Die Hard 4.0 (2007) ***½ Blu-ray recensie

Vanavond hebben jullie de keuze tussen The Green Mile (1999) van Frank Darabont, want eigenlijk slechts een schim is van zijn veel betere The Shawshank Redemption (1994), of jullie kunnen kiezen voor Die Hard 4.0 (2007). Een film dat eerst bekend werd onder de belachelijke titel Live Free or Die Hard. Of je geeft Extraction (2020) op Netflix een kans, wat ons betreft opnieuw mooi aan de buitenkant is maar vrijwel zo goed als inhoudsloos en oeverloos saai. Ik geef toe, het is niet meteen een verwennerij, maar alles is beter dan een zoveelste nieuwsbulletin over Covid-19, en mochten wij jullie adviseren, dan kies je maar beter voor Die Hard 4.0.

Korte inhoud: Politieagent John McClane ( Bruce Willis) heeft de voorbije jaren een punt proberen te zetten achter zijn huwelijk en zijn drankprobleem. Hij is niet meer tewerkgesteld bij de L.A.P.D., maar bekleedt nu een functie bij Homeland Security om gevaarlijke cyber-criminelen op te sporen. Op Onafhankelijkheidsdag van Amerika zien we hem een jonge computer-hacker, Matt Foster (Justin Long), wegbrengen. Maar plots verzeilen ze temidden van een terroristische aanslag in scène gezet door Thomas Gabriel (Timothy Olyphant) met zijn rechterhand Mai Linh (Maggie Q). Een groep terroristen heeft beslag genomen over een centraal computersysteem, waarmee ze het stadsverkeer plat leggen. Toeval wil dat Matt precies weet hoe de terroristen tewerk gaan. De criminelen hadden anders een geniaal plan om het land op zijn knieën te krijgen, maar dat was buiten een jonge computer-hacker en een old-school flik gerekend. Het duo gaat in tegenaanval in een poging de bedoelingen van de terroristen te achterhalen…

Het was regisseur Len Wiseman die de film mocht maken, ook al heeft Kevin Smith – die een computernerd speelde in de film en eigenlijk zijn eigen scène heeft herschreven – wel uit de biecht gesproken en aangaf dat Bruce Willis eigenlijk wel de enige chef was op de set en iedereen een beetje naar zijn pijpen moest dansen. Logisch ook gezien hij de ster van de show en en zonder hem simpelweg geen Die Hard. Het is op zich geen slechte film, en het script van Mark Bomback is heel wat beter dan dit van Die Hard: With a Vengeance (1995). En dit na tal van versies van diverse scenaristen die allemaal naar de prullenmand werden verwezen.

Wiseman kennen we nog van zijn Underworld films, wat visueel wel knap was maar nooit echt het niveau had van de eerste twee Blade films. Net als Paul W.S. Anderson die zijn vrouw Milla Jovovich castte in zijn Resident Evil films, zagen we hier Len Wiseman zijn vrouw Kate Beckinsale casten in al zijn Underworld films. Zowel Len als Paul hadden na hun franchise eigenlijk niet zo zot veel ondernomen. Wiseman maakte nog een remake met Total Recall (2012), maar een groot succes was de film niet en 5 maand geleden zijn Kate en Len uit elkaar gegaan. Toch zou de regisseur opnieuw ‘in the picture’ zijn met een nieuwe Die Hard film genaamd McClane met Bruce Willis, alsook een John Wick spinoff genaamd Ballerina.

Naast Bruce Willis zien we ook Justin Long opduiken. Hij ziet er heel jong uit maar de kerel kan wel degelijk acteren. Ik herinner me zelfs nog dat er even sprake was om ofwel Britney Spears, Jessica Simpson of Lindsay Lohan te casten als de dochter van McClane, maar daar zijn ze wijselijk van afgestapt. De dochter van McClane wordt gespeeld door Mary Elizabeth Winstead .

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

John McClane was in deel 3 een beetje aan lager wal geraakt, ongeschoren en aan de drank en pillen. Hier lijkt hij wel McClane reborn te zijn, maar nog steeds in the wrong place at the wrong time en klaar om L.A. een nieuwe post-war look te geven. Voor de mensen die van actie houden zullen aan deze film wel een vette kluif hebben want er zitten toch wel een aantal leuke actiemomenten in, met een auto en een helikopter en ook nog één met een lift. Deze laatste scène zat niet in het script maar dat heeft Wiseman eraan toegevoegd omdat hij van mening was dat Die Hard moest samengaan met claustrofobische ruimtes én een lift, en dat was niet aanwezig in het script. De stunt double voor Maggie Q had tevens met haar hak in de wenkbrauw van Willis gezeten tot diep tegen het bot. Dus ja, voor ons was het extra fun, maar Willis heeft weer een litteken meer.

Het verhaal is bij momenten ook soms wat vingerwijzend naar de “jeugd van tegenwoordig”, en wil ons waarschuwen over de echte gevaren van hacken; alsook ons vaak overdreven cynisme. Matt heeft de mond vol van internet clichés en samenzweringen van de overheid of de gemanipuleerde nieuwsmedia. Hij zou dus perfect passen in de huidige generatie die denkt dat G5 bron is val alle kwaas, vogels doet sterven en zelfs verantwoordelijk voor het Coronavirus. Maar het cynisme maakt hem kwetsbaar voor iemand die het niet goed meent, zoals Thomas Gabriel, die hem ertoe dwingt een algoritme te schrijven dat de Amerikaanse economie zou kunnen verlammen. Dit is de nieuwe vorm van oorlogvoering en het is geen spel.

Kortom, Die Hard 4.0 is een leuke Die Hard film, voor een keertje zonder knipogen naar kerstmis of villains met fake accenten, maar met al even harde actiescènes. De film had een prijskaartje van 110 miljoen dollar (wat 20 miljoen meer was dan Die Hard 3 en tevens ook de duurste film van de franchise) en bracht 388 miljoen dollar op, wat meteen ook de grootste recette was van alle 5 films. Als een techno-thriller moet je alles wel met een dikke korrel zout nemen, want waarschijnlijk is het allemaal in de verste verte niet. De film is te zien op zaterdag 25 april 2020 op VTM om 22u.