Black Widow (2021) ** recensie

Ik hou van de MCU, sinds Kevin Feige pas echt het roer in handen begon te nemen op Iron Man (2008). De man heeft weinig steken laten vallen bij het sturen van de MCU en het meehelpen kiezen van regisseurs. Hij is één van de meest succesvolle producers en in tegenstelling tot wat Martin Scorsese kan claimen hebben zijn films ook wel een zekere dramatische impact, naast heel wat visueel vertier en grappige scènes en dialogen. Niet elke film is even geslaagd en in tegenstelling tot de vele lovende kritieken waren wij hier eigenlijk maar matig enthousiast over deze Black Widow (2021), die al enige tijd door Disney werd verschoven met de pandemie.

Korte inhoud: Vanaf haar geboorte is Natasha Romanova (Scarlett Johansson) toevertrouwd aan de KGB, die haar heeft opgeleid in de Red Room tot het ultieme wapen en hun beste agente. Wanneer de Sovjet-Unie uiteenvalt, staat ze ten dode opgeschreven en werd ze gedwongen naar New York te verhuizen. Daar leeft ze inmiddels als freelancer en is het jaren geleden dat de Sovjet-Unie ten val kwam.

Alles begon eigenlijk vrij sterk met de tieners Natasha Romanoff en Yelena Belova (Florence Pugh) die door hun surrogaat ouders, Alexei Shostakov (David Harbour) en Melina Vostokoff (Rachel Weisz), meegesleurd werden van hun huis in Ohio naar Cuba, en dat via een vliegtuig waar de vader op een vleugel de aanstormende ordediensten afknalt met een pistool. De scène kan niet meer absurd zijn maar het is hoe dan ook leuk om te zien. En dan springen we verder in de tijd naar 2016, na de gebeurtenissen van Captain America: Civil War (2016) waarin Natasha nu een ‘rogue agent’ is geworden.

Wat dan volgt is een aaneenschakeling van actie-sequenties die eigenlijk zwaar werden gekopieerd van de Jason Bourne en de Mission: Impossible films; het camerawerk, de belichting, de rooftop scènes tot zelfs de wurggrepen en de face-swap. En dan vervallen we in huiselijke taferelen met huizenhoge clichés over Russische burgers, maar qua filmstijl wel in schril contrast staat met de vorige scènes, om dan nadien te vervallen in een soort James Bond scenario met een megalomane schurk die in de wolken leeft en getrainde agenten controleert via een computer. Zelfs James Bond is tegenwoordig afgestapt van dergelijke villains. En dat is er nog Taskmaster Antonia (Olga Kurylenko) die volledig ondergewaardeerd is en zelfs geen introductie kreeg. Ze was een gemakkelijk te vergeten schurk, die alleen als afleiding dient omdat haar rol minuscuul was. Ze diende geen hoger doel. De comic-versie had precies iets meer om het lijf dan die steriele en emotieloze verschijning die de scenaristen op papier hebben gezet. Eén van mijn vele teleurstellingen moet ik bekennen. Zij was niet meer dan een stormtrooper, met een robot-suit, gemaskerd en zonder dialogen. Wanneer er dan met hen iets gebeurd, laat het je koud.

De filmschurk Dreykov is tevens een even saaie antagonist, vooral in een filmisch universum bevolkt met kleurrijke superschurken die vaak de helden overtreffen. De enige manier om zich te verlossen van de controle van de Red Room en Dreykov (Ray Winstone) is in contact komen met … ja, u raadt het: red dust. Scenaristen Eric Pearson, Jac Schaeffer en Ned Benson zijn echt diep beginnen graven voor deze film. De Red Room was zeker een programma uit de comics, alsook de mind control, maar de red dust is nieuw en ik weet niet met zekerheid ‘wie’ deze red dust dan zou gemaakt hebben. Indien het Melina Vostokoff was is het wel wat bizar dat iemand onder mind-control een serum zou kunnen maken tegen diezelfde mind control, en dat Dreykov dat niet zou weten. Maar we weten het dus niet waar het vandaan komt. Een McGuffin als u wilt of gewoon “lazy writing”. Ook het feit dat wanneer de black widows uit hun mind control komen, is er geen trauma of schuldgevoelens (zoals in de comics) maar gaan ze nu gewoon verder als vrije wezen. Again … “lazy writing”.

Tot op vandaag ben ik er in ieder geval nog niet uit wat voor soort film Cate Shortland uiteindelijk wou maken: een soort dramatische Logan (2017) / Jason Bourne film of een grappig en kinetische Thor: Ragnarok (2017) achtige superhelden prent. In ieder geval werken de twee genres niet samen; de ene is realistisch en de vechtscènes komen hard aan, bij het andere genre spring je van een wolkenkrabber zonder parachute en komt je via een boom nog op je beide benen terecht. Black Widow wou blijkbaar hinken op twee genres en dat werkt niet altijd. Bij serieuze momenten neem je niets serieus en bij grappige momenten weet je niet precies of het ook grappig is bedoeld. Ook het feit dat Black Widow eigenlijk een gewoon mens is en geen “superpowers” heeft is soms bizar om te zien wat ze allemaal uitspookt zonder ooit echt gewond te raken. In de tweede Jason bourne film, The Bourne Supremacy (2004), wordt hij in de schouder geraakt door een kogel en we zien hem afzien gedurende de volgende scènes. Natasha wordt een paar keer flink in elkaar geslagen en breekt op een gegeven moment letterlijk haar neus, maar het schijnt haar allemaal niet de deren in de daaropvolgende scènes. Zelfs geen blauwe plekken. Ze wordt ook eens beschoten met een bazooka, rolt 20 keer met haar brandend voertuig over de weg, maar is momenten later klaar voor een hand-to-hand-combat. En dat is trouwens niet de enige auto-crash die ze overleeft. Maar dit kan je de regisseuse niet kwalijk nemen gezien de producer verdomd goed wist dat ze NUL ervaring had in actiefilms en hoe je deze authentiek kan maken.


© Walt Disney Pictures

En dan heb je nog die CGI en de vechtscènes. Voor een film van 2021 heb ik nooit eerder zo’n fake explosies gezien als in deze Black Widow. De explosies in Machete Kills (2013) waren tien keer beter, en dat was exploitation. Enkel de vechtscènes waren overtuigend, maar dit is dan weer te danken aan stunt-man en regisseur Darrin Prescott doe zowat alle choreografieën deed op films van Jason Bourne tot John Wick, dus krijg je waarvoor je betaalt. Eén ding wat ik echter haat zijn superman figuren die blijkbaar onverwoestbaar zijn en de sequenties beginnen snel op de zenuwen te werken.

Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel want de cast was het beste van wat de film te bieden had en ik hoop op een sequel alleen maar om hen terug aan het werk te zien, enkel hoop ik dat ze een andere en betere regisseur en scenarist kunnen aanstellen. Er is een end-credit scène met wel iets van een verrassende wending en wie weet krijgen we nog Jeremy Renner te zien in de sequel als Hawkeye. Vanaf is Black Widow te zien in de bioscoop als op Disney+. De bioscooprecettes voor deze 200 miljoen dollar productie waren in het begin veelbelovend maar vielen in de tweede week hard terug naar een totaal van 315 miljoen dollar wereldwijd. Deze film moet een slordige 450 miljoen ophalen voor een break-even en misschien zal dit hun wel lukken met de inkomsten via Disney+ waar de studio 100% van de inkomsten opstrijkt. Hoe ze uiteindelijk hun balans opmaken is me nog niet helemaal duidelijk gezien Disney+ klanten een maand of jaar abonnement betalen en ze hiermee ook andere films kunnen bekijken. Scarlett zelf kreeg voor haar 9de terugkeer als Black Widow een salaris van 25 miljoen dollar + 6% bonus mocht de film wereldwijd meer dan 900 miljoen dollar zou opbrengen.


Review Black Widow (2021)
Recensie door op

Beoordeling: 2 / 5

rating

*** Black Widow trailer ***

7 Comments

  1. Conan the Librarian

    Ik wilde het goed vinden, maar het was eerlijk gezegd behoorlijk bagger. Alles eraan voelde gewoon extreem flauw en zoals je zei – Jason Bourne achtig. Er was nauwelijks een betekenisvolle karakterontwikkeling of interessante plotwending.

    Ik heb niet veel Marvel-films gezien, maar dit kwam veel te laat en voelt nodeloos.

    Reply
  2. Guy

    Het is bizar dat Black Widow meer een hoofdpersonage was in de Avengers films dan in haar eigen film. Ook die face-peel momenten beginnen echt op mijn systeem te werken en duidt meestal op een lui script. De muziek bleef ook niet echt hangen en wat betreft de eind-scène, dat werkte gewoon niet! Er is NUL dreiging of suspense. De zus van Natasha gaat niks doen. Ik had nu wel gedacht dat de film zou eindigen met een eventuele terugkeer van Black Widow, want als Captain America de soulstone ging terugbrengen aan Red Skull zou hij een leven in return moeten krijgen (a soul for a soul).

    Reply
  3. Pak-Man

    Ray Winstowe als een Rus vond ik niet niet meteen een geslaagde casting. Zijn East-End Londens accent hoor je gewoon doorheen zijn poging om een Russische tongval te hebben. Ik heb hier wel plezier mee gehad 😀

    Reply
  4. Vince

    Hier was véééél meer mee te doen. Datgene wat me waarschijnlijk het meest uit de film haalde, was hoe wisselend de toon was. We beginnen serieus met arme meisjes die worden gehersenspoeld, chemisch worden onderworpen, gedwongen operaties ondergaan en slapende agenten zijn voor een meesterschurk. Dan krijgen we gekke familietijd en slechte grappen waar je nauwelijks van moet glimlachen. Daarna cut-to een vuile Russische gevangenis waar de Red Guardian de pols van een kerel onmiddellijk breekt omdat hij zijn ego heeft geschonden, terwijl hij hem uitlacht omdat hij huilt en in diezelfde sfeer krijgen we ook die terugkerende spot van Natasha over het poseren van haar zus. Maar dan lijkt de surrogaat-vader een onnozel sidekick te zijn die nauwelijks weegt op het verhaal en de moeder is eigenlijk een vreselijk wezen die dieren foltert alsook meegeholpen aan een diabolisch plan om vrouwen te veranderen in moordwapens, om dan nadien een soort heldin te zijn. Heeft hier eigenlijk iemand van Disney het script gelezen?!?!? Melina en Yelena waren gebrainwashed terwijl Melina ‘gewoon orders volgende’ en zo de architect werd van het systeem. Wat mij betreft ‘ok’, maar verander ze dan ook niet in een heldin waarvoor wij sympathie voor moeten hebben! Indien de schrijvers toch zo lui waren hadden ze van haar beter ook een ‘mind slave’ gemaakt.

    Het is van begin tot eind een voortdurende wissel van toon. En dan was er de face-swap en ik had veel zin om het daarbij te laten en de bioscoopzaal te verlaten. Hoe ze erin geslaagd zijn om Black Widow in haar EIGEN FILM oninteressant te maken is hallucinant. Het enige wat ze in de film doet is zeggen tegen haar vader dat hij moet zwijgen, er is nergens een emotionele band, zelfs niet met haar zus. En als er geen noemenswaardige karakter-ontwikkeling is, zit je minutenlang te staren naar visuele effecten, gevechten en achtervolgingen.

    3/10

    Reply
  5. John the Valet

    Los van Captain Marvel misschien wel de zwakste film uit de MCU. Trouwens begrijp ik die gehele ‘mind control’ niet. Waarom niet van hun brutale killers te maken zonder mind-control. Wat ik bijvoorbeeld heel onwaarschijnlijk vind is het feit dan wanneer ze de red dust in hun gezicht krijgen ze plots engeltjes zijn. Er zit daar geen enkele vrouw tussen die eigenlijk wel te vinden is voor moord en brand.
    Het gehele gegeven van mind-controlling lijkt tevens te komen van de Black Mirror-aflevering “Men Against Fire”, ( https://en.wikipedia.org/wiki/Men_Against_Fire ) maar dan minder goed uitgewerkt. Je geest onder controle krijgen en je hele leven in marteling doorbrengen, is niet iets grappigs om uit te werken in een Disney/Marvel film dus snap ik ook wel de switch.

    Reply
  6. Meekz

    Het voelt alsof ze die familiedynamiek in de film geforceerd hebben om voor komedie te zorgen en vast te houden aan hun “let’s team-up” -formule. Had liever wat meer invulling gegeven aan Natasha in plaats daarvan en zeker in haar werkwijze.

    Reply
  7. The Dude

    Het ligt misschien aan mij maar ik vond Scarlett Johansson nogal stijf acteren, maar voor de rest heb ik mij niet verveeld. Film had wel veel vroeger moeten uitkomen.

    Reply

Leave a Comment

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *