één van mijn favoriete regisseurs, en ik ben deze prent gaan zien met hoge verwachtingen. Maar na 5 minuten was mijn conclusie kristalhelder: dit is luidruchtige nonsens van de meest verderfelijke soort. Gods of Egypt heeft 140 miljoen dollar gekost waarvan het gros naar de speciale effecten zijn gegaan en ik begrijp er niks van, want ik ken oude computer-spelletjes die er veel beter uitzien. Ook het script is bespottelijk slecht. De scenaristen hebben alles een ironiserende toon willen geven maar geen enkele grap komt over en het resultaat is om schaamrode wangen van te krijgen. Maar het ergste van deze prent zijn toch wel de vertolkingen, met misschien wel de meest vreselijke Engelse tongval uit de filmgeschiedenis. Je zou denken dat er geen enkel Engels sprekend individu op de set rondliep en de bemerking had gemaakt dat NIEMAND in Engeland zo spreekt. Als bewijs van de slechte vertolkingen: Gerard Butler geeft zowat de beste vertolking… door precies het personage te spelen dat hij altijd speelt…Gerard Butler speelt Gerard Butler (cf. 300, Olympus/Londen Has Fallen, …). Kortom, een schijtfilm van begin tot einde.