Blue Beetle (2023) **½ recensie

Ik moet zeggen dat ik om één of andere reden wel uitkeek naar de release van DC’s Blue Beetle (2023) maar ik dacht niet dat ze er een tv-film van gingen maken met een vrij banaal verhaal. Ik zie zelfs het nut niet om zoiets in de bioscoop te vertonen. In tegenstelling met de bizarre visuele effecten in The Flash (2023) – die een keuze waren van de regisseur – hebben we hier nog maar eens belabberde visuele effecten. Deze keer denk ik niet dat het een keuze was, maar de makers weten gewoon van niet beter. Ik wed dat zelfs een aspirant-filmmaker op TikTok betere special effects in elkaar kan knutselen. Dit is op zovele vlakken ondermaats. Het positieve aan deze prent is dat we eens een superheldenfilm zien met een Mexicaanse twist en dat vond ik wel smakelijk. Maar ik heb meer zitten geeuwen in de zaal dan lachen. Alles vervalt uiteindelijk in een chaotische clash tussen personages in robotkleding en het acteerwerk is van het soapy niveau. Toch uit de zaal gestapt met een zware teleurstelling.

Korte inhoud: De Mexicaans-Amerikaanse tiener Jaime Reyes (Xolo Maridueña) stuit op een vreemde scarabee. Deze bindt zichzelf aan Jaime’s ruggengraat waardoor deze hem superkrachten verschaft. Jaime krijgt zich een buitenaards pantser aangemeten met de nodige wapens en vleugels.

Iedereen kent Xolo Maridueña van de hitserie “Cobra Kai” waarin hij een ‘brave jongen’ speelt. Wel ook in Blue Beetle speelt hij een brave jongen. Ja, er zijn een paar kleine nuances, maar over het algemeen lijken die personages aardig op elkaar. Wat je de kracht van deze acteur moet nageven, is dat hij erin slaagt om bij het publiek een flinke dosis sympathie op te wekken. En dat is precies waar deze film op rekent, want het draait allemaal om dat o-zo-fantastische thema: ‘familie’. Dit is tevens een origin story en de kijkers zullen hem volgen. Ik denk dan ook dat 12-16 jarigen deze film te gek zullen vinden. Ik had het gevoel dat de maker er alles aan deden om hen aan te spreken, inclusief met de muziek. Maar, en hier komt de onvermijdelijke ‘maar,’ zodra dat Beetle-masker opgaat, lijkt al die sympathie als sneeuw voor de zon verdwenen te zijn. Wat overblijft, is een standaard comic

Laten we eerlijk zijn, ik denk dat deze film zijn voeten gaat stoten aan de box-office. Waarom? Voor de simpele reden dat zowat iedereen het DC Universe de rug heeft toegekeerd. Kijk, DC-personages kunnen nog steeds wel een hit scoren, denk maar aan de opkomende “Joker 2”. Maar dat hele pre-Gunn universum lijkt ‘dood en begraven’, en laten we tevens diezelfde Gunn een bedankje sturen voor het vroegtijdig toedekken van de DCEU. Hij heeft hiermee eigenlijk de stekker uit heel wat films getrokken die al bijna aan de eindmeet waren of zelfs afgewerkt. Black Adam, The Flash, Shazam! Fury of the Gods – ze hebben allemaal een duikvlucht naar de box-office bodem gemaakt. Iedereen wist dat deze films geen vervolg zouden krijgen en binnenkort zouden “gereboot” worden, dus waarom hier nog geld aan spenderen? En Warner Bros heeft zich ook niet bepaald uit de naad gewerkt voor de promotie. Natuurlijk, we kunnen de staking de schuld geven, maar serieus, wie heeft er nu vakbondstoestemming nodig voor trailers en posters? Het lijkt erop dat ze de boel hebben gelaten voor wat het was en het verlies al ingeschreven in de boekhouding. Het enige wat deze prent zou kunnen redden is dat de Mexicaanse bevolking massaal naar de bioscoop trekt, al dan niet over Trump zijn onafgewerkte wall. De QAnon-mensen hebben bewezen met Sound of Freedom (2023) dat het kan werken.

Dergelijke producties uitbrengen in de bioscoop gaan de superhelden-moeheid zeker niet verhelpen, integendeel. Er zijn twee soorten Mexico, er is de El Mariachi / Desperado Mexico, en … er is Disney’s Coco en Encanto Mexico. De scenarist van deze Beetle, Gareth Dunnet-Alcocer, heeft het dus in de tweede categorie gezocht. Dit was de eerste grote film van regisseur Angel Manuel Soto maar zijn sterktes liggen in een ander soort cinema. De talentvolle cast kan niet schitteren, gezien de personages niet uit hun stereotypen kunnen klauteren. Zowel de de boosaardige imperialiste Victoria Kord (Susan Sarandon) als de bad-ass grootmoeder Nana Reyes (Adriana Barraza) spelen onder hun niveau.

Kortom, Blue Beetle is een soort Iron Man origin story, met in plaats van een gloeiende krachtbron in het hart, heeft deze kerel er één in z’n rug. Daarnaast hebben we een braaf hoofdpersonage die het publiek wel kan bekoren en het familie-verhaal is bij momenten vertederend. Er is niets mis met films met overvloedig veel cgi, maar het verhaal is vermoeiend, de fotografie is niet overtuigend en de karakterisering van de personages is nogal cliché. Er zijn niet echt veel emotionele hoogtepunten en vernieuwend kan je het allemaal niet noemen. Het is niet barslecht, maar het is toch zwaar teleurstellend. Op 16 augustus 2023 is de film uitgebracht bij ons in de bioscoop.