Kick-Ass (2010) **** Blu-ray review

Een filmpje die nu al in mijn eindejaarslijstje van Beste Films van 2010 zal zitten is deze Kick-Ass (2010) van Matthew Vaughn (Layer Cake, Stardust), gebaseerd op de Icon/Marvel comic van Mark Millar en John Romita Jr. het slimme scenario van Jane Goldman en Matthew Vaughn zelf die ruimte maakt tussen de hardcore actie en de parodie. Hebben jullie nooit eens een superheld willen zijn? Wel in deze film zet een jonge knaap zijn dromen in de praktijk. Gekleed in een groen pak en gewapend met twee stokken gaat hij de misdaad te lijf, met dit verschil dat hij NIET beschikt over bovennatuurlijke krachten. En hij is blijkbaar niet de enige verklede vigilante in de stad.

Korte inhoud: ‘Kick-Ass’ vertelt het verhaal van Dave Lizewski (Aaron Johnson). Dave is een sul op de middelbare school, heeft weinig vrienden, leeft alleen met zijn vader en is een enorme fan van stripboeken. Op een dag besluit hij dat hij een superheld wil worden, net als in één van zijn stripboeken. Probleem is echter dat hij geen superkrachten heeft en gedoemd lijkt om te mislukken. Zijn zelfgemaakte pak en bravoure kunnen daarom niet voorkomen dat hij in zijn eerste confrontaties met echte criminelen een flink pak slaag krijgt. Op zijn pad ontmoet hij echter enkele medestanders, waaronder de 11-jarige zwaardvechtster Hit-Girl (Chloe Moretz), haar vader Big Daddy (Nicolas Cage) en de mysterieuze Red Mist (Christopher Mintz-Plasse).

Dit is nog niet de nieuwe The Dark Knight van 2010, maar het scheelt niet veel. Deze comic-adaptatie kent een aantal zwaktes, vooral in zijn aanloop, het overaanbod aan personages en een aantal overbodige scènes, maar is buitengewoon grappig, vernieuwend en intelligent. Deze adaptatie heeft misschien wat jeugdpuistjes, maar heeft geen beugel nodig. Het comic-genre heeft zich al een aantal jaren ontpopt als een volwaardig genre met uiteenlopende facetten, maar verlegt hier nog maar eens de grenzen en neemt hiervoor geen blad voor de mond. Het is allemaal best leutig, maar deze post-moderne prent is ook spectaculair gewelddadig en grof gebekt. Duidelijk een teenager-film die bestemd is voor een eerder volwassen publiek die tegen een stootje kan. Maar het geweld is niet zomaar gratuit, integendeel, er steekt een geniale choreografie in met knip-oogjes naar de John Woo en de Kill Bill films, die volledig afstand neemt van de Jason-Bourne-shaky-camera actie-sequenties, en alles staat in functie van de analyse van de superhero-mythe die de misantrope weldoeners in onze maatschappij doorzeeft met kogelgaten en bazooka-geweld. Net wanneer je dacht dat het genre zo goed als uitgeput was, komt deze Kick-Ass. Ik hoor nog de woorden van mijn docent op de filmschool “Film is dood”. Nope, it still kick’s ass!

Ook al zijn er iets teveel personages, en is het misschien wat wennen bij een eerste visie, zijn de uitwerkingen van de karakters is hilarisch. Het hoofdpersonage, is vreemd genoeg misschien wel het minst interessante personage van allemaal. Maar toch, Dave Lizewski alias Kick-Ass, zit opgesloten in het keurslijfje van de knullige, nerdy student die regelmatig ten prooi valt aan boefjes die zijn gsm en drinkgeld afpakken. Zijn zelfvertrouwen is volledig in zijn schoenen weggezakt, en de enige uitlaatklep waar de hormonen kunnen uitspatten, is in zijn fantasieën – over de rondborstige lerares maar ook zijn grote liefde voor de comic-helden. En op een dag neemt hij de beslissing om tot actie over te gaan en een dubbel leven te leiden, en op te komen voor diegene die onderdrukt worden. En regisseur Vaughn benadert het personage ook lijnrecht zonder hem ongekende superkrachten toe te schrijven. Het duurt dus niet lang tot het personage met zware breuken bij de spoeddiensten belandt. Het wordt meteen duidelijk dat Kick-Ass geen doorsnee comic-film wordt. Alle clichés zijn overboord gegooid en het genre wordt nog maar eens heruitgevonden.

En toch zitten we niet ver van de Peter Parker comicbook mythe – over de onderdrukte en gefrustreerde student die de wereld wil gaan redden – maar alles krijgt een andere invulling. Dave was niet gebeten door een radioactieve spin, maar werd wel zo hard geslagen dat hij zo goed als gevoelloos werd op bepaalde plaatsen van zijn lichaam. Maar hij blijft een gewone teenager en dat zorgt ervoor dat wij met hem zullen meevoelen en dat we volledig achter hem staan wanneer hij een YouTube/MySpace fenomeen zal worden. Kick-Ass is GEEN superheld, verre van. Hij is het prototype van de wannabe-held met een buitengewoon talent om zich in de problemen te werken. Maar hij wordt een held door de beeldvoering die er is gebeurd op de sociale netwerk platforms.

© A-Film Home Entertainment

Maar er zijn ook “echte helden” in de film. De Batman-lookalike Damon Macready alias Big Daddy gespeeld door een efficiënte Nicolas Cage is geen gewone kerel. We weten allemaal dat de acteur bijna Superman was geworden, maar hier zet hij toch wel een niet-onaardige vertolking neer van een superheld. DIT is de rol die Nicolas Cage weer in de spotlight zal zetten, na tal van miskleunen. Hij neemt het op tegen de schurk van dienst, de maffiabaas en drug dealer Frank D’Amico (Mark Strong), en bij momenten ziet hij er gevaarlijker uit dan The Dark Knight himself. De sequentie in het warenhuis waar hij op de muziekvan John Murphy uit 28 Weeks Later (2007) een schoonmaak operatie doorvoert zal nog een lang tijdje blijven plakken in ons filmgeheugen. Maar het personage dat de show steelt in de film is Mindy Macready alias Hit Girl, de dochter van Damon. Een uber-geweldadig 11-jarig meisje die een meester blijkt te zijn in martial arts en vuurwapens. Opgegroeid in ongewone omstandigheden is ze een would-be-assassin van de ergste soort. En dit alter-ego zit schuil achter het gelaat van een lief, vertederend meisje met vlechtjes. Maar schijn bedriegt, want achter dit schattig uiterlijk schuilt een misleidende killer, die niet op haar tong is gevallen en intellectueel en fysiek op scherp staat. ZIJ IS DE WARE KICK ASS in de film. Ik ben zelfs niet zeker dat de film ooit van de grond had kunnen komen zonder haar aanwezigheid. Maar nu denk ik zeker dat we nog van dit personage zullen horen in mogelijke sequels. De tijd van de lieve Fannings meisjes is bij deze ook goed voorbij. Zelfs in horrorfilms, zoals Orphan (2009), duiken lieve meisjes op die eigenlijk niet zo lief zijn.

© A-Film Home Entertainment

Ik zal niet in detail treden over bepaalde scènes, want dit is het soort film waar de boodschap geleidelijk aan duidelijk moet worden via de verschillende verrassende plotwendingen en alles een verband heeft met elkaar. De film gaat over opgroeien, de overdreven obsessies van populariteit en idolen, de hedendaagse onverschilligheid, de “virtuele vrienden” die graag kijken hoe je in elkaar wordt geslaan, de nieuwe generatie gsm-nieuwsmakers die alles ongecensureerd uploaden op YouTube,…de prent is gewoon ontzettend actueel. Het is bijna een soort anti-superhero film, die al begint bij de aanvang van de film met een misgelopen stunt van een wannabe-superheld. Een beeld die los van zijn komisch karakter, meer diepte heeft dan wat je op het eerste gezicht zou kunnen denken. Waar zijn de superhelden met verheven idealen in onze maatschappij?

Maar alle lof ook aan de regisseur die met deze film bewijst dat hij beschikt over een talent om zowel actie in beeld te brengen alsook beschikt over een exceptionele komische timing. De film was de afsluiter op het Filmfestival van de Fantastische film (Bifff) en is al vanaf 21 april te zien in onze zalen. Ik kan deze prent alleen maar aanraden, het barst van de zwarte humor, buitengewoon nerdy, slim, schattig, vol met crowd-pleasing-rollercoaster-actie, terzelfdertijd absurd, super gewelddadig, en bovenal onvoorstelbaar COOL! Politiek incorrecte entertainment van de bovenste plank!