Dit game mag dan nog wel Marvel’s Spider-Man 2 (2023) heten, het is in wezen het derde game na Marvel’s Spider-Man (2018) en Marvel’s Spider-Man: Miles Morales (2020), alle ontwikkeld door Insomniac Games en uitgebracht door Sony Interactive Entertainment. Van de laatste game zijn in de eerste 24 uur meer dan 2,5 miljoen fysieke en digitale exemplaren verkocht. Dit open-wereld actie-avonturenspel biedt een verfrissende draai aan het Spider-Man-universum en presenteert een gloednieuw verhaal dat zich afspeelt in een uitgestrekte, tot in de puntjes uitgewerkte versie van New York City. Je kruipt in de huid van Peter Parker én Miles Morales, als de web-slingerende helden.
Spider-Man 2 van Bryan Intihar en Ryan Smith presteerde beter dan de vorige twee games en was vorige week de grootste fysieke videogame-lancering in Groot-Brittannië. Het is nu één van de hoogst gewaardeerde PlayStation 5-titels op gaming-aggregator Metacritic. En was ook wel een beetje logisch gezien je hier eigenlijk met twee iconen bezig bent. Met dubbele macht komen ook dubbele verantwoordelijkheden, wat in het geval van Spider-Man 2 grotendeels neerkomt op dubbele telefoontjes, dubbele radioshows, dubbele nevenactiviteiten, dubbele misdaden, dubbel zoveel verzamelbare zaken en wat nog meer. Het lijkt er sterk op dat deze overdaad wellicht de bedoeling is. Spider-Man 2 vertelt op veel manieren het verhaal van proberen en worstelen om alles in evenwicht te houden, waarbij sommige vrienden of familieleden worden verwaarloosd ten gunste van anderen die weer in het web van het spinnenleven terechtkomen.
De grote villain hier is de altijd emotioneel getormenteerde Harry Osborn, zoon van de baas van het gigantische Oscorp-conglomeraat en de altijd overheersende vaderfiguur, Norman. Harry verschijnt weer in het leven van Parker nadat hij jarenlang heeft gevochten tegen een mysterieuze ziekte en hij lijkt plotseling vol energie te zitten en smacht naar de aandacht van zijn oude vriend. Peter, die een droomjob aangeboden krijgt bij Harry’s utopische onderzoeksstichting en worstelt met zijn Spider-Man verantwoordelijkheden, biedt die aandacht maar al te graag – misschien wel een beetje te veel – en voegt de extra Symbiote-factor toe, wat de ingrediënten zijn voor veel problemen. In het tweede bedrijf van dit verhaal vindt het dieptepunt van deze vriendschap plaats, en het is niet moeilijk te bedenken hoe dit allemaal kan leiden tot een climax van epische proporties.
Te midden van al deze chaos staan de Spider-MEN tegenover Kraven the Hunter. Hij is een soort meta-schurk met een Safe the Rainforest-achtige uitstraling, die een leger van grunts heeft verzameld om de slechteriken van de Spider-wereld als trofeeën te jagen net alsof hij stage heeft gelopen bij de Predators. Dat is totdat hij besluit dat Peter Parker’s Spider-Man, en uiteindelijk zijn met Symbiote doordrenkte alter ego, de ultieme prooi vormen voor zijn laatste jacht.
© Marvel Entertainment & Sony Interactive Entertainment
En dan hebben we de terugkeer van Mr. Negative, de aartsvijand van Miles Morales, en cameo’s van verschillende andere schurken – inclusief een geweldig openingsgevecht met Sandman – om wat extra actie te bieden bovenop het ultieme kwaad van Venom. Comic book-fans houden ervan om te zien dat hun persoonlijke favorieten een moment in de schijnwerpers krijgen, maar in de wereld van Spider-Man, waar elke gigantische hagedis of vreemde illusionist doordrenkt is van melancholie, en elk van hen wordt gevormd of gemotiveerd door duistere, tragische, traumatische achtergronden, is dit van wezenlijk belang. Ongeacht hoe kort sommige van deze schurken ook verschijnen, blijft de toon perfect passen bij het diepere thema van het verhaal.
De game ontgoocheld voor geen minuut ook al had ik een beetje het gevoel dat de makers hun inspiratie hebben gezocht in de Arkham-games: met zalige combos om groepen van schurken te lijf te gaan met gracieuze ontwijkingen en geweldige finishers. En fans zullen blij zijn te horen dat je nog steeds een putdeksel op iemands hoofd kunt richten met nauwkeurig berekende, niet-dodelijke kracht. Is er dan ook iets nieuws? Naast je vermogen om mensen aan te vallen, te ontwijken, tegen te gaan, een web te maken, te gooien, te gooien, te lanceren en in het algemeen van de daken te trappen, heb je ook de gadgetconfiguratie met vier slots uit de eerste games en nog vier slots met vaardigheden. Een soort een vertakte vaardigheidsboom voor elke held en een boom voor de twee gecombineerd en een upgrade-pad voor elke gadget die alles informeert. Ook al was dat er wel min of meer in de vorige games. Toch viel het op dat Miles’ geëlektrificeerde ‘gif’-vaardigheden een nieuwe, overstuurde update heeft gekregen, terwijl Peter al snel over de wiebelende, gloeiende brute kracht van de symbiote beschikt. Bovendien is er ook een nieuw soort woedemeter waarbij je, ja, op L3+R3 kunt drukken om Dragonball-Z gewijs te gebruiken en in een gebied te ontploffen of met extra kracht straatboefjes te trotseren.
© Marvel Entertainment & Sony Interactive Entertainment
Er zit ook een vleugje God of War in de game, en dat is een lichte verschuiving van de gameplay vergeleken met de voorgaande Spidey-games. De gevechten omvatten nu een reeks indrukwekkende vaardigheden met grote, spectaculaire AOE effecten. Deze vaardigheden zijn noodzakelijk om te kunnen overleven tegen de overweldigende aantallen vijanden die nu op je afkomen (hoewel dit soms ten koste gaat van mijn vermogen om putdeksels te gooien). Bovendien is er een nieuwe set parry-mogelijkheden en aanzienlijk meer één-op-één bossfights. Toch zijn er enkele minpunten, met name enkele problemen die de serie altijd heeft gehad. De missies met MJ keren terug, en hoewel ze lang niet zo frustrerend zijn als de stealth-secties in de eerste Spider-Man-game, waarin je als MJ speelde zonder enige mogelijkheid tot zelfverdediging, voelen ze heel basic aan. Ze dienen als adempauzes tussen de grotere actiemomenten en bieden MJ wat meer karakterontwikkeling en keuzevrijheid in haar journalistieke ambities. Deze missies hadden echter potentieel voor meer diepgaande narratieve momenten. Een van deze missies tegen het einde voelt bijna als een vreemde verschuiving naar een ander videogame genre, waarin je plotseling tegen zombies vecht en explosieve vaten met een pistool moet raken, wat enigszins afbreuk doet aan de cohesie van het verhaal. Nu ja, de Drgon Ball Z woede is eigenlijk ook al iets wat eigenlijk niet past in de Spider-Man wereld.
In een notendop biedt Spider-Man 2 een welkome ontsnapping en is het een spel dat erin slaagt om de perfecte toon voor Spider-Man vast te leggen. Dit is altijd het hart geweest van het verhaal van de superheld: de klassieke drang om het goede te doen, gemeenschappen op te bouwen en dicht bij familie en vrienden te blijven, ondanks de ogenschijnlijk onoverkomelijke obstakels van het moderne leven. Ondanks zijn eenvoud, vertrouwdheid en soms wat chaotische karakter, blijft het spel ontzettend leuk om te spelen. De game is uit sinds 20 oktober 2023.
Review Marvel’s Spider-Man 2 (2023)
Recensie door Filip op 2 november 2023
Zalig game! Zit wel nog niet zo ver in de gameplay maar tot nu toe geniet ik ervan. De visuals zijn indrukwekkend!
Er zijn minstens 10 verschillende soorten jager-vijanden en dat vind ik veel te veel. Als er 3 verschillende soorten vuurwapenvijanden op je schieten terwijl je op de grond vecht tegen een vijand met messen, een afgeschermde vijand, een bruut met een bijl, een robothond en laten we ook een vliegende drone in de mix gooien… dat is gewoon te veel en de strijd begint al snel als een klus te voelen. Vaardigheden en gadgets helpen ook niet veel, aangezien deze een paar vijanden uitschakelen die snel worden vervangen door versterkingen.
De combats zijn opnieuw een teleurstelling voor mij. De Arkham-spellen waren tenminste perfect in balans met het aantal slechteriken dat het spel tegelijk naar de speler gooide. Hier wordt je letterlijk overdonderd met verschillende soorten schurken en vloeiend lopen de battles nooit
Ik haat het verhaal, maar het spel zelf is oké.
Als iemand die de eerste game niet leuk vindt, denk ik dat de grootste kracht en zwakte is dat het slechts een remake is van de eerste game is met iets meer schurken, zonder veel daadwerkelijke veranderingen en vooruitgang. Maar als je van de eerste game houdt, zal je deze ook wel goed vinden.
De eerste game was gewoon zo perfect als maar kon. De verwachtingen waren dus extreem hoog. Deze game voldeed nauwelijks aan al deze verwachtingen, met uitzondering van het leveren van betere webslingering en een grotere, meer meeslepende open-wereld/stad.
De eerste paar uur van dit spel is zo’n geploeter. Ik hoop dat het beter wordt.