Het ziet er naar uit dat we elk jaar een verplicht musical nummer moeten doorstaan, en na het desastreuze Cats (2019) had ik verwacht dat we in tijden van Covid-19 misschien een jaar gespaard zouden blijven van een nieuwe nachtmerrie, maar kijk, Netflix pakt vandaag uit met The Prom (2020), een wel dure musical met een hoop bekende koppen. Het ruikt naar een Mama Mia film maar dan rond prom night. Ik ga proberen zo objectief mogelijk te zijn, maar ondanks het megasucces van Mama Mia vond ik dat echt een misbaksel en deze film is eigenlijk niet veel beter. Maar de fans van dit soort broadway vertier, zullen hier wel plezier aan beleven (denk ik).
Korte inhoud: De studente Emma (Jo Ellen Pellman) wil in Indiana haar vriendin meenemen naar het eindejaarsbal. Toestemming hiervoor krijgt ze echter niet, tot enkele zelfingenomen theatersterren hiervan lucht krijgen. Ze besluiten naar diens dorpje af te reizen om zich in de kwestie te mengen.
Nicole Kidman zal Angie Dickinson spelen, een levenslang chorus girl dat net haar baan van 20 jaar in de musical Chicago heeft opgezegd nadat de producers haar nooit hadden laten gaan voor de rol van Roxie Hart. In het echte leven wees Kidman de rol van Roxie Hart in Chicago (2002) af. Dit is tevens de derde samenwerking van Meryl Streep met Nicole Kidman, na The Hours (2002) en “Big Little Lies” (2017-2019). Regisseur Ryan Murphy besloot om niet te werken met de echte Broadway sterren maar de kiezen voor de filmsterren. Dit is helaas ironisch, aangezien de toneelversie was ontworpen om aanknopingspunten te geven aan acteurs die hun hele carrière in bijrollen hadden doorgebracht, zoals Beth Leavel, Brooks Ashmanskas, Angie Schworer en Christopher Sieber, wiens rollen in de film worden gespeeld door Streep, James Corden, Kidman en Andrew Rannells, respectievelijk.
De blitse openingsscène van de film speelt zich af op de Broadway-première van een musical Eleanor!, over het leven van Eleanor Roosevelt. Gedurende de eerste 20 minuten of zo ziet de filmversie van The Prom er veelbelovend uit. Dat komt vooral door de kracht van Streep’s Broadway-diva allures. Zij en Corden maen hun indruk op de rode loper. Na de show, bij Sardi’s, barst hun lieftallige bubbel na een vernietigende recensie in de New York Times (“Als je overweegt een kaartje voor deze show te kopen, doe jezelf dan een plezier en koop in plaats daarvan een paar meter goed zwaar touw en Ga dan jezelf ophangen.”) De publicist van de show, Sheldon (Kevin Chamberlin), helpt hen echter niet en duwt hun moraal nog wat dieper: “Het is niet de fout van de show, het zijn jullie twee. Je bent niet aardig. Niemand houdt van een narcist.” Maar ze bedenken een plan: ze worden activisten van beroemdheden om “nog steeds van henzelf te houden als fatsoenlijke mensen”.
Elk personage krijgt zijn eigen subplot. En terwijl Streep de boogdiva moeiteloos doet en met haar stem de pannen van het dak zingt, is Cordens optreden ongemakkelijk. Hij is een onderdeel van de inclusiviteits-politiek van Hollywood, maar als acteur vindt hij nooit een gelukkig evenwicht tussen de camp en de eerder kwetsbare vertolking. Keegan-Michael Key doet dan wel een geweldig optreden en dat bewijst nog maar eens de veelzijdigheid van deze acteur. Nicole Kidman heeft een leuke bijrol met een goed werkend nummer, en ook Andrew Rannells stelen bij momenten wel een beetje de show. Hij is een beetje de terugkerende acteur geworden van de regisseur.
Kortom, het is een musical die bestemd is voor een specifiek segment van de bevolking die wel kan genieten van dit soort lichtvoetige vertier en de Broadway glamour. Er zit drama in, humor, een voordehandliggende LGBTQ-boodschap. Als je echter wilt genieten van de Hollywood-narcisme zelfspot, zou ik de minder zelfgenoegzame Hairspray aanraden over een buitenbeentje-tiener die zijn inclusieve boodschap mengt met oneerbiedigheid. The Prom is vandaag 12 december 2020 te zien op Netflix.
Review The Prom (2020)
Recensie door Alexander op 12 december 2020
