Insidious (2010) **½ Blu-ray review

Het Brussels Internationaal Filmfestival van de Fantastische Film staat voor de deur, en wat beter om ons op te warmen met een bovennatuurlijke low-budget horrorprent van de maker van de eerste Saw (2004) film, de Maleisisch cineast James Wan. De film is gemaakt met een budget van 1.5 miljoen dollar, dat is zowat het gemiddelde budget van een Belgische langspeelfilm, maar ik vermoed dat deze horrorpent zijn productiebudget wel eens x 100 zou kunnen worden aan de box-office.

Ik was zelfs toen niet echt onder de indruk van James Wan vorige films, en nog minder van die ontelbare Saw vervolgfilms, maar het blijft wel guilty pleasure. En dat kan waarschijnlijk ook gezegd worden van Insidious (2004), maar dan wel heel knap gemaakt. Had de tweede helft van de film zo sterk geweest als zijn eerste helft, dan hadden we hier te maken met een instant klassieker.

Korte inhoud: Josh (Patrick Wilson) en Renai (Rose Byrne) zijn een gelukkig koppel met kinderen dat verhuist naar een nieuwe woning. Maar zo te zien is het huis niet meteen opgezet met de komst van de nieuwe familie, en er gebeuren vreemde en angstaanjagende dingen die allemaal betrekking schijnen te hebben met hun jonge zoon Dalton (Ty Simpkins).

Het verhaal begint zich te ontrollen wanneer op een goede morgen het zoontje van het jonge koppel niet meer uit zijn coma geraakt. De dokters hebben geen flauw idee hoe deze jongen in een coma is geraakt. Maar de moeder vermoed dat het iets te maken heeft met de bizarre zaken die er gebeuren in het huis. En wat volgt is een angstaanjagend poltergeist-verhaaltje waarin het koppel wordt opgejaagd door demonische geesten, geheel in de sfeer van The Exorcist en The Evil Dead. Ik weet het, qua verhaal hebben we hier te maken met een standaard haunted house film, maar wat deze film anders maakt dan al die andere films, is dat Wan zijn publiek op een heel doeltreffende manier weer te benaderen. De film moet het niet hebben van goedkoope gore elementen, maar bouwt alles heel natuurlijk op zodat we ons ongemakkelijk beginnen te voelen bij het eerste gekraak van de houten vloer.

Wan is niet een regisseur zoals William Friedkin die ons de stuipen op het lijf kan jagen met non-stop terreur, of een Sam Raimi die het genre nog kan heruitvinden, maar James Wan kent het genre binnenstebuiten. Het blijft misschien allemaal wel wat tam en oppervlakkig, maar het is beloftevol voor de toekomst. Wan probeert net zoals een Raimi de humor te mixen met de horror, maar is hierin een stuk minder succesvol. Je weet bij momenten niet of je nu moet gruwelen of lachen, en dat is meestal een slecht teken bij een dergelijke film.

Insidious heeft zijn momenten. Er zitten voldoende schrikmomenten in om hier toch wel plezier aan te beleven, en dit zelfs voor een PG-13 prent. De film komt bij ons uit op 4 mei 2011, hoewel je deze eigenlijk evengoed kan zien op dvd, op een nachtelijk uurtje wel te verstaan.