The Adjustment Bureau (2011) ***½ Blu-ray review

Er valt eigenlijk niet veel te “vieren” op onze nationale feestdag (21 juli), maar misschien kunnen we ons wel tevreden stellen met de release van de blu-ray van The Adjustment Bureau (2011), de debuutfilm van George Nolfi, de man die het scenario schreef van ondermeer The Bourne Ultimatum (2007) en The Sentinel.

Korte inhoud: De ambitieuze David Norris (Matt Damon) staat op het punt een zetel te bemachtigen in de Amerikaanse senaat, maar als hij de bloedmooie Elise Sellas (Emily Blunt) ontmoet en een romantische affaire met haar krijgt, verandert zijn leven drastisch. David ontdekt al gauw dat ze gevolgd worden door mannen, waaronder Richardson (John Slattery) en Thompson (Terence Stamp), die in opdracht van het mysterieuze The Adjustment Bureau alles op alles zetten om te verhinderen dat ze samen zijn.

Het gebeurt niet vaak dat we Matt Damon zien in een romantische hoofdrol. Meestal zien we hem in komische of dramatische vertolkingen. The Adjustment Bureau is in ieder geval niet de typische actie-thriller die je zou kunnen vermoeden. Het acteursspel is een schot in de roos. Niet alleen van Matt Damon, maar zeker ook van Emily Blunt. Komt daar nog eens bij dat Nolfi zijn scenario heeft gebaseerd op een kortverhaal van science-fiction genie Philip K. Dick (Blade Runner, Total Recall, Minority Report). Dus ja, naast een dosis kinetische actie en een gezonde portie romantiek, zit er ook een vleugje science-fiction in de film en bij momenten zelfs een beetje humor. Met andere woorden een soort cocktail van verschillende emoties en gemoedstoestanden die zowel bestemd zijn voor jong en oud als voor mannen of vrouwen. En dat is misschien iets wat vele critici zal irriteren: het probeert iets teveel de massa te behagen zonder echt uit te blinken in één specifiek register.

Maar voor een debuutfilm blijft het opmerkelijk hoe goed de regisseur zijn verhaal weet uit te balanceren en hoe feilloos hij het koppel bij elkaar weet te brengen. Hij houdt ons ook niet voor onnozel kijkvee aan wie je alles met de paplepel moet uitleggen. Het is dus zeker een verfrissende verfilming, en niet de zoveelste pseudo-science-fiction-thriller zoals er 13 in een dozijn zitten. Het is misschien niet zo vernieuwend als Inception (2010), maar zeker een boeiende prent die je aandacht blijft trekken. Uiteraard is het verhaal niet altijd even logisch, maar de regisseur houdt er een stevig tempo op na dat je als kijker geen tijd hebt om bepaalde plotwendingen in vraag te stellen. Het hoofdthema draait rond de dynamiek tussen ‘vrije wil’ en ‘het lot’. Zijn mensen in controle van hun eigen bestaan of werd hun levensweg al in kaart gebracht door een hogere macht en is vrije wil slechts een illusie. En ik kan me geen andere film voor de geest halen waar paranoïde zo mooi in beeld werd gebracht. Het idee op zich is niet nieuw (cf. The Matrix) maar de uitwerking ervan is wel anders. Enkel spijtig van het overhaaste en veel te evidente einde, maar daar kijk je wel overheen…hoewel, het is eigenlijk wel een zonde om een film zo af te sluiten.

© Universal Pictures Home Entertainment

Anderzijds is me de knappe fotografie van John Toll opgevallen, alsook de sfeervolle muziekscore van Thomas Newman. Als fan van The Daily Show was het ook even genieten van de leuke cameo van Jon Stewart, die uiteindelijk zichzelf speelt als host van zijn show. Hij maakt in de film wel een klein foutje door ‘Kevin Norris’ te zeggen in plaats van ‘David Norris’, maar dat vergeven we hem wel (… of misschien was het opzettelijk, maar dan heb ik de referentie toch niet meteen door). Leuk detail, het telefoonnummer die Emily aan Damon geeft is (212) 664-7665, wat het nummer is van Universal Studio’s. Het nummer komt geregeld voor in films (als alternatief op de 555…). – Wie krijg je dan aan de lijn? – Niemand. De telefoon blijft gewoon rinkelen.

Op de blu-ray vinden jullie de essentiële audio-commentaar van de regisseur, alsook heel wat deleted scenes en making-off reportages. Dat een film staat of valt met acteurs, wordt met The Adjustment Bureau nog maar eens bevestigd. Het zijn de acteurs die ons over de schreef trekken en ons de kleine foutjes en iets te lange achtervolgingen vergeven. Het is in ieder geval een film die verrassend uit de hoek komt, en als het aan mij lag mogen ze nog meer van dergelijke films maken, in plaats van nog maar eens een prequel,sequel of remake.