Het beste van Nicolas Cage zijn en blijven zijn gezichtsuitdrukkingen en zijn hyperkinetische en soms compleet losgeslagen reacties gemend met een zekere Cage-flair. Ja hij heeft de laatste jaren al heel wat B-films aan zijn palmares toegevoegd, maar hoe dan ook vind je in elkeen van zijn films toch dat Cage-moment waarvan je van gaat glimlachen. Regisseur Matthew Vaughn wist met Kick-Ass (2010) volledig hoe hij de acteur moest inzetten, en het is merkwaardig hoe de sequel ‘zonder’ hem complete in elkaar zakt als een pudding.
Cage is zowel in staat een over-the-top vertolking te geven zoals in Face-Off (1997) als een meer ingetogen en diep getormenteerde vertolking als in Leaving Las Vegas (1995). Binnenkort zullen we hem zien in de actie-vendetta-horror Mandy (2018) in regie van Panos Cosmatos, de zoon van George P. Cosmatos (Cobra, Rambo part 2, Tombstone). Dit is zijn tweede film nadat hij 8 jaar geleden Beyond the Black Rainbow (2010) had gemaakt. Een beetje een bizarre vogel, maar ook Cage is een eigenaardigheid.
Korte inhoud: In de rimboe in 1983 vinden we Red Miller (Nicolas Cage) terug, een gebroken man sinds de moord op de liefde van zijn leven Mandy (Andrea Riseborough). Hij zint op wraak en hij jaagt op de daders verantwoordelijk voor haar dood. Deze krankzinnigen blijken lid te zijn van een religieuze bikers-sekte van Jeremiah Sand (Linus Roach), genaamd de Black Skulls. Al gauw kruisen duivelse bikers en strijdbijlen het pad van Red.
Deze toch wel surrealistische 2 uur durende horrorprent – die nota bene in Belgie werd gedraaid (!) – is al vertoond op het Sundance filmfestival, maar tot op heden zijn er nog steeds geen trailers van de film online, dus weten we op dit ogenblik niet goed of het een ernstige horrorfilm is of eerder een over-the-top-heavy-metal-krankzinnigheid. Wat in ieder geval duidelijk is, het wordt een film die je misschien niet op je nuchtere maag moet zien en zelfs een beetje in beschoten of bedwelmde toestand. Mandy mengt de visuele en muzikale benadering van films als The Keep (1983) van Michael Mann met meer bloed en kwaadaardige sektes. Een tijdje geleden hadden we tevens een min-of-meer gelijkaardige prent met The Void (2016), ook al lijkt deze film net iets meer met opzet ontspoord.
Nicolas Cage in Mandy © 2018 XYZ Films
Volgens de regisseur zou de film in essentie gaan over een man die zijn verlies probeert te verwerken, een manier van de regisseur om zijn verlies te verwerken van zijn moeder die stierf op 47 jarige leeftijd ten gevolge van kanker, alsook zijn vader die op zijn 64 stierf aan longkanker. Wanneer Mandy bij ons uitkomt is nog koffiedik kijken. Mandy is in ieder geval reeds voorbestemd om uit te groeien tot een cultklassieker.
Lijkt me echt een film voor de geeks 😀