Killing Them Softly (2012), de nieuwe film van Andrew Dominik, de Nieuw-Zeelandse regisseur die ons eerder kon charmeren met The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007), valt een beetje tegen. Ik had hoge verwachtingen, zeker na het zien van de trailer en de cast, maar het is verre van de misdaad film die we in gedachten hadden en meer een stijloefening in slow motions en aparte beeldkadrages.
Korte inhoud: De film volgt de carrière van Jackie Cogan (Brad Pitt). Cogan is een handhaver, en als de regels van de maffia verbroken worden wordt hij ingehuurd. Wanneer er een roofoverval plaatsvindt tijdens een kaartspel met hoge inzet door de twee schurken Frankie (Scoot McNairy) en Russell (Ben Mendelsohn), wordt Cogan ingevlogen. Vakkundig, met de efficiëntie van een meedogenloze zakenman, een scherpzinnig gevoel voor mensenkennis, en een stijl zo koelbloedig als zijn blik, opereert hij met betrouwbare precisie.
Dominik lijkt weinig risico’s te willen nemen bij de casting en kiest resoluut voor bekende maffia-koppen, zoals Soprano-acteurs James Gandolfini en Vincent Curatola, naast Goodfellas-acteur Ray Liotta. Daarnaast wisselt hij praat-scènes af met bruut geweld, maar hij weet echter niet meteen een balans te vinden tussen beide genres. Alles is wel mooi in beeld gezet, maar je zit nooit echt op het puntje van je stoel. De film is gebaseerd op de roman van George V. Higgins, die ook al zorgde voor de beklemmende misdaad thriller The Friends of Eddie Coyle (1973).
Anderzijds is het wel een originele misdaadfilm waarbij je nooit precies weet wat de personages in hun schild voeren en waar het verhaal ons naar toe brengt. Jackie Cohen speelt een soort wraakengel die op een wat onconventionele manier te werk gaat. Maar een slimme hitman is het nu ook weer niet, ook al was het duidelijk de intentie van de makers om hem als een geslepen man af te schilderen. Daarnaast zien we eens een Ray Liotta die serieus in elkaar wordt getimmerd en een opvliegende James Gandolfini als een onstabiele alcoholist. Allemaal leuke personages, maar mijn favoriete personages waren gespeeld door Scoot McNairy en Ben Mendelsohn, twee talentvolle acteurs die we nog geregeld aan het werk zullen zien.
© Dutch FilmWorks
En de film heeft ook een politieke boodschap, en dan nog wel tegen het beleid van Barack Obama, die overal in het verhaal opduikt in diverse tv-toestellen. Op het einde geeft Brad Pitt een speech en steekt zijn teleurstelling voor het beleid niet onder stoelen of banken en maakt duidelijk wat Amerika in essentie is: “I’m living in America, and in America you’re on your own. America’s not a country. It’s just a business.” De Blu-ray van de film ligt vanaf 19 februari 2013 in de winkelrekken.
Beoordeling: 3 / 5
Recensie door Dave op 19 februari 2013
Zag dit een paar maanden geleden en als misdaad thriller vond ik het behoorlijk verfrissend. Briljant geacteerd en het script is gewoon prachtig … en ik zou zo ver gaan als te zeggen dat het bij de beste is in zijn genre … de laatste quote van Brad Pitt is gewoon geniaal. Zeker de moeite waard te kijken en ik garandeer dit zal op veel mensen ‘best of’ lijstje komen te staan aan het einde van het jaar.
bwah, leek wel verfilmd toneel met flarden van inspiratie in een anders behoorlijk saaie film. Spijtig van het aanwezige talent, maar Jesse James was een prachtfilm, dit is een mislukte poging.
Beste rol van Brad Pitt in jaren, film viel best mee. Het begin was beter dan het einde.