Je vindt tegenwoordig alles op Netflix qua series, voor ieder wat wils. Tegenwoordig moet elke streamingdienst specifieke programma’s hebben voor de LGBTQ-community (Proximus roept tevens een speciaal kanaal tot leven genaamd OUTtv), series voor specifiek teenage jongens of meisjes, series voor de liefhebbers van politiereeksen, alsook komedie series en soaps voor de gehele familie. Deze Netflix serie “Firefly Lane” (2021) lijkt mij iets voor de jonge huismoeders die een soapy romantische tv drama’s over vriendschap wel rauw lusten. Fans van “Grey’s Anatomy” kunnen hier tevens ook van genieten.
De serie komt van Maggie Friedman en is gebaseerd op de roman van Kristin Hannah. Het is een ongegeneerd sentimentele serie over twee beste vrienden die vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten in 1974 nest maatjes zijn, tevens tijdens hun tijd bij een lokaal nieuwsstation in de jaren ’80, en tot slot, in hun leven als 40-plussers die door werk en relaties navigeren in 2003. Tully (Katherine Heigl) is een charismatische natuurkracht die de pijn van haar verleden in goud verandert, terwijl Kate (Sarah Chalke) haar vriendelijke, constante schaduw is die worstelt om haar eigen stempel te drukken. Het doet allemaal een beetje denken aan Beaches (1988) met Bette Midler en Barbara Hershey.
Elke aflevering weeft tussen de drie tijdlijnen met horten en stoten die slechts af en toe thematisch zinvol zijn. De overgangen tussen Tully en Kate als tieners (met charme gespeeld door Ali Skovbye en Roan Curtis) naar de twee als hardwerkende carrièrevrouwen uit de jaren ’80 om dat uiteindelijk te rol te spelen van twee eenzame vrouwen in hun 40. Het probleem met dergelijke series die holderdebolder in de tijd springen, is dat je vaal de draad van het verhaal mist. Zelfs in een film van 100 minuten heb je zo’n fenomeen. Neem nu Before the Devil Knows You’re Dead (2007), deze film werd chronologisch door mekaar gegooid omdat de scenarist waarschijnlijk dacht dat a-chronologische films de nieuwe trend was of dat zijn verhaal chronologisch misschien net iets iet weinig impact zou hebben. Wel, in deze is de film minder goed dan was het a-chronologisch verteld. Het heen-en-weer springen in de tijd bezorgt geen toegevoegde waarde, creëert verwarring en werkt vooral op de zenuwen. Bij series heb je nog het bijkomende probleem dat flash backs ook langer gaan duren en ook meer screentime zullen opeisen vaan de jongere versies van de personages. Ik ben persoonlijk geen fan, maar we zullen zien wat het wordt.
Katherine Heigl was een tijd geleden overal te zien maar heeft gaandeweg en paar bruggen opgeblazen door een film waarin ze zelf speelde inhoudelijk met de grond gelijk te maken, Knocked Up (2007) van Judd Apatow met Seth Rogan (zie video), alsook nog eens het lef had om haar naam van een Emmy Award nominatielijst te wissen voor “Grey’s Anatomy” omdat ze vond dat haar karakter in het 7de seizoen niets om handen had om een award te verdienen. Kijk, zoiets heet ‘geen filter hebben’. Het is oprecht en daarvoor kan je haar niks kwalijk nemen. Het is tevens haar opinie en iedereen is vrij om een eigen opinie te hebben. Het probleem is dat je hiermee wel een geheel team in een negatief daglicht zet, en al zeker Shonda Rhimes die de gehele serie heeft geschreven. Dergelijke commentaren en acties komen hard binnen en zijn in wezen eigenlijk voor niets nodig.
Katherine Heigl maakte haar terugkeer met de serie Our House waarin ze de hoofdrol speelde, maar de serie kwam niet verder dan de piloot-aflevering, en onlangs werd ze ook gecast in de thriller Fear of Rain (2021), maar deze Firefly Lane moet haar terugkeer echt gaan solideren, ook al heb ik het gevoel dat het promotiemateriaal vooral de rol van Kate (Chalke) in de verf zet en minder deze van Tully (Heigl). Ik zou zeggen, oordeel zelf en bekijk de serie op Netflix.