Rachel Zegler, de Golden Globe-winnende actrice bekend van onder meer West Side Story (2021) en de aankomende live-action remake van Snow White (2025), heeft zich opnieuw in het middelpunt van controverse bevonden. Haar recente opmerkingen over de herverkiezing van Donald Trump, waarin ze de woorden “Fuck Donald Trump” en “May Trump supporters and Trump himself never know peace” uitsprak, hebben geleid tot heftige kritiek, vooral vanuit conservatieve hoek. In het bijzonder Megyn Kelly, voormalig Fox News-presentator, riep publiekelijk op tot haar ontslag door Disney. Zegler reageerde met een verontschuldiging op Instagram, waarin ze aangaf dat ze haar emoties had laten overnemen en bijdroeg aan de “negatieve discussie”.
artwork Davian
In de nasleep van Trumps herverkiezing deelde Zegler haar ongenoegen via sociale media. Haar boodschap was emotioneel geladen en gericht tegen de voormalige president en zijn aanhangers. Het is geen geheim dat Trump’s presidentschap diepe scheidslijnen heeft gecreëerd in de Amerikaanse samenleving, en voor velen symboliseert hij een bedreiging voor democratische normen. Zegler’s felle woorden weerspiegelden niet alleen haar persoonlijke afkeer, maar ook de frustratie van een groot deel van Hollywood met de politieke situatie in de Verenigde Staten. En wees gerust ze is niet de enige. Vele mensen met buitenlandse roots hebben nu schrik dat zij of familieleden uit het land zullen gezet worden. Haar boodschap werd echter niet zonder gevolgen ontvangen. De opmerking lokte onmiddellijk een golf van kritiek uit, vooral vanuit conservatieve kringen die Zegler beschuldigden van intolerantie en haatdragendheid. Velen ging zelfs zover om te eisen dat Disney haar zou ontslaan, en vergeleek haar situatie met die van Gina Carano, die eerder door Disney werd ontslagen vanwege controversiële uitspraken en waarbij ze nu een rechtszaak aan hun been hebben.
De vergelijking met Gina Carano legt een gevoelige zenuw bloot in de huidige cultuurstrijd. Carano, bekend van haar rol in “The Mandalorian”, werd ontslagen na opmerkingen waarin ze de behandeling van conservatieven in de VS vergeleek met die van Joden tijdens de Holocaust. Critici van Disney wijzen op wat zij zien als een dubbele standaard: terwijl Carano werd gestraft, blijft Zegler, ondanks haar fel geuite politieke mening, voorlopig verbonden aan grote projecten zoals Snow White. Het verschil is uiteraard dat Gina’s contract niet werd hernieuwd voor een nieuw seizoen van Mandalorian en Snow White eigenlijk al zo goed als afgewerkt is. Dus neen, Disney kan haar niet ontslaan. Maar het is wel zo dat Disney zich al jaren in een lastig parket bevindt wanneer het gaat om het balanceren van progressieve waarden en het vermijden van controverse. Het ontslag van Carano kreeg destijds steun vanuit progressieve hoek, terwijl conservatieven spraken van censuur. Nu Zegler’s woorden tot soortgelijke oproepen leiden, is het duidelijk dat de studio zich in een vicieuze cirkel bevindt van politieke reacties en publieke druk. En nu met de anti-woke Trump aan het roer kan dit nog een staartje krijgen.
Zegler’s reactie op de ophef volgde snel. In haar Instagram verontschuldiging erkende ze dat haar emoties haar de baas waren geworden. Ze benadrukte het belang van respect voor verschillende meningen en beloofde zich in de toekomst in te zetten voor een positievere bijdrage aan het publieke debat. Hoewel haar boodschap van verzoening op sociale media door sommigen werd gewaardeerd, blijft de vraag hangen of haar excuses genoeg zullen zijn om het conservatieve vuur te doven. Zegler heeft eerder al controverse aangetrokken met haar uitspraken over Snow White, waarbij ze kritiek uitte op de traditionele verhaallijn en genderrollen. Dit maakt haar een terugkerend doelwit in de bredere cultuurstrijd die in de Verenigde Staten woedt.vDe controverse rond Rachel Zegler roept belangrijke vragen op over de rol van beroemdheden in politieke discussies. In een tijd waarin sociale media publieke figuren direct toegankelijk maken, worden uitspraken van beroemdheden vaak uitvergroot en gekoppeld aan bredere maatschappelijke en politieke kwesties. Hoewel Zegler duidelijk haar frustraties over de politieke situatie heeft geuit, herinnert haar situatie ons eraan hoe snel persoonlijke meningen kunnen worden geherdefinieerd als politieke statements met verstrekkende gevolgen. Haar verontschuldigingen kunnen gezien worden als een poging om de kloof te overbruggen en de focus te verleggen van verdeeldheid naar dialoog, maar het is onzeker of dit voldoende zal zijn om haar imago te herstellen in de ogen van haar critici.
Rachel Zegler bevindt zich op het snijvlak van kunst, politiek en publieke opinie. Haar verontschuldiging is een voorbeeld van hoe beroemdheden proberen te navigeren door een steeds toxisch wordend publiek debat. Wat begon met de #MeToo-beweging en het blootleggen van machtsmisbruik in Hollywood, heeft geleid tot een breder maatschappelijk bewustzijn: de zogenaamde #Woke cultuur. Deze stroming richt zich op sociale rechtvaardigheid en inclusiviteit, maar heeft ook bijgedragen aan de opkomst van #CancelCulture, waarbij publieke figuren worden “gecanceld” vanwege ongepaste of controversiële uitspraken. Dit mechanisme functioneert als een vorm van publieke accountability, maar is tegelijkertijd een tweesnijdend zwaard. Waar sommigen het zien als noodzakelijk voor sociale vooruitgang, beschouwen anderen het als een gevaarlijke beperking van vrije meningsuiting.De laatste maanden zien we een tegenbeweging opkomen onder het vaandel van #GoWokeGoBroke, een slogan die waarschuwt voor de financiële en reputatieschade die bedrijven en beroemdheden zouden oplopen door zich te veel te richten op progressieve agenda’s. Deze beweging vindt haar kracht in de groeiende frustratie van mensen die vinden dat traditionele waarden en vrijheden onder druk staan. Aangevoerd door invloedrijke stemmen zoals Elon Musk, is de beweging uitgegroeid tot een belangrijke speler in het maatschappelijke debat.
Donald Trump’s herverkiezing versterkt deze dynamiek. Hij biedt een platform voor de anti-woke agenda, waardoor deze niet langer beperkt blijft tot niche-groepen, maar een bredere maatschappelijke impact krijgt. De botsing tussen deze tegengestelde stromingen – woke versus anti-woke – creëert een omgeving waarin beroemdheden als Zegler nauwelijks kunnen bewegen zonder kritiek te krijgen. Disney, als een van de grootste entertainmentbedrijven ter wereld, zal ook moeten beslissen hoe het omgaat met deze steeds frequentere controverses. Zullen ze hun steractrice blijven steunen, of zal de druk van een deel van het publiek te groot blijken? Eén ding is zeker: de discussie rondom Zegler is een teken van de blijvende polarisatie die Hollywood en de samenleving als geheel blijft verdelen.
Dit zal Disney leuk vinden en zal Snow White helpen aan de box-office.
Rachel had niets om zich voor te verontschuldigen en de Trumpers zijn baby’s die geen kritiek kunnen verdragen blijkbaar.