“You’re going to see a lot of women coming and going. I expect you to show me the same discretion you showed Jack [Kennedy].” Deze uitspraak van de voormalige president Lyndon B. Johnson tegen een journalist vormt de rode draad van het politieke drama The Front Runner (2018). De film speelt zich af in de jaren ’80 wanneer politieke verslaggeving en roddeljournalistiek in elkaars vaarwater komen en het privéleven van politici niet meer wordt doodgezwegen in de pers. The Front Runner – met een uitstekende Hugh Jackman in de hoofdrol – is een boeiende film die laat zien waar de kiemen van de verrassende verkiezing van Trump liggen.
Korte inhoud: Senator Gary Hart (Hugh Jackman) is een gedreven en charismatische politicus uit het Westen van de Verenigde Staten. Hart stond bekend als een politicus met nieuwe ideeën, zo wilde hij begin jaren ’80 al een computer in elke school en bibliotheek. In 1984 doet hij mee aan de democratische voorverkiezingen die hij verliest van Walter Mondale. In 1988 staan de sterren veel gunstiger voor Hart die dan de favoriet (‘the front runner’) is om de democratische nominatie in de wacht te slepen.
Harts campagne verloopt voorspoedig en de peilingen zijn gunstig voor hem. Zijn campagneteam onder leiding van Bill Dixon (J.K. Simmons) draait op volle toeren en de overwinning ligt binnen handbereik. Dan krijgt Tom Fiedler (Steve Zissis), reporter van The Miami Herald, een anoniem telefoontje dat Hart een buitenechtelijke affaire heeft met ene Donna Rice (Sara Paxton). Omdat Hart even daarvoor op een vraag van The New York Times journalist AJ Parker (Mamoudou Athie) die peilde naar zijn buitenechtelijke affaires, antwoordde “Follow me around, I don’t care. If anybody wants to put a tail on me, go ahead. They’d be very bored,” besluiten de journalisten van The Miami Herald het telefoontje toch na te trekken.
En zo wordt Gary Hart ’s nachts in een donker straatje nabij zijn huis door de journalisten uit Miami ondervraagd naar zijn relatie met Donna Rice. Hart wil niet op de beschuldigingen ingaan en ontkent de affaire, maar het kwaad is geschied en de media brengen de zaak in de openbaarheid. Hart weigert echter consequent om over zijn privéleven en zijn huwelijk met Lee (Vera Farmiga) te praten waardoor zijn geloofwaardigheid steeds meer afbrokkelt. Uiteindelijk ziet Hart zich genoodzaak om zich uit de verkiezingen terug te trekken.
Met Jason Reitman heeft The Front Runner een ideale regisseur. Met Thank You For Smoking debuteerde Reitman in 2005 als een regisseur om in de gaten te houden en met Juno, Up in the Air en Tully wist hij deze status te bevestigen. The Front Runner begint sterk met een openingsshot dat in één take van een nieuwscrew in een busje glijdt over het duw en trekwerk van journalisten wanneer een politicus aankomt naar een raam van een hotel waar Gary Hart zich bevindt.
Reitman schreef het scenario samen met Jay Carson, de voormalige perschef van Hilary Clinton die ook meewerkte aan “House of Cards”. Als basis namen ze het boek ‘All the Truth Is Out: The Week Politics Went Tabloid’ van Matt Bai uit 2014. Harts politieke carrière leest dan ook als een tragedie. Charismatisch en veelbelovend, maar genekt door de media en zijn eigen halsstarrigheid.
Hoewel The Front Runner zich afspeelt in de jaren ’80 heeft de film zeker zijn weerslag op onze tijd, maar Reitman slaat je hier niet mee om de oren en laat de kijker zelf parallellen trekken met het huidige politieke landschap. Feit is dat Hart zowat de eerste politicus was die zijn privéleven in de weg zag komen te staan van zijn politieke carrière. Je voelt ook het dilemma van de pers wanneer zij de belastende informatie over Hart krijgen: moeten we dit onder de mat vegen of heeft het publiek recht om dit te weten?
Ook op de krantenredacties zelf zijn er voor- en tegenstanders. The Miami Herald hoofdredacteur Ben Bradlee (Alfred Molina – overigens dezelfde Ben Bradlee die Tom Hanks neerzette in The Post) besluit uiteindelijk toch te berichten over Hart en Rice want de zaak roept vragen op over de geloofwaardigheid van Hart. Andere media kunnen daarop niet achterblijven en zo komt het dat in de volgende interviews en toespraken het niet meer gaat over de politieke visie van Hart, maar over zijn vermeende affaire.
© Sony Pictures Home Entertainment
Gary Hart wordt met verve vertolkt door Hugh Jackman (die zich wel een haarstukje liet aanmeten dat af en toe de aandacht afleidt). Hart is van mening dat zijn privéleven zijn privéleven is waarmee niemand buiten zijn gezin zaken heeft. Jackman weet de transformatie van zelfzekere politicus aan het begin van de film naar een radeloos man goed in beeld te brengen. Daarbij ook een pluim voor Vera Farmiga die zijn vrouw Lee, de vrouw in de schaduw van de man, met verve neerzet.
Moest Hart dertig jaar later een gooi gedaan hebben naar het presidentschap zouden zijn buitenechtelijke escapades veel minder doorwegen. Nu is het publiek gewend dat het privéleven van politici ‘in de boekskes’ staat. Je zou kunnen zeggen dat Hart de kiem legde voor het presidentschap van Trump vandaag, een presidentschap dat verstrengeld is met de entertainmentindustrie. Het maakt van The Front Runner een interessant politiek drama met een prima vertolking van Hugh Jackman.
De Blu-ray van The Front Runner is sinds 17 juli verkrijgbaar. Daarop enkele verwijderde scènes, een audiocommentaar van Jason Reitman en een making of van 15 minuten.
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Karen op 23 juli 2019