Assassin’s Creed Shadows: een stealthy sprong in het feodale Japan

Ubisoft’s Assassin’s Creed Shadows is de langverwachte liefdesbrief aan fans die al jaren smeken om een setting in het feodale Japan. Het combineert de kenmerkende stealth-actieformule van de serie met een frisse culturele achtergrond. Met een Metascore van 82% (PS5) nestelt de game zich comfortabel in de middenmoot van de franchise. Misschien geen revolutionaire triomf, maar ook geen misstap. Mechanieken uit recente titels als Mirage en Valhalla worden verfijnd, terwijl de introductie van twee protagonisten, Naoe en Yasuke, zowel de stealth als de gevechten naar een hoger niveau tilt. Toch blijft de game door zijn trouw aan Ubisoft’s openwereld-formule eerder een gepolijste iteratie dan een gedurfde vernieuwing.

© Ubisoft

De setting in de turbulente Sengoku-periode brengt een verhaal vol wraak, politieke intriges en de eeuwige strijd tussen de Assassin Brotherhood en de Tempeliersorde. Naoe, een shinobi gedreven door tragedie, en Yasuke, de historische Zwarte samoerai, delen het podium, al is die verdeling niet helemaal evenwichtig. Naoe’s verhaal weerspiegelt de klassieke AC-origin stories—Ezio-achtige wraak, een verborgen mes en een verwoest dorp—terwijl Yasuke’s rol als nobele krijger pas echt tot bloei komt in de latere hoofdstukken. Hun dynamiek is intrigerend, maar uit balans: Naoe’s emotionele diepgang en stealth-missies domineren het eerste deel van de game, waardoor Yasuke’s persoonlijke inzet onderontwikkeld blijft tot de finale.

De structuur van het verhaal, opgedeeld in regionale hoofdstukken, voorkomt de overdaad van Valhalla en biedt een strakker tempo. Toch leunt het sterk op bekende cichés voor liefhebbers van “Shogun” of Kurosawa-films. Hoewel de chemie tussen de protagonisten goed uit de verf komt, missen de nevenpersonages (zoals een dief, een wees en een verstoten shinobi) diepgang en dienen ze vooral als queeste-gevers in plaats van volwaardige bondgenoten. De dialogen zijn functioneel en voorspelbaar gezien we opnieuw duiken in de wereld van de samenzweringen die weliswaar goed passen binnen het door oorlog verscheurde Japan. De makers gaan zelden afwijken van de geijkte paden en dit lijkt een game waar alles netjes is aangevinkt van wat een typisch AC game moet zijn.

Op het gebied van gameplay blinkt Shadows uit in zijn tweedeling. Naoe’s stealth-mechanieken behoren tot de beste in de serie, met een Splinter Cell-achtige zichtbaarheidssensor die wordt beïnvloed door licht, houding en afstand. Duisternis wordt een tactische bondgenoot: Naoe sluipt door de schaduwen, dooft lantaarns en benut verticale mobiliteit binnen uitgestrekte kastelen. Kruipmechanieken en interacties met de omgeving (zoals bevroren slotgrachten in de winter) voegen nuance toe, al blijven seizoensveranderingen—hoe visueel verbluffend ook—vrijwel zonder gameplay-impact. Yasuke, daarentegen, biedt de meest bevredigende gevechten sinds Unity. Zijn samoerai-duels draaien om precieze parades, wankelmechanieken en vernietigbare omgevingen, met een gewicht en impact die sterk contrasteren met Naoe’s kwetsbaarheid. Toch wordt de onbalans tussen beide stijlen hier weer duidelijk: stealth voelt vaak essentieel, terwijl Yasuke’s brute kracht sommige uitdagingen te eenvoudig maakt. De variatie in wapens en de diepte van het loot-systeem compenseren enigszins, met legendarische uitrusting (zoals giftige katana’s en rookbom-dolken) en een graveersysteem dat creatieve, over-the-top builds mogelijk maakt.

Japan wordt adembenemend tot leven gebracht: dichte bossen, dorpen vol kersenbloesems en de bruisende straten van Kyoto zorgen voor een visueel spektakel. De “fog of war”-aanpak moedigt organische verkenning aan door icoon-overload te vermijden en subtiele aanwijzingen te geven (zoals “ten zuidwesten van X”). Verkenners helpen bij het lokaliseren van doelen, maar raken uitgeput, waardoor deductie wordt beloond in plaats van gedachteloos waypoints volgen. Toch voelt de wereld minder levendig door de beperkte interactie met burgers. Steden ogen druk, maar missen diepgang; wachters breken hun achtervolging abrupt af bij zonegrenzen en NPC’s fungeren vooral als questgevers in plaats van echte inwoners. Zijactiviteiten, zoals boogschietuitdagingen en het verzamelen van rollen, bieden korte afleidingen maar brengen weinig vernieuwing ten opzichte van de gebruikelijke Ubisoft-taken.

© Ubisoft

Grafisch is Shadows een triomf. De PS5 Pro-versie schittert met dynamische belichting, seizoenswisselingen en minutieuze architecturale details. Samenwerkingen met traditionele componisten en de rockband TEKE::TEKE verrijken de soundtrack met een mix van taiko-drums en elektrische riffs. De toevoeging van Yasuke, die voorafgaand aan de release controversieel was, wordt respectvol behandeld en zijn historische nalatenschap wordt goed verweven in de Assassin Brotherhood-lore. Hoewel enkele culturele clichés de kop opsteken, blijft de setting authentiek dankzij oog voor detail in bepantsering en kasteelarchitectuur. Shadows overtreft niet het samurai-ninja-synergie van Ghost of Tsushima maar vindt zijn eigen niche met diepere stealth-systemen en de kenmerkende parkour van Assassin’s Creed. Het snijdt het overmatige gewicht van Valhalla weg, maar behoudt loot-gedreven progressie, wat fans van Odyssey zal aanspreken. De terugkeer naar de stealth-focus van Mirage is merkbaar, al voelen dialoogkeuzes en het metgezellensysteem onderontwikkeld vergeleken met narratieve RPG’s als Avowed.

Kortom, Assassin’s Creed Shadows bewijst dat Ubisoft eerder verfijnt dan revolutioneert en hiermee een waardige, maar vertrouwde pelgrimstocht aflevert. De stealth-mechanieken en gevechten behoren tot de hoogtepunten van de serie, en het feodale Japan is adembenemend weergegeven. Toch zorgen onderontwikkelde personages, repetitieve missies en een sterke focus op loot ervoor dat de game niet boven de gevestigde serie-normen uitstijgt. Voor oude fans die terugverlangen naar de stealth-roots van Assassin’s Creed of nieuwkomers die worden aangetrokken door de setting, biedt Shadows een boeiende, zij het bekende, ervaring. Het zal sceptici niet overtuigen, maar het herinnert eraan waarom de franchise nog steeds standhoudt, en dat kan je van niet veel games zeggen. Assassin’s Creed Shadows is nu 20 maart 2025 verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series X | S en Windows pc, onder andere via de Ubisoft Store.