Het vreemde was dat The Predator (2018) nog bovenaan de box-office eindigde in zijn openingsweekend. Maar dat was hoofdzakelijk te danken aan het feit dat er toen geen competitie was met films als A Simple Favor (2018) en White Boy Rick (2018). Anderzijds haalde deze prent maar 24 miljoen dollar op in zijn openingsweekend en dat was meteen een streep door de rekening van Fox.
Toen het nieuws bekend werd was ik super enthousiast. Eenmaal in de bioscoopzaal was de teleurstelling gigantisch. Momenteel haalt de film wereldwijd 123 miljoen dollar in zijn 4de week en deze prent moet minstens 200 miljoen opbrengen om nog maar break-even te zijn. Winst kunnen ze dus op hun buik schrijven. Nog een geluk was er Deadpool 2 (2018) om het jaar een beetje te redden. Hieronder 5 mogelijke redenen waarom The Predator zwaar onderuit ging aan de box-office.
© 2018 20th Century Fox
1. Slechte mond-aan-mond reclame
Hebben recensenten invloed op een box-office? Soms. Een film als The Nun (2018) of The Meg (2018) is waardeloos popcorn vertier die beide in de grond werden geboord door iedereen met maar een grammetje smaak in films. Dit kon niet beletten dat beide producties echt wel beter hebben gepresteerd aan de box-office dan wat iedereen dacht. Met science-fiction liggen de kaarten toch anders. Dit zijn geen hapklare popcorn films, en wanneer de reviews barslecht zijn en audience score ook onder de 50% duikt, dan zal dit zijn weerslag kennen op de cijfers.
2. Het ontbreken van grote filmsterren
Met alle respect voor de knappe Olivia Munn, maar de gemiddelde bioscoopbezoeker geeft geen fluit om haar, laat staan dat ze haar kennen. Ook de andere cast-leden waar niet meteen ronkende namen. Anderzijds deed er wel heel wat acteertalent mee, maar wat ze hier kwamen doen is en blijft een mysterie. We zullen het er maar op houden dat het voor hen een lucratieve bezigheid was. Hopelijk houden ze het bij die ene keer, want dit kan echt wel hun reputatie beginnen schaden.
3. Het spektakel gehalte in de trailer maakte geen indruk
Los van de crash van het alien-schip, waren er niet meteen denderende en of originele sequenties. Je had wel wat heen en weer geschiet, maar niet meteen zaken waar we van achterover zouden vallen. Alles leek nogal cliché en zelfs een tikkeltje tv-achtig. Er zijn twee manieren om een sterke trailer te maken; ofwel pak je uit met vuurwerk ofwel verhul je alles in mysterie. Deze film had moeten kiezen voor de tweede opties, want hun actie-sequenties waren nu niet meteen om over naar huis te schrijven.
4. Zwakke posters
Wat is het nut van een filmposter? Net hetzelfde als een trailer, maar het bereikt een veel grotere massa, gezien je met één blik meteen kan zien waarover de film gaat. De kwaliteit van een poster gaat ons onbewust ook iets vertellen van de kwaliteit van de film, hoe subjectief dat ook moge zijn. Maar posters zouden ook moeten inspelen op het doelpubliek en met Predator (zie poster) hebben ze de bal compleet gemist. Het vertelde niets over de mood van de film.
5. Een schandaaltje net voor de release van de film
Slechte reclame is ook reclame. Soms is het echter beter te zwijgen en dat is wanneer je een situatie creëert alsof er wrijvingen waren tijdens de productie. Berichten over problemen op de set straalt meestal ook wat af op de verwachtingen. ‘Als het een puinhoop was op de set, wat moet de film dan zijn?’ Uiteraard is dat ook een bijzonder subjectief gevoel maar het leeft wel. Het was Olivia Munn die dacht wat reclame te maken voor The Predator door te surfen op de #MeToo beweging maar het pakte anders uit, zeker wanneer ze toegaf dat andere castleden haar begonnen te mijden, alsook regisseur Shane Black.