Novocaine (2025) van Dan Berk en Robert Olsen is zo’n actiekomedie die zich met een krankzinnig uitgangspunt je brein in boort en je uitdaagt om te blijven volgen. De film werd geschreven door de nobele onbekende Lars Jacobson. Jack Quaid speelt Nathan Caine, een timide adjunct-bankdirecteur die lijdt aan een zeldzame aandoening waardoor hij geen pijn voelt. Dat klinkt als een superkracht, tot je beseft dat hij tijdens het kauwen zijn tong kan afbijten of zijn blaas kan laten barsten als hij vergeet te plassen. Zijn zorgvuldig gecontroleerde leven, vol vloeibare diëten en veiligheidssignalen, wordt ruw verstoord wanneer een bende overvallers in kerstmanmaskers zijn bank binnenvalt en Sherry (Amber Midthunder), de collega op wie hij heimelijk verliefd is, ontvoert.
© Paramount Pictures
Wat volgt is een uitzinnig gewelddadige, gitzwarte reddingsmissie waarin Nathans grootste zwakte onverwacht zijn grootste troef wordt: hij kan klappen incasseren waar een ander aan bezwijkt, en strompelt gewoon verder, totaal onbewust van zijn verwondingen. Quaid, die recent indruk maakte in “The Boys”, Companion (2025) en Scream VI (2023), is perfect gecast als de onwaarschijnlijke held. Hij balanceert Nathans onbeholpen charme met een steeds surrealistisch zelfvertrouwen terwijl hij zich een weg baant door steeds groteskere scènes: hij grijpt een pistool uit kokende olie, vecht met een gebroken arm, of overleeft valstrikken die zo uit een gestoorde Home Alone-film lijken te komen. De film omarmt zijn R-rated geweld met zichtbaar plezier, met bottenkrakende en bloeddoorweekte actie die doet denken aan de rauwe flair van B-films uit de jaren ’90—allemaal met een knipoog naar de absurditeit van het geheel.
Toch is Novocaine niet zonder gebreken. Er zit wat slijt op het concept, en de romantiek is onvoldoende uitgewerkt. Ook de schurken zijn te cartoonesk -om echt indruk te maken. Maar ondanks deze tekortkomingen dendert de film voort met zoveel tomeloze energie en dankzij Quaids aanstekelijke charisma, dat je je maar moeilijk kunt onttrekken aan de chaos. Novocaine probeert het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar het is een scherpe, compacte, duister-komische achtbaanrit die perfect weet wat het wil zijn: een bloederig spektakel met net genoeg hart om de slachtpartij betekenis te geven. Wie snakt naar een actieprent komt hier gegarandeerd aan zijn trekken. De film flopte aan de box-office ook al had het een minuscuul budget van 18 miljoen dollar en bijgevolg is het na amper een jaar al uit op DVD en Blu-ray.
Leuke film. Het draait allemaal om het inleven in de romantiek, en ik was meteen verkocht toen ze samen taart gingen eten. Ik vond dat ze een geweldige chemie hadden. Geweldige actie die zichzelf niet serieus nam en me de hele tijd aan het lachen maakte.