Als lachen geneest, is deze Nouveaux Riches (2023) een magische remedie. Het script en de regie zijn van de Franse cineast Julien Hollande, die hier zijn tweede langspeelfilm neerzet en zoals ze in de film zeggen: “C’est pour Netflix. Ça va être un film éclaté.”
Korte inhoud: Gevangen in zijn eigen leugens om de sublieme Stella (Lewkowski Yovel) een plezier te doen en hun levensstijl veilig te stellen, pleegt Yussuf (Nassim Lyes) kleine oplichterijen om de schijn op te houden. Het is niet verwonderlijk dat wanneer de maskers vallen – naast zijn pruik – zijn leven instort. Wanneer hij echter Stéphanie (Zoé Marchal) tegenkomt, die op het punt staat extreem rijk te worden dankzij cryptocurrency, herwint hij zijn zelfvertrouwen. Zou zij de oplossing zijn voor al zijn problemen of heeft hij zijn meester gevonden?
De film is vooral bestemd voor een jong adolescent publiek gezien alles wel overdreven is, gek, gewelddadig met een onderlaag van actie en geflipte romantiek. De twee hoofdacteurs hebben een geweldige chemie tezamen, alsook de gehele charismatische cast hangt goed samen (Adrien Essamir, Youssef Ramal, Yovel Lewkowski, Yassine Stein, Guillaume Canet, Ciryl Gane, Hakim Jemili, Alexandre Kominek, Kenza Fortas, Panayotis Pascot, Gustave Kervern, Hedi Bouchenafa, Paul Deby en Ichem Bougheraba.). De gevechten zijn goed gechoreografeerd en gefilmd, zodat alles gemakkelijk te volgen zijn. Het snelle geklets en het spervuur van achtervolgingen, gevechten en tegenslagen houden ons bezig, en bijgevolg maken we ons niet zo druk over welbepaalde bizarre plotwendingen. Het is nog een Franse rollercoaster met genoeg gelach en spanning onderweg voor kijkers die van dit soort films houden.
Netflix is een uitstekend platform geworden voor beginnende filmmakers, die misschien niet meteen het materiaal hebben voor een bioscooppubliek aan te trekken, maar die over voldoende talent beschikken om een sterk verhaal te vertellen. Deze film is geen bioscoopfilm maar past perfect binnen het aanbod van Netflix. Het leunt trouwens wat aan bij de films van Adil El Arbi en Bilall Fallah. Los van Bad Boys, wat eigenlijk een Michael Bay/Jerry Bruckheimer product is, maken zij films die mikken op een welbepaald doelpubliek die eigenlijk niet zozeer een bioscooppubliek is. Hun Rebel (2022) zal vermoedelijk beter presteren op streaming, want de bioscooprun heeft nauwelijks 175’000 dollar opgebracht wereldwijd (dat zijn 10’000 bezoekers!), slechts een fractie van het 3-4 miljoen dollar productiebudget die Caviar hier in heeft gepompt met de hulp van diverse Franse filmfondsen.
Ook al zal dat laatste stilaan opdrogen want Frankrijk heeft meermaals te kennen gegeven dat ze geen nut zien om nog langer films te subsidiëren die enkel nog worden gezien door projectionisten. Vorig jaar ging 1,7 miljard euro naar de Franse filmsector, waarvan het gros van de bioscoopfilms nauwelijks 5000 bezoekers konden aantrekken. Maar ook hier bij ons wordt heel veel geld gepompt in bioscoopfilms die naar alle waarschijnlijkheid geen grote publiek zullen aantrekken. Uiteraard is het een complexe discussie want niemand kan een ‘filmhit’ voorspellen of nog een film die ons land op de kaart zet. De 2 miljoen dollar Close (2022) van Lukas Dhont heeft 600’000 euro subsidie verkregen via het VAF maar uiteindelijk wereldwijd 5,2 miljoen dollar opgehaald, naast een Oscar-nominatie. Neen, dit is geen megasucces maar het toont wel aan dat filmsubsidie ook wel kan werken. Zonder subsidie was er simpelweg geen Close. Anderzijds heeft een film als Zillion (2022) van Robin Pront, gemaakt zonder VAF subsdie, ook 5,5 miljoen opgebracht tijdens zijn release.
Zoooo grappig dit, een aanrader !