Spider-Man: Homecoming (2017) **** Blu-ray review

Een film valt of staat met je acteurs. En daar waar ze op de set van Han Solo (2018) moeten beroep doen op een acteurscoach, omdat het acteerwerk van Alden Ehrenreich te wensen overlaat, moet ik bekennen dat Marvel en Sony echt wel op rozen zit met de Brit Tom Holland, want hij zit perfect in zijn rol in Spider-Man: Homecoming (2017).

Korte inhoud: De film speelt zich af na Captain America: Civil War (2016). Peter Parker (Tom Holland) keert terug naar zijn normale leven in Queens nadat hij zijn eerste superheldengevecht erop heeft zitten. Terwijl hij met de metro naar school gaat, heeft hij moeite met weer zijn dagelijkse leven op te pakken. Daarnaast krijgt hij te maken met een nieuwe aartsvijand; ’the Vulture’ (Michael Keaton) en probeert hij het meisje van zijn dromen, Liz (Laura Harrier), voor zich te winnen zonder zijn identiteit van superheld te onthullen.

Het eerste wat mij is opgevallen is dat deze nieuwe Spider-Man film in dezelfde lijn ligt als de Iron Man films of Ant-Man (2015), in die zin dat ze behoorlijk bewust blijven van het comic gehalte van de superhelden. Er wordt vaak de draak gestoken met de kostuums en de superhelden-cultus, zonder daarbij de actie te ontkrachten of de geloofwaardigheid aan te tasten. Dus enerzijds nemen de makers de personages wel ernstig, en is het niet allemaal om te lachen, maar er steken toch wel heel veel knipoogjes in. De Avengers hebben hun stempel gezet op de samenleving en iedereen lijkt er wel over te spreken, tot zelfs de criminelen die met maskers van The Hulk en Thor een bankfiliaal willen overvallen. En het werkt, en dat is iets waar Marvel in uitblinkt.

Er steekt dus behoorlijk wat zelf relativerende comic-book humor in deze prent, en misschien wel de perfecte mix tussen een superhero film en een tienerkomedie. Niet alleen de onderonsjes tussen Peter Parker en Tony Stark (Robert Downey Jr.), maar ook de uitwisselingen met zijn vriend Ned (Jacob Batalon) zijn echt wel grappig. Dit is een Spider-Man film en in tegenstelling met de Batman-franchise mikt deze adaptatie toch wel op een jonger publiek, ook al zal de iets oudere generatie hier ook wel plezier aan beleven. Homecoming is echt een leuke prent, ook al komen niet altijd alle grappen aan. Iets wat je nu eenmaal hebt wanneer je met 8 mensen (Jonathan Goldstein, John Francis Daley, Christopher Ford, Chris McKenna, Erik Sommers en regisseur Jon Watts) aan één script werkt. In vergelijking met een film als Deadpool (2016) is de humor hier wel degelijk ‘kinderen toegelaten’.

Een andere zaak wat me is opgevallen is de ‘diversiteit’ in Spider-man: Comecoming. Het woord lijkt niet alleen aan de orde te zijn in de literatuur maar ook steeds meer in films. Of dit een goede of slechte zaak is, laat ik in het midden, er zijn in ieder geval voldoende argumenten voor een debat omtrent de kwestie. Peter Parker heeft een Zuid-Amerikaanse vriend, is verliefd op het Afro-Amerikaanse meisje Liz (Laura Harrier), de klasbully Flash (Tony Revolori) is van Italiaanse origine en heel wat zwarte acteurs zien we opduiken als bendelenden (Donald Glover en Bokeem Woodbine), als leraar (Hannibal Buress) of klasgenoten, en ik denk dan aan Abe Abraham Attah of de hilarische Michelle (Zendaya). Zelfs de principal van de school, gespeeld door Kenneth Choi, is van Aziatische origine. Ik had er persoonlijk geen problemen mee, want elk van hen zat perfect in zijn rol. De film is ook wel wat ‘politiek correct’. In het begin zien we Michael Keaton die naar een tekening aan het kijken is van The Avengers en zich de bedenking maakt dat jongeren vroeger bezig waren met cowboys an indianen. Zijn collega merkt op dat de term nu is veranderd in ‘native American’ in plaats van indiaan.

© 2017 Columbia Pictures Industries, Inc. and LSC Film Corporation. All Rights Reserved

Het is gelukkig geen origin story. Spider-Man heeft zich al bewezen in een vorig avontuur, ook al zijn alle klassieke Spidy recepten wel aanwezig, met name zijn relatie met zijn tante May Parker (Marisa Tomei) die geen weet heeft van zijn geheime identiteit en waarvoor hij letterlijk op de plafond moet kruipen om dat verborgen te houden. Ook het gehele high school-gebeuren is opnieuw een belangrijk gegeven. Wat nieuw is, is de relatie met de Avengers. Gelukkig wordt deze Spiderman wel niet naar de achtergrond gedrukt door Iron Man. Ook zijn zijn Spidy-suit heeft een Tony Stark upgrade gekregen, met bijzonder veel gadgets. Het lijkt bijna een soort Iron Man kostuum waar de Jarvis stem is vervangen door een vrouwelijk equivalent, genaamd Karen (Jennifer Connelly). Het pak heeft ook heel wat gadgets en detectiesystemen, maar het meest bijzondere zijn uiteraard de web-shooters, waar Tony Stark zomaar eventjes honderden variaties heeft ingebouwd tot spider-bombs en stun-webs. Ditalles wordt ook op een slimme en efficiënte manier ontplooid zonder het ritme van de film aan te tasten.

De bijrollen in comic adaptaties zijn meestal heel bijzonder. Zo hebben we James Gordon en Alfred Pennyworth in de Batman films of Lois Lane in Superman. Hier had ik de indruk dat iedereen eigenlijk een bijrol had en elkeen aan de zijlijn van The Avengers opereerden. Een figuur waar ik altijd plezier mee heb is Happy Hogan, wederom briljant vertolkt door Jon Favreau. Daarnaast zien we ook heel even Pepper Potts (Gwyneth Paltrow) opduiken en blijven we hopen dat haar rol ooit eens iets meer gravitas zal ontwikkelen. En bij de villain kan je gewoon niets verkeerd doen met Michael Keaton. Hij is wat mij betreft één van de beste villains van alle Spider-Man films. En damn zijn Vulture suit is gewoon bad-ass.

Zijn er minpuntjes naast de humor die niet altijd even grappig is? Wel, de visuele effecten in deze prent zijn geweldig, ook al had ik bij bepaalde shots iets teveel het gevoel naar een cgi-Spiderman te kijken. Er zijn ook geen echt memorabele scènes zoals we dat bijvoorbeeld wel hadden met de trein-scène in Spider-Man 2 (2004), of de achtervolgingsscène van The Joker en Batman in The Dark Knight (2004). Er wordt wel een veerboot gesplit, maar ik had nooit echt een wow-momentje. Ik miste in deze scène de reacties van de mensen op het schip. Homecoming eindigt niet met een cliché, ook al had ik een iets beter einde verwacht. De regisseur Jon Watts heeft een mooie prestatie afgeleverd, ook al hebben we zijn stempel op geen enkel moment echt gevoeld. Deze Homecoming is het resultaat van een team, meer dan de verwezenlijking van een regisseur met een uitgewerkte visie of stijl, zoals dat wel het geval was bij Christopher Nolan of zelfs een Sam Raimi. Al bij al heb ik er echt van genoten en weet zeker dat Spider-Man: Homecoming 2 zelfs nog beter kan zijn.

Klein detail, de film is pas 2 maand later uitkomen in China (de tweede grootste filmmarkt van de wereld) wat de ietwat teleurstelde box-office kan verklaren! Het ziet er dus naar uit dat de liefde tussen China en het Japanse Sony nog steeds onder het vriespunt zit. Herinneren jullie zich nog Sony’s Ghostbusters (2016) die geen bioscooprelease kreeg in China omdat de Chinezen zogezegd geen films met spoken zouden lusten? Iets wat toch wel vreemd is als je weet dat Chinezen massaal naar Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales (2017) zijn gaan zien. Hopelijk kan de liefde zich toch snel herstellen tussen die twee landen, want dit is te zot voor woorden..

Spider-Man: Homecoming komt volgende week woensdag uit op DVD en Blu-ray met meer dan 60 minuten aan extraatjes, gaande van verwijderde scenes, bloopers en making of filmpjes. Echter geen audio-commentaar van de regisseur te bespeuren.