Top 10 Best & Worst Movies of 2008

Het einde van het jaar nadert en we zullen om de oren worden geslagen met allerhande eindejaarslijstjes. De filmliefhebbers kijken dan ook uit naar de Top 10 lijstjes van de Beste en de Slechtste Films uit 2008. Het zorgt ieder jaar in ieder geval voor heftige discussies, gezien deze lijstjes voornamelijk gebaseerd zijn op ‘smaak’.

Wat mij betreft was 2008 een teleurstellend jaar met weinig uitschieters. De Arthouse en independent films als Hunger (2008), Gomorra (2008) of Entre Les Murs (2008) staan er niet tussen, voor de simpele reden dat ik deze in de komende dagen/weken zal zien en we deze deadline al een tijdje hadden vastgelegd met het BlogTalk team. Films die vorig jaar net tussen de mazen van het net vielen, en op brutale wijze door mezelf over het hoofd werden gezien, waren: No Country For Old Men (2007) en There Will Be Blood (2007). Twee uitstekende films uit 2007 die pas in 2008 bij ons zijn uitgekomen. Maar gezien ik deze prenten al had vermeld in mijn voorwoord in de lijst van 2007, ga ik deze niet opnemen in deze lijst. Kwestie om misschien ook eens een licht te werpen op andere waardige kandidaten.

Slachtoffers die in de States al uit zijn maar nog niet bij ons (en dus niet in deze lijst voorkomen), zijn The Curious Case of Benjamin Button (2008) van David Fincher, Revolutionary Road (2008) van Sam Mendes, Milk (2008) van Gus Van Sant en Doubt (2008) van John Patrick Shanley. Het lijken mij in ieder geval 4 typische oscarfilms.

The Best of 2008

10. Iron Man (2008) Jon Favreau
The Dark Knight en Iron Man zijn twee comic-adaptaties die af en toe wel eens een loopje nemen met de wetten van de fysica, maar hoe dan ook trachten ze een min of meer realistische prent te maken. Het verschil tussen de twee is dat Iron Man geen serieus drama voor ogen had, maar eerder een ontspannende prent wou maken met de nodige dosis ironie en sarcasme. En daar is de film volkomen in geslaagd. Ook in deze comic steelt een acteur de show, en in dit geval is dat Robert Downey Jr., die het op het eerste gezicht vlakke karakter van Iron Man omvormt in een uiterst aantrekkelijk personage. Ook regisseur Jon Favreau deed een puike prestatie met zijn eerste actiefilm. De tweede beste comic-adaptatie van het jaar en mogen nog vele sequels volgens.

9. Definitely, Maybe (2008) Adam Brooks
OK, dit is quilty pleasure, maar ik heb hier werkelijk van genoten. Eindelijk nog eens een geslaagde romantische komedie. Definitely, Maybe is grappig en heeft een hart op de juiste plaats. De film is eigenlijk bestemd voor vrouwen, maar als man kan je er zeker ook wel van genieten, gezien het verhaal uiteindelijk verteld wordt vanuit het standpunt van Ryan Reynolds. De film vertoond wel een aantal zwaktes, maar het schittert hoe dan ook met een intelligent script en charmeert ons met uitstekende vertolkingen.

8. In Bruges (2008) Martin McDonagh
Laten we hier ook eens chauvinistisch doen, ook al is het een zuivere Britse film. Qua verhaal valt In Bruges al bij al nog mee, maar dit is een karakterfilm, en waarschijnlijk wel één van de beste karakterfilms die ik de laatste maanden heb gezien. De dialogen zijn zalig en het acteerwerk is verbluffend. Brendan Gleeson is fantastisch en Fiennes is wederom verbluffend. Er zitten heel wat interessante plotwendingen in en het einde is best wel een verrassend stukje cinema. Met een stortvloed aan dialogen worden verschillende relaties op virtuose manier ontbloot en uitgewerkt. We worden meegesleurd met vijanden die vrienden worden en vrienden die zich tot gezworen vijanden bekeren, en dit alles gekruid met intrige en humor.

7. Burn After Reading (2008) Ethan CoenJoel Coen
Burn After Reading begint met een Google Earth-achtige inzoom van ver boven de aarde tot diep in het hoofdkwartier van de CIA in Langley. En meteen is de toon gezet voor wat komen zal. Met een low-angle camerabeweging volgen we een paar glimmende schoenen onder een zwarte broek door de lange gangen. Niemand zal immers kunnen ontkenn
en dat Ethan Coen en Joel Coen achter de camera zitten en ook het scenario hebben geschreven van dit nihilistisch screwball festival met vertolkingen waar je nog lang mee zal moeten lachen. Hun Country For Old Men heeft net de Top 10 niet gehaald in 2007 (wegens release-delays) maar deze heb ik zeker niet over het hoofd willen zien.

6. Cloverfield (2008) Matt Reeves
Toen ik de promo-campagne en de teaser zag van
Cloverfield van producer J.J. Abrams en regisseur Matt Reeves, had ik het gevoel een mislukte nakomeling te zien van Godzilla en The Blair Witch. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een zenuwslopende en originele thriller te zien. Het bezeten camera-geschud en het popcorn-plot moet je er echter wel bijnemen, maar het is plezier verzekerd van begin tot eind. Cloverfield is zo één van die films die je ‘nog eens’ zou willen zien voor de eerste keer om die rush nogmaals te voelen, want bij een tweede visie (laat staan een sequel) zal het nooit meer hetzelfde zijn.

5. Wall•E (2008) Andrew Stanton
Misschien niet zo sterk als The Incredibles (2004) van Brad Bird, maar deze Wall•E kan – ondanks de iets zwakkere tweede helft – een beter verhaal vertellen zonder één woord te zeggen dan heel wat films volgepropt met dialogen. Het is een ode aan de stille film en een zoveelste bewijs van de genialiteit van de mensen van Pixar. We komen terecht in een post-apocalyptische wereld, een immense grauwe stortplaats, waar de mensen zijn vertrokken en de enig overlevende machine op aarde een ijverige opruimrobot Wall•E is. De gecreëerde wereld leunt dicht tegen het fotorealisme en is bij vlagen van een onwerkelijke schoonheid. Het contrast tussen de stortplaats en het spierwitte en reflecterende ruimteschip is al zo treffend als het desolate landschap en de energieke, plichtsgetrouwe robotje. Omdat we door de ogen van robots de menselijke verwoesting bekijken, is dit deel meteen het meest confronterend. Waar Finding Nemo de ecologische tragedie in de verf zette, drukt Wall•E je met de neus in de verf. Ontegensprekelijk een artistieke voltreffer.

4. The Wrestler (2008) Darren Aronofsky
The Wrestler werd opgenomen op super 16mm film in een recordtijd van 35 dagen met het strikte minimum aan middelen (7 miljoen dollar) en het resultaat is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Het is tevens ook een film die een ander facet van Mickey Rourke laat zien. In The Wrestler is ook een rol weggelegd voor de bedwelmend mooie Marisa Tomei en de sensuele Evan Rachel Wood die elk bijzonder veel indruk maken. Het is een typisch Amerikaanse prent over de wereld van de roem, maar ook nog één die je niet onberoerd zal laten. Het is dus zeker niet alleen een film voor pro-wrestling fans. Misschien zelfs dé beste worstelaren film ooit, en hier worden de slagen niet ingehouden..

3. Slumdog Millionaire (2008) Danny Boyle & Loveleen Tandan
Slumdog Millionaire is één van de grootste verrassingen uit 2008. Het vertelt het verhaal van Jamal Malik, een jong weeskind dat besluit deel te nemen aan de Hindi versie van het programma ‘Who Wants to be a Millionaire’. Het hele land kijkt toe terwijl Jamal nog maar één vraag verwijderd is van de hoofdprijs. Tijdens de pauze van het programma gebeurt er echter iets waar Jamal niet op had gerekend; hij wordt gearresteerd, omdat de politie zeker weet dat hij de boel aan het oplichten is. Ze kunnen het niet geloven dat een straatjongen zoals hij zoveel kennis heeft. Als fan van regisseur Danny Boyle heb ik deze low-budget prent gaan zien op het festival van Londen zo’n 3 maanden geleden en nu nog blijft de film (en vooral zijn emotionele conclusie) nazinderen, met briljante vertolkingen van een cast vol nobele niet-westerse onbekenden en een efficiënte melodramatische, suspensvolle regie. Warner Bros geloofde niet in het project, maar de slimmere Fox Searchlight pikte het op met het indrukwekkende resultaat als gevolg. Deze film is op dit moment nog totaal onbekend, maar hierover zal nog wel gepraat worden begin 2009 tijdens een prestigieuze awardshow.

2. Boy A (2008) John Crowley
Diegene die het filmfestival van Gent hebben bezocht hadden de mogelijkheid om deze Boy A te bewonderen. De officiële release van deze film is bij ons gepland op 11 maart 2009, maar het is zeker een film die jullie moeten meepikken. Een jonge man komt vrij uit de gevangenis nadat hij een straf heeft uitgezeten voor de moord op een meisje tijdens zijn kinderjaren. De aanklager meende dat hij het pure kwaad belichaamde. Jack hoopt op een nieuw leven en krijgt een baantje bij een transportbedrijf. Zijn begeleider Terry, een warme vaderfiguur, is trots op hem. Alles verloopt naar wens: Jack maakt vrienden en wint het hart van een niet onaardige secretaresse. Tot zijn dekmantel in gevaar komt, juist omdat hij een heldendaad verricht. Een Britse film die prangende vragen stelt over hoe je met schuld moet leven, zonder ooit maar te vervallen in platvloers exploitatie, met een indrukwekkende vertolking van Andrew Garfield en een voortreffelijke regie van John Crowley. Het is het soort film waarna je niet gezwind uit je stoel kan wippen.

1. The Dark Knight (2008) Christopher Nolan
De film die dit jaar bij mij het meeste indruk heeft gemaakt is The Dark Knight. De film is een bijna meesterwerkje, maar vertoonde toch iets teveel overbodige zwaktes. Ik denk dan maar aan de soms lachwekkende geforceerde stem van Christian Bale, de grote verdwijntruuk van Batman, de soms lullige mise-en-scène van de vechtsequenties of nog het scenario die het zo nodig vond om alles met de paplepel te willen uitleggen. Een rewrite van het script door iemand anders dan de regisseur zelf en zijn broer, had misschien wel geen overbodige luxe geweest. Desondanks is The Dark Knight superieur aan ALLE andere film die in 2008 zijn uitgekomen. Heath Ledger zet hier een kippenvel-inducerende vertolking neer, de muziek van Hans Zimmer en James Newton Howard is duister, experimenteel en bijzonder efficiënt, maar ook de visuele wereld die Nolan hier schildert met behulp van zijn talentvolle DoP Wally Pfister is verbluffend. Nolan slaagt er trouwens in om het comic-genre op het niveau te brengen van een intelligent drama en legt de lat nu wel erg hoog voor de komende comic-adaptaties.

The Worst of 2008

10. Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008) Steven Spielberg
Ik had deze film hoger willen zetten in de lijst maar gezien de concurrentie dit jaar voor ‘slechtste film’ zo hevig was, moet deze George Lucas prent het doen met de 10de plaats. Maar wees gerust dat het een vuile, vieze en vettige 10de plaats is! Indy 4 is een praatbarak met tussenin wat versleten stuntwerk en opgekalefaterd met cgi diarree. Het is nog net geen schande te noemen – daarvoor ziet Harrison Ford er eigenlijk nog behoorlijk goed uit – maar het is ver beneden het peil van de vorige Indy films. Het is niet alleen een wegwerpproduct die je snel vergeet, maar wat mij nog meer stoorde is de oeverloze ‘saaiheid’! Hoe kan een Indiana Jones film ‘saai’ zijn?! Deze sequel was in ieder geval niet geregisseerd door die Steven Spielberg van Jaws, ET, Munich en Shindler’s List maar wel door die Steven Spielberg die flagrant over de schreef van het fatsoen strompelde met films als War of the Worlds en The Lost World. Die zou gewoon moeten stoppen met films maken, want het is niet meer om aan te zien. De film genoot van een unieke set-up, maar de pay-off’s waren om van te huilen. Ze hebben 19 jaar tijd gehad om hieraan te werken; het is bij deze een ode aan de verspilling van tijd, geld en energie.

9. Saw V (2007) David Hackl
Ik denk dat de makers zowat alle hoofdpersonages van de Saw franchise hebben vermoord, en toch blijven ze sequels uit hun duim zuigen. Het is pathetiek van de meest verwerpelijke soort met heel wat onbedoeld hilarische momenten. Saw V blijft in ieder geval verkopen, maar elk jaar een beetje minder. En als er geen geld meer binnen komt zullen ze er spoedig wel mee stoppen (ze hebben volgens mij nog net genoeg voor één sequel). Probeer niet te zoeken naar een verhaal in deze 5de Saw prent want het is al even nuttig als een interview in de Playboy. Ik heb hoe dan ook een idee voor een nieuwe perverse foltering in Saw VI, laat het slachtoffer kiezen tussen het bekijken van Saw V en Disaster Movie.

8. The Women (2008) Diane English
The Women is niet beter of slechter dan die XX-chromosoom films The Hottie and the Nottie of Over Her Dead Body, maar deze film wordt bezet door een leger “talentvolle actrices” (in tegenstelling tot typetjes als Paris Hilton of Eva Longoria) die hier elk hun meest platvloerse kant etaleren. Eva Mendes zien we rondhuppelen in jartelles, Meg Ryan plagieert haar vertolking van When Harry Met Sally en Annette Bening speelt op automatische piloot. Het melige mode-marathon Sex and the City (2008) is een meesterwerk vergeleken met deze troep. Regisseuse Diane English heeft ervoor gezorgd dat het origineel uit 1939 een hippere film is. Proficiat!

7. Fool’s Gold (2008) Andy Tennant
Fool’s Gold had nochtans een geslaagde romantische komedie kunnen zijn, maar toen kwam Andy Tennant en hij verneukte zowat elke scène. De regisseur schreef niet alleen aan het script. Hij werd bijgestaan door het duo Daniel Zelman en
John Caflin die al eerder hadden bewezen met Anacondas: The Hunt for the Blood Orchid dat hun enige verdienste was dat ze een scenario ‘zonder schrijffouten’ konden opmaken. Het resultaat is niet schokkerend, stout of gewaagd, het is gewoon dom en bezwijkt onder een stortvloed van clichés. En toen Tennant begon te twijfelen aan zijn prestatie, schakelde hij op het einde van zijn film in een andere versnelling, maar reed vast in platte gewelddadigheid. Je moet al echt verzot zijn op het lichaam van Matthew McConaughey om hier nog van te kunnen genieten.

6. The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor (2007) Rob Cohen
The Mummy 3 gaat lachwekkend genoeg niet over mummies, maar is wel al zo dood als een mummie en heeft vrijwel hetzelfde verhaal als de vorige films met dat verschil dat het zich nu allemaal afspeelt in China. Rob Cohen (xXx, Stealth) is een barslechte regisseur die er niet in slaagt, ondanks al die middelen die voorhanden waren (145 miljoen dollar), om maar één memorabele actie-scène in beeld te brengen. Maar dat het script van Smallville scenaristen Alfred Gough en Miles Millar zo’n productiebudget kreeg is onbegrijpelijk. Het is trouwens beschamend hoe deze twee mannen het publiek aanzien als een kudde schapen die tevreden zijn met slapstick en infantiliteiten. Razzies, here they come!

5. You Don’t Mess with the Love Guru (2008) Dennis Dugan & Marco Schnabel
You Don’t Mess with the Zohan en The Love Guru zijn aan elkaar gewaagd en verdienen beide een plaatsje op de 8ste plaats van deze Top 10. Ik heb niets tegen wacko komedies maar dan moet er tenminste een beetje humor in zitten voor mensen die de puberteit voorbij zijn. En dan nog, er zit meer intelligentie in de dikke teen van een puber dan in deze twee films samen. Adam Sandler en Mike Myers zijn ervan overtuigd dat ze gewoon hun typetje moeten spelen om het publiek aan het lachen te brengen. Spijtig genoeg voor hen is die tijd al lang voorbij. Het materiaal van deze twee films is misschien net genoeg voor een 20 minuten lange stand-up comedy act.

4. The Spirit (2007) Frank Miller
Nog maar pas gezien en ik vond het meteen nodig om Righteous Kill van zijn 10e plaats te wippen om zo ruimte te maken voor The Spirit. De film komt eind februari bij ons in de zalen en bij deze zijn jullie gewaarschuwd voor het treinongeluk die een waarschijnlijk strontbezopen Frank Miller hier in beeld heeft gezet. Je zou het kunnen beschouwen als zijn debuutfilm, gezien hij hier geen steun kreeg van Robert Rodriguez, maar het is een debuut om snel te vergeten (ook al zal dit na het zien van deze rotzooi spijtig genoeg niet mogelijk zijn). De acteursregie in deze prent is beschamend slecht met een Samuel L. Jackson die hier zelfs een nieuw laagterecord neerzet (laten we voor hem hopen dat ie er genoeg geld voor heeft gekregen). Maar Gabriel Macht spant hier de kroon en zal binnenkort beslist de Razzie van Worst Actor in ontvangst mogen nemen. De slimme manager van Macht heeft in ieder geval de acteur nog kunnen verkopen, met The Spirit als verkoops-argument, aan vier nietsvermoedende producties. Wacht tot de filmmakers en het publiek deze amateur te zien krijgen. Na deze film heb ik trouwens immens veel respect gekregen voor de acteurs van ‘Thuis’ en ‘Familie’. Ik snap niet waarom de 3 executive producers hier niet hebben ingegrepen met de aanstelling van een acteurs-coach. Dit is gewoon krankzinnig! Je zou trouwens denken dat met zo veel talentvolle en aantrekkelijke femmes fatales (Eva Mendes, Jaime King, Scarlett Johansson) je niets verkeerd kan doen. Vraag mij dus niet hoe Frank Miller er toch in slaagt om de goede smaak met de voeten te betreden. De wereld van Sin City wordt hier zonder gêne gerecycleerd en het resultaat is een 2 uur lange verkrachting waar je achteraf met een bedrogen en compleet verloren gevoel naar huis strompelt. Maar als je de film gaat bekijken met vrienden zal je toch urenlang kunnen lachen met de vreselijke outfits die in deze film te zien zijn, of de onbegrijpelijke sequenties en de geforceerde stijl. Ik bekeek onlangs de promotie-campagne van The Spirit waar ze uitpakken met woorden als: Heart Pounding, Eye Popping, Mind Blowing, Wild Fun. Welke journalist wordt hier gequote!? Blijkbaar niemand! Het was gewoon het promotie-team die haar eigen film heeft opgeblazen met leugens. Foei, foei!

3. One Missed Call (2008) Eric Valette
De horror-remakes zijn tegenwoordig niet meer om aan te zien. One Missed Call, Shutter, Prom Night zijn stuk voor stuk miskleunen, maar One Missed Call leek wel in elkaar gestoken door een stelletje bavianen. Ik vraag me soms af wat erger is: dat ze in Azië dergelijke troep blijven maken of dat Hollywood die troep blijft reproduceren met een nog meer verderfelijk resultaat tot gevolg. One Missed Opportuni
ty to NOT make a remake. Ben ik blij dat ze nauwelijks hun productiebudget hebben teruggewonnen bij hun bioscoop release in de States. Je zou denken dat het doelpubliek voor deze troep er ook genoeg van heeft. Halleluja!

2. Meet The Spartans in a Disaster Movie (2008) Aaron Seltzer & Jason Friedberg
Zowel Meet the Spartans als Disaster Movie zijn zo slecht dat ik zelfs geen woorden aan deze stompzinnigheid vuil wil maken. Laten we samen hopen dat Jason Friedberg en Aaron Seltzer het nieuwe jaar niet zullen halen. Please, please, please!

1. Star Wars: The Clone Wars (2008) Dave Filoni
Ik ben begonnen met een George Lucas film, ik zal er ook mee eindigen, en dan nog wel met een visueel niet-onaardige maar totaal verderfelijke snoozefest als The Clone Wars. Wie dacht dat met Star Wars: Episode II – Attack of the Clones het absolute dieptepunt was bereikt voor de Star Wars franchise, moet nog bekomen van deze aberratie. De Star Wars mythologie wordt hier met de voeten betreed door een onbenullig regisseur die waarschijnlijk nog nooit van een Star Wars film heeft gehoord. Het resultaat is een irritant spektakel van lawaaierige cliché actie-sequenties en puberale dialogen en synthetiseert ALLES wat verkeerd is gelopen met Star Wars sinds The Phantom Menace met uitzondering van Jar Jar Binks. Als de tv-serie dezelfde kwaliteit heeft als dit afkooksel zal het een kort leven beschoren zijn, dat zeg ik nu al. Zelfs het eerste beste Star Wars game heeft een beter plot. De zoon van Jabba The Hut is ontvoerd (zonder zever) en The Republic stelt alles in het werk om de verloren zoon terug te vinden. WTF!? Wie willen ze hiermee bereiken?! En of dat allemaal nog niet genoeg was wordt Anakin Skywalker (Matt Lanter) vergezeld door de vreselijk ergerlijke teen-sidekick Ahsoka Tano (Ashley Eckstein) die Anakin aanspreek met ‘Sky Guy’ of R2-D2 met ‘D-Twooey’. Ik had bij momenten zin om met een Darth Vader wurggreep dat irritant mormel het zwijgen op te leggen. Lucas heeft na hevig protest Jar Jar Binks uit de film gehaald, maar bij wijze van ironie een al even tergend equivalent ge-excrementeerd op de Star Wars saga. Dank u wel Lucas, je hebt in 2008 je best gedaan, ga nu maar snel genieten van je miljoenen dollars en stop met ‘uw eigen fans’ nog langer te kwellen.

***Related Posts***
17/12/2012: Top 10 Best & Worst Movies of 2012
29/12/2011: Top 10 Best & Worst Movies of 2011
30/08/2011: Top 10 Worst Movies of 2010
29/12/2010: Top 10 Best Movies of 2010 (Karen)
23/12/2010: Top 10 Best Movies of 2010
06/01/2010: Top 10 Best & Worst Movies of 2009
26/12/2008: Top 10 Best & Worst Movies of 2008
22/12/2007: Top 10 Best & Worst Movies of 2007
16/12/2006: Top 10 Best & Worst Movies of 2006
23/12/2005: Top 10 Best & Worst Movies of 2005