Project Power (2020) *** recensie

Er is vandaag een nieuwe hoogdag voor Netflix, want hun actieprent Project Power (2020) komt uit en gezien de filmliefhebber snakt naar nieuwe content komt deze als geroepen. Het zijn vreemde tijden gezien films die zonder pandemie nauwelijks in de aandacht zouden komen, nu behoorlijk wat aandacht krijgen. Deze prent had met zijn cast net iets meer overtuigingskracht, maar het sluit volledig aan bij de wisselvalligheid van andere Netflix producties als Extraction (2020) en The Old Guard (2020). Elk van hen hebben ze A-List acteurs, leuke visuele effecten, een mooie fotografie, maar elk van hen overtuigt noot echt op scenarieel vlak. Ook al voel je dat er progressie in zit bij de Netflix producties.

Korte inhoud: In New Orleans is er een opmars bezig van een mysterieuze nieuwe pil die aan elke gebruiker ervan superkrachten verleent. Welke deze zijn wordt pas duidelijk na het innemen van de pil. Terwijl sommigen onzichtbaar worden of een kogelvrije huid kweken, kan het voor anderen de dood betekenen. Het bestaan van de pil zorgt voor een toename van misdaden in de stad, waarna een lokale agent (Joseph Gordon-Levitt) de handen in elkaar slaat met een dealer (Dominique Fishback) en de voormalig soldaat Art (Jamie Foxx) om de criminele groep achter deze handel te stoppen.

De films met mensen die beschikken over bovennatuurlijke krachten zijn niet meer bij de houden, en de nieuwigheid aan deze prent is de manier waarop de “helden” aan hun superkrachten komen, ook al werd dat uitvoerig behandeld in films als Limitless (2011) en Lucy (2014). Maar voor de rest is er eigenlijk niet veel nieuws onder de zon. Een film als Chronicle (2012) was in dat opzicht veel meer vernieuwend. In Power Project brengt een pil de personages tot een hoger bewustzijnsniveau en duren hun nieuwe krachten voor zolang de pil werkt, en dat is 5 minuten. Het leuke aan het concept is dat niemand weet wat de bovennatuurlijke gave deze pil zal ontgrendelen en dat men er zelfs aan kan sterven. Er is dus een groot risico verbonden aan de inname ervan. Ook het feit dat de pil persoonveranderingen kan hebben als bijwerking maakt alles net iets interessanter.

En met wat pseudowetenschap en veel science fiction magie, hebben de regisseurs Henry Joost en Ariel Schulman, de makers van Nerve (2016) en twee Paranormal Activity films, een verhaal over gerechtigheid en persoonlijke verantwoordelijkheid willen ophangen. Tevens ook de wereld geopend voor een misschien farmaceutische realiteit die er zit aan te komen met ‘power pillen’ ook al gelooft Elon Musk vooral in de technologie met chips in ons brein die bepaalde communicatieve vaardigheden kan overnemen. Er zit zelfs een grondlaagje sociaal-kritiek in met een veroordeling van de huidige Amerikaanse machtsstructuur, het systemisch raciaal onrecht en de corrupte ordehandhaving.

Het script lijkt geschreven door een commissie met een uitgebreid lastenboek. Scenarist Mattson Tomlin, die ook het scenario schreef voor The Batman (2021) van Matt Reeves, brengt hier hoe dan ook wel degelijk scenario. Ik hoop echter dat deze Batman wel een stuk beter wordt met misschien iets meer verrassende plotwendingen. Hier heb je Foxx die op zoek is naar de organisatie die zijn dochter heeft ontvoerd en die waarschijnlijk achter de fabricatie van de pil zit. Zo basic is het. Sommige personages zijn wel goed uitgeschreven en er zit ook wel wat humor in deze prent gezien de karakters eigenlijk geen superhelden zijn, maar wel gewone mensen die pillen slikken. Toch denk ik dat een samenwerking van een co-scenarist misschien geen overbodige luxe is voor toekomstige projecten. Het voordeel is natuurlijk dat deze film in beeld werd gezet door twee ervaren regisseurs en vertolkt door klasbakken van acteurs, wat veel goed kan maken. Dat de verschillende verhaallijnen naar het einde toe wat geforceerd bij elkaar komen, neem je er wel bij.

Gordon-Levitt is ooit al eens een superheld geweest, of ten minste een superheld in wording, in The Dark Knight Rises (2012). En hier drijven ze er wat de spot mee. Hier speelt hij een politieagent uit New Orleans die een ​​gevaarlijke crimineel wil klissen. Hij ziet het onrecht en de criminaliteit om hem heen stijgen en zal op de smalle grens tussen de wet en de illegaliteit moeten lopen om zijn doel te bereiken. Foxx brengt wederom een charismatische vertolking en voelt zich zichtbaar uitstekend in deze actieprent. Wetende dat hij in de running is voor de comic adaptatie reboot Spawn (2022) van Todd McFarlane, is dat wel veelbelovend. En slechter dan de vorige Spawn (1997) kan het niet zijn.

© Netflix

Maar de show wordt toch wel gestolen door Dominique Fishback, die het trio compleet maakt. Ze is een jonge vrouw met pit van Afro-Amerikaanse afkomst die ook wel de beste dialogen bezit en een goede chemie heeft met haar twee co-sterren. De beste scènes zijn deze wanneer Robin en Art samen zijn, los van de pillen-attractie. Robin wil een rapper worden en er is een geweldige scène waarin Art haar uitdaagt om woorden te rijmen die hij naar haar toewerpt. Vreemd genoeg kon zij gemakkelijk uit de film geknipt worden. Met Foxx en Levitt heb je eigenlijk al twee sterke verhaallijnen en leek het derde personage alleen maar voor jonge meisjes aan te spreken. Uiteindelijk is er ook nog een geslaagde villain-rol door Rodrigo Santoro, die ondanks zijn mannequin-uiterlijk toch ook te zien was als Xerxes in de 300-saga.

De film is bestemd voor een jongeren publiek die vooral actie wil zien en stoere scenes, en daarvoor is ook een loeiharde score voor nodig die hier verzorgd wordt door Joseph Trapanese (Stuber Express, The Great Showman). Het is een score met heel wat underground vibes, Straight Outta Compton zou ik zeggen.

Kortom, het is een film waar de fans van actie wel aan hun trekken zullen worden. Voor de rest is het een lange rit van bijna 2 uur met een filterdun verhaaltje die weinig indruk maakt en waar de toon wisselt van dramatiek naar humor. De pitch van de film is krachtig, de uitwerking ervan net iets minder. Er zijn een aantal opvallende confrontaties met dramatische krachten die tentoon gespreid worden, waaronder een drugsdealer die zich letterlijk tot de menselijke fakkel omvormt en een kameleon-achtige onzichtbare man die een bank berooft. Dit alles afgewisseld met een gezonde dosis humor. Project Power is een ontspannende rit in de wereld van power pillen, die in het begin ons allemaal een adrenalyne stoot bezorgt maar waarbij de kracht snel zijn uitwerking verliest … gelukkig nog net iets langer dan 5 minuten. Eén ding is echter zeker, we zullen nog veel van die makers in de toekomst horen. De film is vandaag 14 augustus 2020 te zien op Netflix.