Nieuwe Drive voor Ryan Gosling met The Place Beyond the Pines

Ik heb echt de indruk dat we de reünie tussen regisseur Derek Cianfrance (Blue Valentine) en Ryan Gosling opnieuw kunnen bewieroken, want de trailer van The Place Beyond the Pines (2012) ziet er behoorlijk aangrijpend uit.

Korte inhoud: Luke (Ryan Gosling) is niet alleen een professionele motorrijder, maar ook iemand die bankovervallen pleegt om z’n pasgeboren zoon te onderhouden. Maar wanneer hij het pad kruist van een jonge politieagent (Bradley Cooper) leidt hun destructieve confrontatie tot een gespannen ruzie tussen generaties.

Ryan heeft duidelijk de smaak te pakken voor dergelijke thrillers waarin hij een anti-held vertolkt die naast zijn day job ook nog een paar nachtelijke activiteiten heeft die het daglicht niet mogen zien. De trailer heeft dus ook wel iets weg van de genrefilm Drive (2011) van het Deense filmtalent Nicolas Winding Refn. Laten we hopen dat deze film al even adembenemend zal worden. De aanpak lijkt in ieder geval van hetzelfde hout gesneden: R-rated, beperkt budget, karaktergedreven drama, gewelddadig, stijlvol camerawerk en een scenario waar scherpe dialogen worden afgewisseld met suspensvolle actiescènes.

Geen stuntman met snelle wagens, maar wel met moto’s deze keer, en in plaats van het accent te leggen op de romance met Romina (Eva Mendes) hebben we hier een spanningsveld tussen een flik en een bankrover. Cooper speelt hier eigenlijk een soort goeie flik die alles volgens het boekje wil doen, en wordt op zijn beurt geconfronteerd met de wat onconventionele aanpak van zijn oudere partner Deluca, gespeeld door de overheerlijke Ray Liotta. Ik vond Blue Valentine (2010) al één van de beste films van 2010, dus heb ik er eigenlijk wel vertrouwen in dat deze The Place Beyond the Pines een indruk zal nalaten. Toch spijtig dat we moeten wachten tot 27 maart 2013, terwijl de film al door heel wat mensen is gezien.

Dit zijn in ieder geval de films waar ik verzot op ben. Ik moet dan altijd wel glimlachen wanneer gefrustreerde nerds komen zagen dat ik films als The Deep Blue Sea (2011) of Meek’s Cutoff (2010) niet heb opgenomen in mijn Top 10 Beste Films en nadien in een opwellende vlaag van verstandsverbijstering ook nog eens The Hobbit afschrijven als een kinderfilm. Ik heb nu eenmaal niet de gewoonte om mij blindelings te laten leiden door filmprijzen, de Humo of Imdb-ratings, laat staan door achterhaald cliché-denken dat mainstream films ondergeschikt zou zijn aan arthouse cinema. Films als Drive of Blue Valentine (naast comic adaptaties uiteraard) zijn het soort films die mij aanspreken. Het zijn niet alleen films die blijven nazinderen, maar ook heel vernieuwend zijn in hun aanpak, relevant blijven en dit alles zonder hun publiek te verliezen.