Filmmakers in Hollywood deleten hun twitter berichten

In de nasleep van de James Gunn affaire waarin Disney – en waarschijnlijk om hem met naam te noemen de conservatieve Alan Horn – de regisseur had ontslaan omwille van een aantal niet-politiek correcte twitterberichten van meer dan 6 jaar geleden, en het algemene klimaat in Hollywood met een ware heksenjacht op acteurs/actrices die niet beantwoorden aan de eisen van de LGBTQIAPK (yup, elk jaar komt er wel een letter bij) gemeenschap, zijn filmmakers meer op hun hoede.

Onlangs is uitgelekt dat Rian Johnson, regisseur van Star Wars: The Last Jedi (2017) en dus ook werkzaam voor Disney, zowat 20’000 twitter berichten heeft verwijderd. Voor feministische websites als The Mary Sue was het kot te klein en vroegen zij zich af of dit nu de nieuwe trend zal zijn voor filmmakers. Had de regisseur al dan niet iets te verbergen? Uiteindelijk nam Rian zelf het woord op twitter en zei vlakaf dat hij zich wou gaan beschermen tegen trollen die elke zin uit zijn context konden misbruiken als munitie tegen zijn integriteit, duidelijk verwijzend naar de affaire James Gunn die toch wel wat kwaad bloed heeft gezet.

Foto door David James van Rian Johnson © 2017 Lucasfilm Ltd. All Rights Reserved.

Een spijtige zaak, want mede door deze heksenjacht en de voorspelbare en volgzame reactie van bedrijven, verliezen we op deze manier eigenlijk wel een deel van de rijkdom van (bijvoorbeeld) een filmmaker. Stel je voor dat Stanley Kubrick had geleefd in de periode van Twitter, zouden wij niet allemaal quotes willen gaan opvissen van de man uit zijn jarenlange Twitterfeed? De culturele rijkdom – ook al staat het in 144 karakters – zou gigantisch groot zijn. Ik denk dat we daar vandaag helemaal niet bij stil staan. Als Rian Johnson preventieve censuur op zichzelf toepast, zullen zeker honderden andere filmmakers zijn voorbeeld gaan volgen, ook al hebben ze zich niets te verwijten. Het besef dat een grappige tweet voor velen een regelrechte aanval kan voorstellen voor iemand anders en gebruikt kan worden bij imago-schade, zou je al snel de delete-knop hanteren. De aftakeling van de vrije meningsuiting en de installatie van een slachtoffers/minderheden-cultuur is al een tijdje ingezet en niemand weet waar het zal stoppen.

De #MeToo beweging is een goede zaak om schurken als Harvey Weinstein of Bill Cosby te ontmaskeren en mensen bewust te maken van de problematiek. Als echter iemand al wordt ontslaan voor het plaatsen van een hand op de rug of het tweeten van een stout bericht, dan loopt er toch iets verkeerd. De nieuwe gender- en identiteitspolitie vervalt steeds meer in een regelgevende entiteit dan wel een beweging die wil sensibiliseren, en dit heeft niet alleen zijn impact in Hollywood, maar zal zich laten voelen in de wereldwijde economie. De meest ideale/talentvolle kandidaat voor een job zal nu beoordeeld worden op zijn geaardheid, diversiteitskenmerken of zijn meningen die hij ooit in het verleden heeft gehad. Het einde van de meritocratie, en het ontstaan van nieuwe conformiteitsregels voor blanke mannen (en op termijn blanke vrouwen) wordt de norm.

De actie van Rian Johnson betekent dus niet alleen een “cultureel verlies”, maar zal tevens niets uitmaken in het huidige Politiek Correcte klimaat, waarin ras, seksuele voorkeur en gender de nieuwe norm is, meer dan de individuele kwaliteiten van de persoon zelf. Natalie Portman die tijdens de uitreiking van de Golden Globe Awards 2018 voor Beste Regisseur een sneer gaf naar de All Male Nominees, zal nu een automatische respons worden voor het gebrek aan diversiteit, en The Academy maakte al duidelijk dat ze meer rekening wil houden met de nieuwe diversiteitsnormen. De New York Times heeft al zijn ‘gender-editor‘ aangesteld, films moeten beantwoorden aan diversiteitsquota’s en de volgende stap is misschien wel de aanpak van Wikipedia, want het feit dat 90% van de auteurs behoort tot het mannelijk geslacht zal wel een doorn in het oog zijn van de gender-politie. Nochtans is iedereen vrij om te schrijven op Wikipedia, wat je geaardheid of huidskleur ook moge zijn. Dat mannen en vrouwen nu eenmaal verschillende interesses hebben (laat staan biologische verschillen), dat kan en mag nooit meer als argument gebruikt worden. Ook al maak je duidelijk dat die feitelijke verschillen in geen geval een reden mogen zijn voor seksisme of discriminatie en dat we allemaal gelijke rechten moeten hebben. Neen Rian, jouw kansen krijgen in Hollywood sowieso een flinke knauw, want je bent nu eenmaal … een ‘blanke man’.