Deze maand is Aladdin (2019) verschenen op DVD, Blu-ray en Ultra HD. De grootste verrassing was dat Will Smith – waarop bakken kritiek kwam over zijn fake blauw uiterlijk als Genie – eigenlijk nog wel het beste van de film was. Regisseur Guy Ritchie bewijst hier nog maar eens dat hij in wezen een one-trick-pony is, en alle andere genres waar hij zich aan waagt kan je toch je bedenkingen bij hebben.
Korte inhoud: Aladdin (Mena Massoud) is een straatboefje dat steelt om te overleven en verliefd is op een prinses Jasmine (Naomi Scott), de dochter van de Sultan (Navid Negahban). Vervolgens vindt hij een magische lamp, waaruit Genie (Will Smith) verschijnt die in staat is wensen te vervullen. Met hulp van deze Geest probeert Aladdin vervolgens het hart van de prinses te veroveren.
Laten we beginnen met de olifant in de kamer, Will Smith. Ja, het is een feit dat Genie gewoon Will Smith is geworden, maar wat had je anders verwacht? Disney had zoiets van: “Wie kan in de voetsporen van Robin Williams treden qua komisch talent?” Will Smith zou ook wel een perfecte keuze geweest zijn … INDIEN DIT EEN ANIMATIEFILM had geweest! En daar wringt het schoentje bij deze gehele prent. Ze hebben teveel de klassieker van 1992 willen overdoen in een live-action film – tot zelfs cartoony acteerwerk en animatie-achtige fotografie, in plaats van afstand te nemen van de animatie en echte acteurs neer te zetten in een periodefilm zoals Brannagh deed met met Cinderella (2015) of een compleet nieuwe/eigen wereld gecreëerd zoals Favreau deed met zijn The Jungle Book (2016) en zijn opkomende The Lion King (2019). Ik ben nooit een grote fan geweest van de wens van Disney om al hun animatiefilms een live-action versie te geven – ook al was ik bij momenten aangenaam verrast – maar deze Aladdin voelt aan als een verspilling van talent en geld.
Guy Ritchie is geen kinderfilm-regisseur en zeker geen musical-regisseur. Hij voelt zich goed in het ondergrondse misdaad milieu met R-rated taalgebruik en brutaal geweld (cf. Snatch, Sherlock Holmes, …), en is zowat een hit-and-miss regisseur geworden. Voor elke Lock, Stock and Two Smoking Barrels (1998), krijg je ook wel een Revolver (2005) voorgeschoteld met een losse flodder. En deze prent kan je spijtig genoeg steken in die laatste categorie. Ik heb geen idee wat hij tegen zijn acteurs aan het zeggen was, maar zo goed als iedereen ‘speelt slecht’ en de meest pijnlijke vertolking komt dan nog van Aladdin himself, Mena Massoud! Hij had klaarblijkelijk iets teveel naar de animatiefilm zitten staren voor zijn inspiratie van hoe hij verwonderd of geschokt moest kijken. Het is bij wijlen wel lachwekkend, maar het ondergraaft compleet de geloofwaardigheid van het verhaal. Ook de rol van Jafar gespeeld door Marwan Kenzari is met zijn metalen Cobra-staf één dikke karikatuur die misschien nog net zou passen in een Studio 100 film. En ik kan echt niet zeggen dat de acteur zelf waardeloos is, want ik kende hem van de Hollandse misdaadfilm Wolf (2013) en daarin was hij echt wel overtuigend in zijn rol.
Maar naast het acteerwerk voelde het gehele zooitje aan als een verfilmd toneelstuk. Zelden had je het gevoel dat je in het Verre Oosten zat, maar wel in een studio met green screen. De kostuums waren ook zo afgelikt, mooi gestreken, ontdaan van elk stofje. En dit niet alleen voor de hoofdacteurs maar ook voor de figuratie. Het zag er allemaal véél te clean uit en je kreeg nooit het gevoel dat die personages echt “leefden” in die kleren. Kinderen jongeren dat 13 jaar zullen zich hieraan waarschijnlijk niet storen en misschien in deze film echt bedoeld voor de allerkleinsten, maar weet je dat je voor diezelfde generatie heus een Aladdin kan maken voor een 10de van hun productiebudget van 183 miljoen dollar!
© 2019 Disney. All rights reserved.
De muziek, voor zover ik het me kan herinneren, komt grotendeels uit de Disney klassieker, en dus kan je op muzikaal vlak weinig op aanmerken. Eén nummer genaamd “Speechless” was misschien wel nieuw in een poging om nog maar eens de feministische kaart te trekken met een power princess, die nog net niet zo on-the-nose was als de “I’m just a girl” scene uit Captain Marvel (2019). Wanneer gaan die studio bonzen eens beseffen dat je net hiermee het stereotype versterkt in plaats van het irrelevant te maken. Soit. Musicals in beeld brengen is toch een specifieke skill die niet voor elke regisseur weggelegd is zoals een talentvolle Damien Chazelle. Bij momenten volgt Guy Ritchie gewoon droog met zijn camera de mensen die beginnen zingen. Geen knappe mise-en-scène, geen uitgewerkte choreografie, niks. De magie en de wonder om iets nieuws te ontdekken, komt ook niet over. Ik snap nog steeds niet dat iemand bij Disney het een goed idee vond om een regisseur met zo goed als geen musical ervaring deze film te geven.
Kortom, het beste van de film was Will Smith en ik kan niet geloven dat ik dat hier neerschrijf nadat ik eerder dacht dat net HIJ diegene zou zijn die alles om zeep zou helpen. Al de scènes met Smith zijn goed en wanneer hij niet in beeld was begint de verveling of de ergernis op te borrelen. Het script van John August en Ritchie levert ook geen al te boeiende dialogen op waarmee de acteurs iets uit hun harnas kunnen treden. Ook de visuele effecten van Industrial Light & Magic waren niet altijd even geslaagd. Het leek wel of de meest creatieve helft van ILM op Star Wars: The Rise of Skywalker (2019) aan het werken was en de andere helft samen met de stagiairs op deze film kon ploeteren. Hoe dan ook, als je fan bent van Will Smith of nog eens Aladdin wil zien, ga er gerust naar toe met niet al te hoge verwachtingen. Als je echter een goede film wil zien, dan ga je best wat verder kijken, want deze Aladdin is niet wat je had kunnen wensen.
Op de Blu-ray staan nog 6 deleted scenes, bloopers, making of filmpjes maar spijtig genoeg geen audio-commentaar van Guy Ritchie over de gehele film.
Recensie door Dave op 23 mei 2019
Gisteren Hotel Mumbai gaan zien want had toch niet veel zin in een Will Smith film.
Ik vond Hotel Mumbai eigenlijk ook wat tegenvallen. Had perfect geweest als tv-film.
Wat betreft Aladdin, ik was zelfs niet van plan deze te gaan zien. Ik bekijkt het ooit wel eens op een Blu-ray of zo.
Ben het niet met de recensie eens. De originele nummers zijn in een nieuw hip jasje gestoken en wekken echt die jeugdsentiment van vroeger weer op. Will Smith doet het leuk maar de chemie tussen Mena (Aladdin) en Naomi ( Jasmine) klopt en is fijn om naar te kijken. Sommige dingen wijken af van het origineel maar dat is niet storend. Vond het een hele leuke film! Ik denk dat Aladdin een film is voor mensen die vroeger hebben genoten van de animatie film. Ja oké sommige graphics Hadden beter gekund, maar de vriendschap tussen Aladdin en Geest was net zo overtuigend als de animatie film uit 1992.