Wrath of the Titans (2012) * Blu-ray review

Ik loop normaal niet van stapel voor 3D films, maar de makers van Wrath of the Titans (2012) hebben deze keer wel het onderste uit de kan gehaald om een verrassend 3D spektakel te brengen. Dus voor diegene met een 3D ready flatscreen, zal dit wel een aangename verrassing zijn. Maar voor de rest valt deze prent toch wat tegen. Er zitten een paar indrukwekkende scènes in (het labyrint die een nieuwe vorm aanneemt, de cyclops scène,… ), maar als toeschouwer leef je nauwelijks mee met dit voorspelbaar non-verhaaltje waarin de personages je ijskoud laten.

Op zo’n momenten heb je spijt dat plotgoochelaar M. Night Shyamalan het script niet heeft neergepend. Ja, zelfs Shyamalan was beter dat wat deze twee heren, Dan Mazeau en David Johnson, ervan gebakken hebben. Je zou denken dat ze met deze sequel het personage van Perseus wat meer “body” zouden geven, en eventueel de dialogen wat leuker gemaakt, maar niets van dat! Je verkoopt je ziel aan de platte commercie en gaat zonder scrupules een popcorn rollercoaster in elkaar steken, half gebaseerd op Griekse mythologie, maar je vergeet om voldoende humor in je script te verwerken. De makers willen toch niet dat we deze film “au sérieux” nemen, toch?! Er zit humor in deze sequel, maar die moet je ver gaan zoeken. En met monsters alleen kan je toch geen publiek aan het lijntje houden voor 100 minuten. Brood en spelen is leuk, maar dan moet er wel brood (=lees een verhaal) aanwezigheid zijn! Maak de personages interessant en laat hen niet paraderen als kartonnen borden! Ik vertel hier toch niet nieuws?!

Korte inhoud: Tien jaar nadat hij in een heroïsch gevecht de monsterlijke Kraken heeft verslagen, probeert Perseus (Sam Worthington) – halfgod en zoon van Zeus (Liam Neeson) – een normaal leven te leiden als visserman. Ondertussen strijden goden en Giganten om de overheersing. De goden zijn verzwakt door een gebrek aan menselijke devotie en verliezen de controle over de gevangen Giganten en hun woeste leider Kronos, de vader van de heersende broers Zeus, Hades (Ralph Fiennes) en Poseidon (Danny Huston). Het triumviraat heeft hun vader lang geleden van de troon gestoten en hem aan zijn lot overgelaten in de Tartarus, een kerker diep in de onderwereld. Wanneer Hades en Ares (Édgar Ramírez), Zeus’ goddelijke zoon, een deal met Kronos sluiten om Zeus gevangen te nemen, neemt de macht van de Giganten toe en barst de hel op Aarde los. Samen met de krijgster Andromeda (Rosamund Pike), Argenor (Toby Kebbell), halfgod en zoon van Poseidon, en de gevallen god Hephaestus (Bill Nighy) trekt Perseus diep de onderwereld in om Zeus te redden, de Giganten te overwinnen en de mensheid te redden.

Ik was al geen immense fan van Clash of the Titans (2010), maar deze is zowaar nog wat zwakker. Het lijkt erop dat de enige bestaansreden van deze sequel het succes van de eerste film was. Ze hadden voor deze sequel wel geen verhaal om het publiek 100 minuten lang te entertainen, maar de studiobonzen lagen daar niet echt wakker van. Ze hadden er zelfs zoveel vertrouwen in dat ze een slordige 150 miljoen dollar hebben gepompt in dit mythologisch beestje. Spijtig genoeg sloeg de film niet aan in de States, maar werd alles gecompenseerd door een sterke run in zowat alle andere grote landen. Het succes zal hoofdzakelijk te danken zijn aan de knappe affiche campagne.

© Warner Home Video

Gezien hier qua verhaal niet veel te rapen valt, moeten we als toeschouwer tevreden zijn met wat actie, ook al had ik de indruk dat hier iets minder actie was dan in de eerste film. De vecht-scènes zijn ook stukken minder interessant dan bijvoorbeeld de strijd tussen Perseus en Medusa. De titanen zien er visueel wel wat indrukwekkender uit, maar mede door de zwakke opbouw zit je nooit echt op het putje van je stoel. In deze sequel krijgen we Cyclopen te zien, de lava titan Kronos, een Minotaur en de vervaarlijke chiamese Machai. Op zich stuk voor stuk knap geanimeerde wezens. Het deed me een beetje terugdenken aan films als de Total Recall (2012) remake, Battleship (2012) of Snow White and the Huntsman (2012), die inhoudelijk geen potten breken maar behoorlijk wat knappe visuele effecten in huis hebben om dit euvel gedeeltelijk te maskeren.

© Warner Home Video

De rijkdom van de Griekse mythologie is onuitputtelijk, maar de makers waren gebuisd voor dit vak op school en hebben hier blijkbaar in allerhaast iets op papier gezet van wat ze zich nog konden herinneren (en dat is dus bitter weinig en compleet van de pot gerukt). Ze hadden iets opgepikt van de minotaur in een labyrinth, en van Andromeda, maar het was voornamelijk natte vingerwerk om al die personages in één film te gieten. De sterrencast (Liam Neeson, Rosamund Pike, Ralph Fiennes) stond er ook bij als verloren gelopen bedevaarders in een stripclub. Ralph Fiennes moet tevens dringend zijn villain kostuum aan de kapstok hangen, want het begint naar typecasting te ruiken. Zelfs Sam Worthington ziet er minder gemotiveerd uit dan in de eerste film. Perseus is een saai personage geworden waar je geeuwend naar zit te kijken.

Zo zie je maar dat een regisseurswissel heel wat kan veranderen. De Franse regisseur Louis Letterier werd vervangen door Jonathan Liebesman, die met World Invasion: Battle Los Angeles (2011) al bewezen had dat hij geen verhaal kon vertellen, laat staan dat hij een interessante film kon maken. Zijn volgende project die hij naar alle waarschijnlijkheid zal verknoeien is Ninja Turtles (2014).

Op de Blu-ray vinden jullie nog heel wat behind the scenes materiaal voor de liefhebbers. De film ligt al in de winkelrekken vanaf 8 augustus 2012.