5 redenen waarom Justice League flopt aan de box-office

Wie had ooit kunnen denken dat deze 300 miljoen dollar DC ensemble comic adaptatie Justice League (2017), waarop bijna 10 jaar is gewerkt, zou floppen aan de box-office? Na de resem flops van potentiële blockbusters is alles mogelijk. Meer dan een decennia geleden had je in de zomer periode een 3 tot 5 tal toppers, tegenwoordig heb je iedere maand wel een paar kleppers. Het moet dus ook geen enorme verrassing zijn dan nu en dan zo’n film ondermaats presteert. De boog kan immers niet het ganse jaar door gespannen staan.

© 2017 Warner Bros.

Toch hebben we ons een keertje gebogen over de mogelijke redenen van deze flop, want met een openingsweekend van 93 miljoen dollar (zowat 30 miljoen onder de verwachtingen) kan je niet tevreden zijn. Er wordt hoopvol gewacht op de buitenlandse cijfers, ook al zal de break-even grens van een kleine 500-600 miljoen dollar nooit gehaald worden. Suicide Squad deed 133 miljoen in zijn openingsweekend en deze film had belange niet zoveel mainstream superhelden.

1. Het is een slechte film

We kunnen de olifant in de kamer niet negeren, Justice League is een puinhoop van een film met een flutverhaal en kartonnen borden van personages. Toen ik de film voor het eerst zag had ik er nog wel plezier mee, ook al was dat omwille van de klungelige manier hoe de visuele effecten in mekaar staken of nog de flauwe grappen. Je moet weten, DC had een meer serieuze toon, maar met de teleurstelling van Suicide Squad (2016), het succes van Wonder Woman (2017) en het vertrek/ontslag van Zack Snyder wou Warner Bros met de nieuwe producer Geoff Johns precies wat reshoots met comic relief. Hoeveel er dat uiteindelijk waren is niet duidelijk, maar het resultaat is dat het plak en knipwerk een behoorlijk onsamenhangende pudding heeft gemaakt. Los van de toon kan je eigenlijk weinig goeds over het verhaal vertellen. De eerste helft van Man of Steel (2013) was uitstekend omdat je een karakter had die je wou volgen, met zijn tekortkomingen en frustraties. De tweede helft steunde op visuele effecten en het imago van de superheld. Wel, deze Justice League was uiteindelijk 2 uur lang deze tweede helft – maar dan met één van de zwakste villains sinds Nuclear Man uit Superman IV: The Quest for Peace (1987).

En dan wat er dat verhaal met de snor van acteur Henry Cavill, die omwille van contractuele verplichtingen met de producers van Mission: Impossible 6 Fallout (2018), zijn snor niet mocht afscheren. In ideale omstandigheden zou je dan de reshoots voor een paar maand opschuiven, maar dat mocht niet gebeuren van Warner. Warner stond op het punt samen te smelten met AT&T en de studio baas Toby Emmerich en CEO Kevin Tsujihara (die later ontslagen zou worden na een #MeToo schandaal) hadden schrik dat ze hun ‘bonus’ zouden verliezen mochten ze de film niet hebben afgewerkt voor de samensmelting. Ja, het draait allemaal om geld en deze twee heren dragen een grote verantwoordelijkheid is dit beschamend resultaat.

2. De marketing was niet overtuigend genoeg

Soms kan je van een slechte film nog een goede trailer maken (en omgekeerd) maar in het geval van Justice League bleef je over met gemengde gevoelens. De toon van de film was niet helemaal duidelijk. En dat had uiteraard ook wat te maken met de inmenging van Warner. Bij dergelijke films schep je best niet al teveel verwarring. Ak heb je een slechte film, probeer hem te verkopen als iets ‘bad-ass’, zoals dat was gebeurd bij Suicide Squad. Komt daar nog bij dat de visuele effecten in de trailer ronduit slecht waren, en zoiets helpt een film uiteraard ook niet. Wat ook tegenviel was de geruchtenmolen alsof Ben Affleck geen Batman meer wou zijn, of er zich dan toch van wilde terugtrekken. Had hij het script gelezen en was hij niet overtuigd? En uiteindelijk waren er die inspiratieloze-posters, die ook hun effect (in negatieve zin) niet hebben gemist. Ze hadden Superman meten uitspelen als de Iron Man van Justice League!

3. De recensenten houden er niet van

Is het zo dat journalisten niets moeten weten van comic adaptaties, laat staan DC comic adaptaties? Nope. De critici waren altijd al laaiend enthousiast over de Batman films, zelfs deze van Tim Burton. Ze waren zelfs fan van de Wonder Woman film met Gal Gadot. Maar blijkbaar waren ze niet tevreden met Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) of Suicide Squad en deze films waren verre van goed. Dus ook al heeft Rotten Tomatoes geen doorslaggevende impact op de box-office, soms kan het een twijfelend publiek van antwoord dienen. Review embargo’s invoeren helpt tevens ook niet want recensenten – en ik betrap mezelf er soms ook op – worden dan misschien net dat tikkeltje meer kritisch.

4. De villain is crap

Een held kan maar zo goed zijn als dat een villain slecht is, en met deze Justice League is Steppenwolf misschien de meest teleurstellende villain sinds Ivan Vanko in Iron Man 2 (2010). Het personage stelt niks voor en is het feit dat het voornamelijk een cgi-karakter is helpt ook al niet. En het DC universum heeft tientallen interessante villains. Misschien is de tijd aangebroken voor de verantwoordelijken bij Warner om collectief ontslag te nemen en Nolan 20 miljoen te geven om de Justice League een reboot te geven.

5. De concurrentie nam een beet in de recette

Het is duidelijk dat Thor: Ragnarök (2017), maar ook de emo-film Wonder (2017) de show wat hebben gestolen. En ja, er was ook de première van The Punisher tv-serie. In een overgesatureerde markt moet je hiermee rekening houden.