Het is al een tijdje geleden dat we konden genieten van een echte thriller/horror film van de eenvoud van een George Romero, de naïviteit van een Roger Corman en het sadisme van een Tobe Hooper. We hebben ondertussen al remake van Hooper’s The Texas Chainsaw Massacre, “but in the end, it’s all too slick to be scary.” Waar zijn die films zoals Suspiria en Tenebre van Dario Argento, of John Schlesinger’s The Believers? Ondertussen zullen we het moeten stellen met Saw (2004) van James Wan.
Korte inhoud: Vastgekluisterd in een oud toiletvertrek ontwaken Dr. Gordon (Cary Elwes) en Adam (Leigh Whannell) naast een lichaam drijvend op een plas bloed met een taperecorder in de ene hand en een pistool in de andere. Ze kennen elkaar niet en weten ook niet hoe ze in deze hel zijn terecht gekomen.
Adam vindt in zijn broekzak een tape met daarop de tekst play me. Een zelfde tape vindt Gordon, met daarbij nog een sleuteltje. Ondanks zijn onmogelijke positie weet Adam de taperecorder van de dode man te pakken. Als ze hun tapes afspelen is de boodschap alles behalve geruststellend. Adam wordt gewaarschuwd voor zijn naderende dood en Gordon krijgt de opdracht Adam vóór 18.00u te vermoorden. Zo niet, zullen zijn vrouw en dochter sterven. De twee gevangen mannen zitten als labo-ratten radeloos op elkaar te staren. Langzaam maar zeker komen de herinneren terug van hoe ze in het toiletgebouw zijn geraakt. Er is kennelijk sprake van een minutieus geënsceneerde situatie. Op zoek naar mogelijkheden om zich te bevrijden, vinden ze twee ijzerzagen. Niet geschikt voor het doorzagen van hun kettingen… Het sleuteltje van Gordon is goed voor een kistje met mobiele telefoon. Helaas is deze slechts bestemd voor inkomende gesprekken.
Dit macabere spel is het werk van een gezochte seriemoordenaar. Ooit was hij bijna gepakt door detective David Tapp (Danny Glover), die daarbij zijn partner verloor. Met volle overgave probeert hij alsnog de jigsaw van de seriemoordenaar te doorgronden. De uren verstrijken, zonder enige verbetering. De 18.00u nadert en er moet iets gebeuren. Gordon gaat tot het uiterste om zijn vrouw en dochter te redden. Misschien kan het ijzerzaagje maar beter gebruikt worden om door vlees en bot te snijden…
Saw is geen kost voor op de nuchtere maag, maar is niet zo grafisch als andere voorbeelden uit het horrorgenre. Het is niet zozeer het vloeien van het bloed die van enig belang is in de film, dan wel de macabere en ingenieuze mise-en-scène die de sadistische en perverse seriemoordenaar voor zijn slachtoffers heeft bedacht. Het had een uitstekende horror kunnen worden met een andere cast en met iets betere acteursregie. Visueel zit de film goed in elkaar, maar op vlak van verhaal is het niet meteen een se7en. Saw is de debuutfilm van James Wan en deed me een beetje denken aan Cube, maar zonder het science-fiction aspects en met iets meer verscheurd vlees in de goeie traditie van de Spaanse Inquisitie. Bon appetit!
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Dave op 12 augustus 2004
*** Saw trailer ***