The Matrix Resurrections (2021) * 4k UHD recensie

Een paar dagen voor de release van de film kwam op de PS5 een demo genaamd The Matrix Awakens: An Unreal Engine 5 Experience, een visueel verbluffend stukje game-coding van de bovenste plank en dat zorgde ervoor dat mijn verwachting voor deze film – na de niet onaardige trailer op de muziek van White Rabbit van Jefferson Airplane – nog maar eens een ‘booster’ kreeg. Maar wat was de teleurstelling groot toen ik uiteindelijk de film kon ontdekken in de beste bioscoopzaal van het land, met name de IMAX zaal in Kinepolis Brussel. En het lag niet aan de acteurs die nog het beste waren wat deze prent te bieden had. Het probleem lag vooral bij het onnozele script en het veel te klein budget voor datgene wat de makers wilden creëren. Even twijfelde ik of Lana geen parodie wou maken. The Matrix Resurrections (2021) behoort bij deze tot de slechtste films die ik dit jaar heb gezien, maar stop hier met lezen indien jullie dit nog een kans willen geven. Misschien zien jullie zaken die mij ontgaan zijn … maar voor mij is er hier meer aan de hand dan een glitch … de gehele server ligt plat.

Korte inhoud: Twintig jaar na de gebeurtenissen van The Matrix Revolutions (2003) leidt Neo (Keanu Reeves) een schijnbaar gewoon leven onder zijn oorspronkelijke identiteit als Thomas A. Anderson in San Francisco, met een therapeut (Neil Patrick Harris) die hem blauwe pillen voorschrijft om de vreemde en onnatuurlijke dingen die hij af en toe ziet tegen te gaan. Hij ontmoet ook een vrouw (Carrie-Anne Moss) die Trinity lijkt te zijn, maar geen van beiden herkent de ander. Wanneer een nieuwe versie van Morpheus (Yahya Abdul-Mateen II) hem echter de rode pil aanbiedt en zijn geest heropent voor de wereld van de Matrix, die veiliger en gevaarlijker is geworden in de jaren sinds de Smith-infectie, voegt Neo zich bij een groep rebellen om een nieuwe vijand te bestrijden.

Laat ik beginnen met wat ik goed vond aan deze film, en dat is zijn cast van nieuwe gezichten. Yahya Abdul-Mateen II als de nieuwe Morpheus, Jessica Henwick als Bugs zijn grote aanwinsten en wat mij betreft vooral Jonathan Groff (die we nog kennen uit Fincher’s Mindhunter) als de nieuwe Smith is gewoon geknipt voor de rol. En hem zien in kostuum met pistool had ik even de gedachte dat mocht hij een Brit zijn, hij zeker een grote kans zou maken als nieuwe James Bond. Maar uiteraard ook Keanu en Carrie-Anne kunnen deze film wel dragen. Het zijn geen gemakkelijke rollen om te spelen. En dan zijn er nog heel wat leuke scenes met Jada Pinkett Smith en Lambert Wilson. Qua casting heeft deze prent niet veel steken laten vallen, enkel qua acteurs-regie zal je vaak rollen met je ogen – en dan vooral bij Keanu die hier één van zijn zwakste vertolkingen neerzet sinds lange tijd. En ja, de hoofdacteurs zijn een pak ouder. Een close-up van de handen van Carrie-Anne vertonen tekenen van artrose en close-up van gezichten met backlight laten een donzig baardje op haar gezicht. Ja in Imax zie je alles en hedendaagse regisseurs moeten daar allemaal attent voor zijn en dit bespreken met make-up artist en Director of Photography. Anderzijds zijn de tijden veranderd en is het meer een politiek statement geworden om okselhaar en dergelijke te laten staan, tegenin de patriarchale conventies van wat schoonheid is. Het is allemaal onderdeel geworden van het nieuwe hashtag-feminisme, zich vaak niet realizerend dat ze hiermee nieuwe conventies maken, die binnen x-aantal jaren opnieuw zullen veranderen. Ik was er even door afgeleid, net zoals ik afgeleid zou worden door een shot van een kale man waarbij 4 haartjes aan het wapperen zijn in de wind. Het is een vrij ingewikkelde discussie of je hier dan ook consequent in moet zijn en dan ook rimpeltjes en puistjes moet laten staan, of zelfs nog maar make-up gebruiken. Mijn aanvoelen is dat het esthetische keuze moet blijven in plaats van een politiek statement.

En dan komen we meteen aan het grote zwakke punt van deze prent, en dat is het script van Lana Wachowski, David Mitchell en Aleksandar Hemon. Het is een puinhoop. Er steken een paar ‘ok’ scènes in, maar 75% van de film is copy-paste van de vorige films en 25% is gewoon niet sterk genoeg om echt memorabel te zijn. Het begint al met een make-over van de begin-scène van The Matrix (1999), een film die op zoveel vlakken superieur is aan dit 4de deel. Eigenlijk voelde het zelfs niet aan als een 4de deel, maar eerder als een halve spin-off / ‘revisit’. Vergelijk het een beetje met die draak van een film, The Godfather 3 (1990). Zelfde acteurs, zelfde regisseur, zelfde parfum, met een script dat een samenraapsel is van scènes uit de vorige film en aan elkaar geplakt met een flutverhaal die noch plot- als character-driven is. Het enige verschil tussen The Godfather 3 en The Matrix 4 is dat de de Coppola film voldoende financiële middelen had (zelfs 2 keer meer dan het productiebudget van de 2 eerste films samen). En dat is meteen ook het tweede grote probleem.

De eerste Matrix film had een budget van 63 miljoen dollar en dat zou met inflatie-berekening vandaag zo’n 120 miljoen dollar zijn. De sequels hadden zelfs 150 miljoen wat vandaag rond de 200 miljoen dollar zou bengelen Deze nieuwe film had een budget van 60 miljoen dollar volgens Cheatsheet. Dat is dus veel te weinig om nog maar in de buurt te komen van de gestileerde grootsheid van de eerste films. Meer nog, Warner duwde de gehele crew naar Australië om alsnog de kosten te drukken. Kijk, als je gelooft in een franchise, dan ga je niet bezuinigen op een sequel. Er bestaat niet zoiets als Big-Bigger-Smalest. Blijf er dan met uw fikken af! Het is letterlijk de goedkoopste Matrix film, en het is eraan te zien. Veel van de effecten stinken naar de greenkey en de belabberde cgi. Je ziet zelfs het evidente kabelwerk tijdens hun stunts! Het effectenhuis is BUF, dezelfde kerels als de eerste Matrix-films, en daar ligt dan ook het probleem. Ze moeten zich heruitvinden met minder middelen. En echt geëvolueerd zijn ze niet, en datzelfde kan gezegd worden van de regisseuse Lana Wachowski.

Lana’s laatste film was Jupiter Ascending (2015) en dat was een treinongeluk in space. Het is vreemd om te zeggen maar Lana mist film-ervaring, zeker voor een dergelijke film waar iedereen verwacht dat het een effecten-tour-de-force zal brengen. Dit was het dus niet. Ik denk zelfs dat de afwezigheid van Lilly Wachowski geen goede zaak was, wat zij bracht volgens mij toch iets meer diepte wat hier ontbrak. Maar ook op het camerawerk zit er slijt op. Met alle respect voor John Toll maar wat Lana eigenlijk op deze film nodig had was iemand als Jonathan Sela die met zijn achtergrond als videoclip-maker toch iets meer flair kan brengen.

Kortom, deze film is nog maar eens een nieuwe schaduw op een bijzondere franchise. Een franchise die de sci-fi-actie cinema een nieuw gezicht gaf zo’n 20 jaar geleden. Deze film had niet gemaakt hoeven te worden, en het is niet van het niveau van de eerste drie films uit de trilogie. Het script is lui, de karakter-uitwerking is vrijwel onbestaand, de dialogen zijn dom, veel van de kostuums zijn smaakloos en de plot steunt voornamelijk op de nostalgie uit de vorige films en de scènes zijn allesbehalve memorabel (met uitzondering van misschien één zombie-achtige scène op het einde). Het enige gevecht van belang is deze van de kijker met zichzelf om wakker te blijven gedurende bijna 3 uur. Na deze The Matrix Resurrections hoop ik maar één ding, en dat is dat Lana hier nu ook een punt achter zet en Warner deze franchise na 5 jaar misschien eens geeft aan een nieuwe crew. Ga aub niet de Terminator-toer op met het uitmelken van wat ooit iets waardevol en baanbrekend was. Oh en er is een end-credit filmpje, al even beschamend als de gehele film, dus blijf vooral niet wachten tot op het einde, jullie zullen al voldoende minuten van jullie leven verloren hebben aan deze wansmakelijke puinhoop. Matrix, net als Alien 4, had duidelijk geen Resurrection nodig.

Het The Matrix Resurrections is vanaf 21 april 2022 beschikbaar op 4K Ultra HD (+ Steelbook), Blu-ray™ & DVD. Die dag is ook de boxset verkrijgbaar op 4K Ultra HD, Blu-ray™ & DVD, met een collectie van de vier Matrix films.