Mother! (2017) *** Blu-ray review

Een andere Blu-ray die volgende week woensdag (24/01) uitgebracht wordt is deze van Mother! (2017). Ik ben een enorme fan van het werk van Darren Aronofsky. Het is één van de meest tallentvolle filmmakers in Hollywood, ook al zijn het vaak films waar je niet meteen opgewekt van wordt. Het lijkt wel de bedoeling van de man om ons te brengen aan de rand van de afgrond om ons vervolgens een duwtje in de rug te geven op het einde. Van ontspanning kan je niet meteen spreken, maar het is en blijft fascinerende cinema.

mother_2017_poster02.jpg

Met zijn debuutfilm Pi (1998) kregen we een soort Lynchiaanse thriller in de claustrofobische wereld van het hoofdpersonage. Met Requiem for a Dream (2000) daalden we af in de hel van de verslaving. In The Wrestler (2008) zagen we een masochistische en existentiële exploratie van een man op de rand van de zelfdestructie en in Black Swan (2010) zien we een gedreven vrouw die zichzelf wegcijfert in de obsessie van haar kunst. Uiteraard waren het niet allemaal meesterwerkjes, zoals het teleurstellende Noah (2014) of het melo-drama The Fountain (2006). En ik had goede hoop dat Mother! een geniale prent zou zijn, zeker na de vele positieve reacties in de States. Spijtig genoeg was het voor mij toch wel iets van een teleurstelling, zeker met de hoge verwachtingen en de Rosemary’s Baby referenties.

Korte inhoud: ‘Mother’ volgt een stel (Jennifer Lawrence en Javier Bardem) dat een rustig bestaan leidt. Als er op een dag onuitgenodigde gasten hun huis binnenkomen, wordt dat bestaan ernstig verstoord. Het gevolg is dat de relatie van het stel danig op de proef wordt gesteld.

Het probleem met Aronofsky is dat hij soms blijft vaststeken op een idee en eigenlijk niet meteen de noodzaak ziet om dat idee beter uit te werken. Daar waar Nolan graag speelt met een a-chronologische structuur om het publiek op het puntje van zijn stoel te houden, zien we dat Aronofsky meer kiest voor de crescendo-methode. Een karakter is kwaad, meer kwaad, nog kwader, wordt woest, hysterie en ontploft uiteindelijk (vandaar waarschijnlijk de reden van het uitroepteken in de titel). Dat is zowat de dramatische curve van de personages. In principe verandert er niet zo gek veel met hun intenties en gevoelens, het is gewoon de temperatuur die stijgt. En op zich hoeft dit niet slecht te zijn indien de karakters ons dermate kunnen boeien, en dat is nu net het probleem van Mother!. Ik weet NIKS over Mother. De originele titel was Day 6 – wel dàt is voor mij al een heel stuk logischer.

De film begint met de close-up van het gezicht van een vrouw. Ze staat in brand en haar vel begint van haar gezicht weg te smelten en haar ogen staan op springen. Daarna bevinden we ons in een slaapkamer waarin Mother (Lawrence) ontwaakt. Op dit ogenblik weten we niet of ze dit heeft gedroomd, of dat het een gebeurtenis is uit het verleden of de toekomst. Mother gaat naar beneden en zoekt naar Hem (Bardem). Blijkbaar was hij gaan wandelen voor wat frisse lucht om zo zijn creatieve schrijversgeest aan te scherpen. Later komen we te weten dat hij alles heeft verloren in een brand, en dat Mother er alles heeft voor gedaan om zijn huis opnieuw op te knappen zoals het was en voor hem te zorgen. Het enige wat is overgebleven is een kristal, die hij bewaart in zijn bureau, en die voor Hem van immense emotionele waarde is.

Ondertussen zit de 16mm camera (een formaat waar de regisseur verzot op is) constant in close-up mode op Mother zodat we niets missen van haar acteerwerk in elk korrelig detail, ook al zien we uiteindelijk niet zo heel veel variatie in haar vertolking. Soms raakt ze emotioneel wanneer ze een kloppend hart voelt in de muren, of vindt ze een geheime doorgang in de kelder die ze niet verder inspecteert. Het enige acteerwerk van belang komt van de nevenpersonages, en dan denk ik aan het koppel, Man (Ed Harris) en Vrouw (Michelle Pfeiffer) die iets meer reliëf brengen. Het acteerwerk voor de rest komt niet altijd even overtuigend over, maar misschien heeft dit ook voor een groot stuk te maken met de magere en repetitieve dialogen of het feit dat je al snel het gevoel krijgt naar een toneelstuk te kijken die verre van de realiteit staat. In de film wordt de moeder ook niet gezien als “een moeder”, maar eerder als een “bron van inspiratie”, een volgzaam wezen die naar de pijpen van haar man danst.


mother_2017_pic01.jpgmother_2017_pic02.jpgmother_2017_pic03.jpg
© Paramount Pictures and Protozoa Pictures

Ik kan deze review niet verder vertellen zonder *** spoilers*** dus jullie kunnen misschien hier stoppen met lezen. Halverwege het verhaal begint alles steeds meer hectisch te worden met een uit de hand gelopen familiedrama met een broedermoord (Brian Gleeson en Domhnall Gleeson) die lichtelijk geïnspireerd lijkt op het Cain en Abel verhaal uit het Genesis bijbelboek, om nadien de schrijver te zien ontpoppen als een soort Messias die het rouwende gezin opvangt. Op dit moment verliest je als kijker een beetje de band met het verhaal, want je voelt aan dat deze film uiteindelijk niet draait rond de ‘moeder’ dan wel rond de schrijver, of nog de artiest, of nog … de filmmaker Aronofsky, die zijn kunst maakt onbaatzuchtig, meedogenloos en los van de bekommernissen van zijn omgeving of zelfs zijn zwangere vrouw. Wanneer de rust een beetje terugkeert is deze van korte duur want blijkbaar heeft zijn werk de wereld beroerd en het volk stroomt toe als dieren naar de Ark van Noah. En dan komen we uiteindelijk terecht in de apocalyptische climax waarin het huis een soort universum is van menselijke lusten, agressie en offers. Toegeven, enkel deze scène is zijn ticketprijs al waard. *** end spoilers ***.

Mother! is geen slechte film, ook al blijf ik achter met leegte. Daar waar je met een film als Black Swan een dieper inzicht krijgt in de offers die een danseres moet maken om uit te blinken in haar kunst, heb je hier een film die uiteindelijk een soort zelfverheerlijking en tezelfdertijd zelfkritiek is van een kunstenaar, volgepakt met religieuze symboliek, om alles meer gewicht te geven. Een theoretische en bij momenten steriele benadering van iets wat een boeiend drama had kunnen zijn met ‘echte’ personages. Een film bestemd voor de film recensenten, voor zij die “iets nieuws” willen zien en getrouwde koppels wiens relatie in een sleur zit. Eigenlijk moet je deze film zien als een gitzwarte komedies met een overdosis aan religieuze en cinematografische referenties. Het is compleet geschift, en misschien zal deze prent met de tijd wel blijven nazinderen.

Mother! verschijnt op woensdag 24 januari 2018 op DVD en Blu-ray. Er staan wel wat extraatjes op de schijf zoals een blik op de make-up van de film of een algemene making of van hoe de film is gemaakt, ook al ontbrak het mij wel aan de audio-commentaar van de regisseur.

rating


Beoordeling: 3 / 5

Recensie door op 20 januari 2018

*** Mother! trailer ***

8 Comments

  1. Bjorn

    Ik las net boven de spoiler tag “enkel deze scène is zijn ticketprijs al waard”, dus ga ik deze zeker gaan zien 😉

    Reply
  2. Leonie

    Slechtste en foutste film ooit! Totaal geen spanning of verhaal, slechte kwaliteit qua beeld. En als er dan uiteindelijk iets gebeurd is dit te walgelijk voor woorden! Zo ziek verzonnen en dit goedgekeurd als biosfilm. Echt super super super saai en uiteindelijk walgelijk! (Walgelijk in de zin van, dit kan gewoon niet!) bah bah bah!

    Reply
  3. Juul

    Vreselijke, stomme saaie duf gefilmde , film ooit , heb zelfs het geld terug gevraagd van entree , velen in de bios die net als ons er geen bal aan vonden ….

    Reply
  4. Mayteke

    Deze film is een verschrikkelijke film maar echt ik heb veel spijt dat ik voor zo iets degoutants heb betaald wtf

    Reply
  5. Annelies

    Wauw dit was de slechtste film die ik in mijn leven gezien heb. Zo compleet random, o beschoft en degoutant! Ben weggegaan voor het eind van de film en ben mijn geld gaan terugvragen. Helaas heb ik dit niet gehad :/
    Ik raad deze film bij iedereen die ik ken af.

    Reply
  6. Joyce

    Kutfilm

    Reply
  7. Edwin Ransijn

    Geweldige film, alsof je in een achtbaan zit!

    Reply
  8. Fabian

    Ik moet deze nog altijd bekijken, veel slechte of uiterst goeie kritieken, de meningen zijn verdeeld dus moet toch wel de moeite zijn.

    Reply

Leave a Comment

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *