Battle Los Angeles (2011) * Blu-ray review

Ik moet toegeven, ik was onder de indruk van de teaser trailer van World Invasion: Battle Los Angeles (2011). Het leek een geslaagde apocaliptische mix te worden van District 9 (2009) en Independence Day (1996), maar werd uiteindelijk maar een teleurstellende en saaie bedoening met een verhaal die noch kant noch wal raakt en personages waar je geen moer om geeft. Visueel is het allemaal wel knap, maar wat heb je aan een mooi ogende maaltijd, als de smaak al zo flets is al een lap kurkdroog hamburger-vlees van de Quick?

En ik had toen één puntje van scepticisme in mijn bemerkingen op de eerste trailer van de film, met name de aanstelling van regisseur Jonathan Liebesman, die verantwoordelijk is voor drollen als The Killing Room (2009) en het infantiele The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning (2006), financieel gevoed door vervloekt producent Michael Bay. En ja, de vrees dat hij het zou verklooien is een realiteit geworden. Spijtig voor de uren die het speciale effecten team heeft gesleten aan deze film ( – ik heb geen medelijden hoor, die zullen met het productiebudget van 70 miljoen dollar wel genoeg verdiend hebben -), maar het is een kandidaat voor de Razzie Awards van volgend jaar.

Korte inhoud: Al jaren worden er over de hele wereld ufo’s waargenomen en gedocumenteerd: Buenos Aires, Seoul, Frankrijk, Duitsland, China. Maar in 2011 worden die vage waarnemingen keiharde werkelijkheid wanneer de aarde wordt aangevallen door onbekende krachten. Terwijl overal ter wereld grote steden worden verwoest, houdt alleen Los Angeles nog stand in een strijd die nooit voor mogelijk werd gehouden. Een sergeant van de Marine (Aaron Eckhart) en zijn nieuwe peloton moeten een halt zien toe te roepen aan een vijand die alles overtreft waar ze ooit tegen hebben gestreden.

Het probleem van Battle Los Angeles – die nota bene werd opgenomen in Louisiana – ligt deels bij het weinig verrassende script van Christopher Bertolini die de vraag kreeg om een science fiction film te maken, maar eigenlijk meer ervaring heeft met militaire en oorlogsfilms. Bijgevolg is het noch vis noch vlees. De personages lopen van de ene locatie naar de andere tussenin de brokstukken en af en toe schieten ze eens op een alien. Dankzij het Jason-Bourne-camera-geschud van Lukas Ettlin zie je overigens nooit wat er gaande is. Anderzijds weet de regisseur niet wat hij met zijn personages moet aanvangen. We zien heel wat karakters opdraven, maar we hebben nauwelijks de tijd om elk van hen beter te leren kennen. Het enige personage dat iets beter uit de verf komt is Aaron Eckhart, als een sergeant met ervaring en een verleden die hem op de hielen zit. Maar de rest van de personages (Ramon Rodriguez, Bridget Moynahan, Michelle Rodriguez) overstijgt met moeite de status van edel-figuratie.

De film is één groot cliché: over de efficiënte Amerikaanse oorlogsmachine, de militaire helden die alles in het werk stellen om de bevolking te beschermen en de moordlustige aliens die alles met de grond gelijk willen maken en de wereld koloniseren. Koloniseren? Wat? Blijkbaar zijn ze uit op onze water reserves. Hoe weten we dat? Wel, CNN staat in voor de invulling van het verhaal, die met haken en ogen aan elkaar hangt. En dit zijn voor mij de ‘echte helden’ in het verhaal, want zij slagen erin om desondanks de verschroeide en platgebombardeerde aardbol toch nog een mooie uitzending maken met journalisten ter plaatse en statistieken over het waterpeil die blijkbaar zou gedaald zijn.

© Sony Pictures Home Entertainment

Het is een alien-invasie voor dummies met een Amerikaans leger bestaande uit ideale schoonzonen en -dochters. In tegenstelling tot een Full Metal Jacket (1987) heb je hier geen ego-trippers of hersenloze oorlogsmachines, maar fotogenieke jonge mensen die er niet voor terugschrikken om zichzelf op te offeren voor de goede zaak. En in Battle Los Angeles moeten deze militairen de wereld redden van de ondergang. En net zoals in Signs (2002) en War of the Worlds (2005) zoeken ze een manier om de aliens te vernietigen. Er is hier geen plaats voor al te complexe benaderingen van het gegeven, maar moet goed verteerbaar blijven voor een tienerpubliek. Op het dak van een gebouw zien we twee snipers die aan de overkant aliens zien die hun gewonden proberen weg te voeren. De mannen merken op dat die aliens misschien niet zo verschillend zijn. CUT TO een alien die aan flarden wordt geschoten en in stukken gesneden. Back to business.

© Sony Pictures Home Entertainment

De regisseur en scenarist moeten dringend eens opnieuw naar District 9 kijken, die een perfecte balans wist te vinden tussen het visuele en de inhoud, meer geld in het laatje bracht en de helft minder heeft gekost. Battle Los Angeles stelt zich tevreden met een paar mooie shots van ruimteschepen die langs wolkenkrabbers scheren en overdreven camerageschud als middel om alles authentiek te doen lijken, maar vooral ook de belabberde mise-en-scene moet maskeren en het pijnlijke gebrek aan spanning. Maar toch betwijfel ik dat de makers hun tienerpubliek met deze film zullen bereiken, want de dialogen zijn om van te huilen en er zit ook geen greintje romantiek van belang of humor in deze prent. Het potentiële publiek die zal opgezet zijn met deze dure rekruteringsprent zijn misschien de Amerikaanse militairen. Kortom, een gemiste kans voor een geslaagde science-fiction film, en uiteindelijk een oninteressante oorlogs-actiefilm.

Maar weet je, als ik mijn eerste langspeelfilm maak, dan wil ik kost wat kost de diensten inhuren van die man of vrouw die de trailer van deze film heeft gemaakt. Die monteur is geniaal!