Armie Hammer omstreden comeback in Uwe Boll’s The Dark Knight

In een onverwachte wending binnen het Hollywood-drama kondigt Armie Hammer, wiens carrière in 2021 tot stilstand kwam na ernstige beschuldigingen, zijn terugkeer als acteur aan in The Dark Knight (2025) – een vigilante-thriller van de beruchte regisseur Uwe Boll. Hoewel de titel doet denken aan Christopher Nolans The Dark Knight (2008), heeft deze film geen enkele connectie met Batman. Voor Hammer, ooit gecast als de Caped Crusader in een geannuleerd project, is dit een kans op rehabilitatie. Maar kan Boll, bekend om zijn polariserende filmografie van waardeloze B-films, hem helpen zijn imago te herstellen?

artwork Davian

Korte inhoud: The Dark Knight volgt Sanders (Hammer), een man die eigenhandig criminelen bestrijdt en daardoor uitgroeit tot een sociale media-sensatie. Zijn acties trekken echter de aandacht van een vastberaden Interpol-agent.

Het scenario, geschreven door Boll zelf, belooft een actierijke vertelling met morele ambiguïteit, waarin gerechtigheid en wraak vervagen een beetje in de stijl van de Death Wish films. De opnames in Kroatië en de postproductie in Santa Monica onderstrepen de internationale schaal van het project. Bovendien wordt er gewerkt aan een videogame-adaptatie in samenwerking met Polygon Art. Maar dat zijn we gewend van de regisseur, Uwe Boll is één van de meest ambitieuze Europese filmmakers, maar tot op heden heeft hij nog geen halve film gemaakt die het bekijken waard was. Hij wist echter zijn films door de jaren heen te financieren via een ingenieus Duits belasting aftrek systeem (dat ondertussen is opgedoekt). Maar de man kent wel zijn weg binnen Europa om zijn films gefinancierd te krijgen.

Van Hollywood-ster tot B-film acteur, ooit een rijzende ster dankzij films als The Social Network (2010) en Call Me By Your Name (2017), zag zijn carrière instorten na beschuldigingen van seksueel misbruik en bizarre “kannibalistische” berichten – die hij later afdeed als rollenspel. Sindsdien bleef het stil rondom hem, tot hij opdook bij Piers Morgan en recent nog bij Louis Theroux.

Er zijn een aantal acteurs die een problematische karaktertrek hebben/hadden, maar die hiervoor niet zijn veroordeeld of toch niet in die mate zwaar veroordeeld als een Harvey Weinstein, ik denk dan aan Kevin Spacey en Ezra Miller. De hoeveelheid aan valse beschuldigingen die te lezen zijn over beroemdheden op social media is hallucinant. En net als Armie Hammer worden ze zelf het recht ontnomen om zich hiertegen te verdedigen en worden ze afgestempeld als ‘arrogante individuen’ die best gecancelled blijven. De MeToo beweging was een goede en broodnodige zaak, maar de CancelCulture heeft voor velen een tweede kans vrijwel onmogelijk gemaakt en dus zijn ze gedoemd om ofwel te veranderen van job of mee te spelen in tweederangs projecten. En merk op, wij hier in België hebben ook zo iemand lopen die nog steeds geweerd wordt op televisie en nu moet zien te overleven via theater. Indien beroemdheden hun fouten hebben ingezien, hun excuses hebben aangeboden en na een periode tot bezinning zijn gekomen, zou hen een tweede kans gegund moeten worden. Is dit tevens geen christelijke waarde om te koesteren? Het is tegenwoordig tevens onze plicht om beschuldigingen op social media te gaan onderzoeken alvorens we iemand veroordelen. Ezra Miller werd een paar jaar geleden beschuldigd van ‘grooming’, wel blijkbaar was daar niet van aan. Bitter weinig artikels brachten dit nieuws uit, gezien ‘schandpaal’-berichten iets meer click-baty zijn dan ‘recht op antwoord’-berichten.

Ik zie Boll echter niet als de barmhartige samaritaan die Hammer een levenslijn biedt. Het is zelfs niet aan hem om het te doen. Hij zwemt in de controversie en hij gebruikt uiteraard de naam van de acteur om meer licht op zijn project te zetten. Het zijn mensen als David Fincher die zowel Kevin Spacey als Armie Hammer een tweede kans zouden moeten geven. Zij hebben zijn films een gezicht gegeven en na het stof is gaan liggen zou hij hen wel iets terug kunnen geven. Fincher heeft trouwens niets te verliezen.

De keuze voor de titel The Dark Knight is opmerkelijk. Niet alleen deelt de film zijn naam met Nolans meesterwerk, Hammer werd in 2007 ook gecast als Batman in Justice League: Mortal – een project dat nooit gerealiseerd werd. Producent Roesch benadrukt dat deze film fundamenteel anders is, maar de parallel blijft opvallend: net als Batman worstelt Hammer met zijn eigen duisternis. Bolls ambitie reikt verder dan enkel de film. In samenwerking met Polygon Art werkt hij aan een videogame gebaseerd op The Dark Knight, een strategie die past bij zijn geschiedenis met game-adaptaties. Of dit het succes van de film ten goede komt, blijft de vraag, maar het onderstreept Bolls onconventionele aanpak.

Zowel Boll als Hammer dragen een beladen verleden met zich mee. Waar Boll’s films vaak als “trash” worden bestempeld, kampt Hammer met een beschadigd imago. Toch kan deze samenwerking voor beiden een keerpunt betekenen: voor Boll een kans om kritische erkenning te krijgen (…ik ga proberen om met open geest de film te zien ontdaan van alle vooroordelen), voor Hammer een mogelijkheid om zijn weg terug te vinden naar zijn passie. De film is een testcase voor de veerkracht van carrières. Zal het publiek Hammers terugkeer omarmen, of blijven de schandaal-verhalen uit het verleden hem achtervolgen? En kan Boll, de koning van de B-film, zichzelf opnieuw uitvinden? De antwoorden blijven voorlopig uit, maar één ding is zeker: in een industrie waar tweede kansen schaars zijn, is dit een gewaagd hoofdstuk voor beide mannen. Een officiële releasedatum ontbreekt nog, maar The Dark Knight is een project om in de gaten te houden.