Teenage liefdesverhalen moeten tegenwoordig driehoeksverhoudingen bevatten. Dat hebben we meegekregen met de Twilight vehikels, en dit steekt nu ook de kop op in recente sprookjes-adaptaties. Onlangs nog met het afschuwelijke Red Riding Hood (2011) en nu ook met Snow White and the Huntsman (2012). En ook al is deze vrij vertaalde adaptatie veel beter dan de bovenvermelde films, het is nog steeds verre van een geslaagde prent, maar we zitten op de goede weg.
Korte inhoud: Koningin Ravenna (Charlize Theron) verneemt dat haar stiefdochter Sneeuwwitje (Kristen Stewart) haar zal opvolgen als leidster van het koninkrijk en de knapste van het land. De magische spiegel vertelt haar dat, wanneer ze Sneeuwwitjes hart opeet, ze voor altijd zal leven. Wanneer Sneeuwwitje achter de snode plannen van haar stiefmoeder komt, vlucht ze het donkere woud in. De koningin huurt de jager Eric (Chris Hemsworth) in om Sneeuwwitje te vangen en om te brengen. De jager krijgt echter medelijden met Sneeuwwitje en leert haar de kunst van strijd voeren. Sneeuwwitje, tezamen met de zeven dwergen en Prins William (Sam Claflin), start vervolgens een oorlog om de koningin van de troon te stoten.
Snow White and the Huntsman hervormt het klassieke sprookje door meer achtergrondverhaal te geven aan de karakters, met name aan Eric (Chris Hemsworth), de jager die door Ravenna wordt ingehuurd om Sneeuwwitje (Kristen Stewart) te vermoorden. Uiteindelijk weigert hij dit door te zetten en besluit hij haar mentor te worden. Daarnaast zien we een Sneeuwwitje, die nauwelijks een trauma heeft overgehouden aan haar jarenlange opsluitingt, volledig in harnas en klaar om in Jeanne D’Arc stijl de strijd aan te gaan met de boze koningin. We zitten dus wel mijlenver van de Disney tekenfilmversie en dit is qua intentie enkel mar toe te juichen. De makers konden het echter niet laten om resoluut te kiezen in de gitzwarte traditie te blijven van de meeste comic-verfilmingen. Maar in plaats van een volwassen publiek aan te speken hebben ze een Twilight doelpubliek voor ogen en dat was voor mij en 90% van het bioscooppubliek (yup, ik deed ter plekke een rondvraag) toch wel wat van een teleurstelling.
Visueel ziet alles er verbluffend uit. En dat kon ook niet anders met een productiebudget van 170 miljoen dollar en tientallen cgi-studio’s die aan de verschillende effecten hebben gewerkt. En net zoals bij veel gelijkaardige producties zien we dat het verhaal en de personages verzuipen in het visueel vertier. Ik kende regisseur Rupert Sanders niet, maar nu zal hij wel door iedereen bekend zijn na zijn verwerpelijke slippertje met Kirsten Stewart achter de rug van zijn vrouw (Liberty Ross) met wie hij twee kinderen heeft. Zijn vrouw speelde nota bene de rol van de moeder van Stewart in de film. Ook Stewart had een relatie met Robert Pattinson. De acteur stond op het punt om haar ten huwelijk te vragen. Maar toen de foto’s van hun slippertje opdoken mocht ze het ook gaan uitleggen. Robert heeft ondertussen zijn biezen gepakt (en ik kan hem geen ongelijk geven).
© Universal Pictures Home Entertainment
Maar terug naar onze koetjes en kalfjes, regisseur Rupert Sanders mist de ervaring om een coherent verhaal te brengen met interessante karakters. Komt daar nog bij dat de film nog een aantal mankementen heeft, met name een gebrek aan humor, een ritme-probleem en als kers op de taart de dialogen van Evan Daugherty en John Lee Hancock die gewoon te gek waren om papier te zetten. De film wisselt uitzinnig knappe scènes af met banale futiliteiten die geenszins het verhaal vooruit helpen. En daar waar Lord of the Rings weg kan met een personage dat plots beginnen zingen, heb je hier zoiets van “Oh no, they didn’t !” De film haalt trouwens iets teveel zijn mosterd ging halen bij Peter Jackson en Guillermo del Toro.
De fotografie is uitstekend en James Newton Howard tilt met zijn poëtische en heroïsche muziek deze sprookjes-adaptatie naar een hoger niveau. Ook de acteurs zijn uitstekend gecast, met in het bijzonder de twee dames, Stewart en Theron. Kirsten Stewart laat zelfs even zien dat ze kan lachen, iets waaraan we konden twijfelen na het zien van de Twilight saga. Of ze uiteindelijk knapper is dan Charlize Theron (zoals het sprookje voorschrijft) laat ik in het midden. Een andere acteur die me is opgevallen is Sam Spruell in de rol van de rechterhand van Ravenna. Anderzijds heeft de rol van William (Sam Claflin) in deze adaptatie heel weinig bestaansreden, maar op het einde van de prent weet je waar de makers naar toe willen: Snow White and the Huntsman 2 (2014).
© Universal Pictures Home Entertainment
De meeste humor in de film had moeten komen van de zeven dwergen, maar deze meltingpot van acteurs slaagt er moeilijk in om de sympathie bij de kijker op te wekken. De techniek van hen kleiner te laten voorkomen dan de andere acteurs was geen nieuwigheid. De charme moest vooral komen van de vertolking van de acteurs, maar enkel Nick Frost, Bob Hoskins en Ian McShane komen ietwat op de voorgrond. Ook hun scènes mochten iets beter uitgewerkt worden en de dialogen missen pit en persoonlijkheid.
Kortom, Snow White and the Huntsman is een visueel verbluffende, commerciële popvideo die in betere handen (betere regisseur en scenarist) een uitstekende adaptatie kunnen worden. Alle ingrediënten waren immers aanwezig en de opzet was bijzonder gewaagd. In vergelijking met Mirror Mirror (2012) van Tarsem Singh is dit een meesterwerk, maar deze Snow White film is dan ook een klucht. En er zat zelfs nog een Sneeuwwitje film aan te komen, The Order of the Seven, een soort spin-off met de zeven dwergen als elitegevechtseenheid die amok maakt in het China van de negentiende eeuw. Disney heeft echter wijselijk de stekker uit deze waanzin getrokken. Rest ons nog een karrenvracht andere sprookesverfilmingen, zoals Belle en het Beest, Hans en Grietje, Peter Pan, Assepoester en de Schone Slaapster.
Ik raad iedereen de Extended Collector’s Editie aan, met een unieke blik achter de schermen. Dit zijn het soort films waar je als kijker iets kunt opsteken. Zoals ik al zei in mijn review heeft Snow White and the Huntsman een palet van knappe visuele effecten, en het gebeurt niet vaak dat een film veel van zijn geheimen prijsgeeft – zelfs met 306° views van de sets! Ook het audiocommentaar van de regisseur is altijd leuk meegenomen. Maar wat ik nog het meest leuke vond is een extended cut van de film met beelden die ik nog niet had gezien.
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Dave op 4 oktober 2012
*** Related Post ***
10/11/2011: Snow White and the Huntsman vs Mirror Mirror
*** Snow White and the Huntsman trailer ***
Ik heb deze met moeite afgekeken, kon me totaal niet boeien.
Theron is de enige die noemenswaardig acteerwerk levert, maar dat getier en boos doen verveelt ook al snel.
Stewart, op zich geen slechte actrice, valt met haar speech wel heel hard door de mand.
Ik kon in dit Sneeuwwitje figuur geen schoonheid zien, noch innerlijk, noch uiterlijk. En dat leek me toch wel de essentie van een Sneeuwwitje verfilming.
Die glimlach van Kirsten Stewart is me ook opgevallen. Wie kon ooit geloven dat ze meer dan één emotie had. Veel copy paste van Game of Thrones en Lord of the Rings.
De relatiebreuk heeft meer stof doen opwaaien dan de film. Ondertussen heeft Charlize Theron, de vriendin van Liberty Ross, ook al in het drama opgetreden en het gedrag van Kirsten Stewart verwerpelijk gevonden. Blijkbaar had zie niets in de mot.
Vond het een heerlijke actie fantasy film. Heeft wel iets weg van Games of Thrones.
Uitstekende special effects, vlot lopende actie momenten, fraaie filmbeelden en een passende bombastische soundtrack die je nog eens extra meesleurt in het verhaal. Volop genieten!
Ik heb echt genoten van deze film van begin tot einde! Dit is zeker wel mijn favoriet in dit fantasy/sprookjes genre. Mooie special effecten en prachtig acteerwerk van Charlize, maar het is dan ook een geweldige rol om te spelen lijkt me, met die mooie kostuums! Stewart deed ook goed haar best, ook al kon ik haar niet luchten in Twilight.
De elementen van het originele sprookje van Sneeuwwitje zaten er ook goed in verwerkt. Het enige minpuntje vond de ‘romance’ tussen de Huntsman en Snowwhite. Dat stukje blijft voor mij wat achter en zeker ook op het einde miste ik een afwerking in dat stukje verhaal. Maar ze mogen nog meer van dergelijke films maken.