Toen ik voor het eerst de poster zag van The Black Phone (2021) met Ethan Hawke dacht ik heel even of dit niet een nieuwe Purge film was, maar gelukkig was dat niet het geval. Het is de verfilming van één van de kortverhalen van Joe Hill, de zoon van Stephen King en geregisseerd door een horror-fanaat Scott Derrickson (The Exorcism of Emily Rose, Deliver Us From Evil, Sinister) maar tevens de regisseur van Doctor Strange (2016).
Korte inhoud: Een kind (Mason Thames) is ontvoerd door The Grabber (Ethan Hawke). Hij zit opgesloten in een geluiddichte kelder, omringd door de resten van andere slachtoffers. Als de avond valt, begint de huistelefoon – hoewel deze niet aangesloten is – te rinkelen. Deze telefoon verschaft blijkbaar contact met de doden…
Dit lijkt op het eerste gezicht op het zoveelste spookverhaaltje dat we al honderd keren hebben gezien en toch heeft het heel wat onverwachte wendingen wat alles des te fascinerend maakt, en ik herken wel de invloed van de vader van Joe Hill. De slechterik van dienst is bekend met de weinig verhullende naam The Grabber, een psychopaat die kinderen ontvoerd, een beetje zelfs zoals het It karakter Pennywise en die op zich een stadslegende begint te worden. Hij bestuurt een zwart busje gevuld met (* geen rode maar) zwarte ballonnen, en noemt zichzelf een parttime goochelaar en verleidt jonge jongens om met hem te kletsen op de stoep met het aanbod van een goocheltruc (* ook al iets wat Pennywise deed) – voordat hij ze knock-out slaat met een soort spuitbus. En de film pikt het verhaal op wanneer dit lugubere karakter al enige tijd actief is. Overal in deze buitenwijk van Denver hangen posters van vermiste kinderen en iedereen kent hun namen.
The Grabber heeft duistere plannen met de jongeren, maar deze film zet de klemtoon op het paranormale en dat maakt van dit alles wel een zenuwslopend verhaal met een Ethan Hawke die we zelden zien zonder zijn masker. En dat was misschien wel wat spijtig gezien de acteur eigenlijk de masker niet nodig had om scary te zijn. Finney’s jongere zus Gwen (Madeleine McGraw) beschikt over een speciaal soort helderziende vermogens. Dit was een erfenis van de overleden moeder van de kinderen, wiens voorspellende dromen haar tot een tragisch einde hebben geleid. Als gevolg hiervan is de vader van Finney en Gwen een gewelddadige dronkaard, maar deze kleine verhaallijn, wordt hier niet verder uitgewerkt.
De film is niet alleen eng maar het brengt ons ook naar plaatsen wat we niet verwachten. Dit alles geregisseerd door een bekwame cineast met een geweldige aandacht voor details die resoneren met het macabere. The Black Phone is het een perfecte nachtmerrie die dit weekend op de tweede plaats aan de box-office staat, net achter Elvis (2022). OP 22 juni 2022 is de film bij ons in de bioscoop uitgekomen.
Review The Black Phone (2021)
Recensie door Alexander op 20 november 2022
De trailer verklapt wel veel over de film…teveel.
Trailers zijn tegenwoordig sowieso veel te lang en laten veel te veel zien.
Het einde vond ik wat tegenvallen maar anders heb ik er van genoten.
Ik heb het gevoel dat deze film ongeveer 30 minuten langer had kunnen duren en ik zou het niet erg vinden. Ze hadden de geschiedenis van de 5 kinderen voor Finn beter kunnen uitwerken. Ik vond het geweldig dat hij elk stukje kennis gebruikte dat de 5 kinderen voor hhadden om The Grabber te verslaan.
Ik heb hier echt van genoten. Ik dacht dat het een horrorfilm was, maar was eigenlijk meer van een thriller. Mijn enige bemerking is dat ik wou dat we meer van The Grabber te zien kregen. Hawke deed het fenomenaal goed, maar ik had graag wat meer van hem gewild om echt te laten zien hoe psychotisch hij was.
Die jongen speelde echt goed. Het was geweldig om te zien hoe geweldig zijn plan was, aangezien we er alleen maar hints van hadden gekregen.
Super verfrissend om nog eens een slim karakter in een dergelijke film te zien.
Madeleine McGraw als de zus stal de show. Ethan was angstaanjagend en Mason was ook geweldig, maar Gwen was zo’n leuk personage!