2012 (2009) * Blu-ray review

Ronald Emmerich heeft altijd wel een talent gehad voor het in beeld zetten van grootschalige rampen & bombastische actiesequenties die steeds weer indruk wisten te maken. Denk maar aan Independance Day of The Day After Tomorrow. Zeker geen slechte producties. Maar zijn nieuwste project 2012 (2009), is een draak van een film. Ja, bijna even slecht als Emmerichs’ vorige film: het afschuwelijke, door critici én menig cinemabezoeker afgemaakte 10.000BC.

Korte inhoud: In het jaar 2009 worden aanwijzingen gevonden uit het Maya-tijdperk die voorspellen dat 21 december 2012 het einde van de wereld is zoals we die kennen en dat de overgang plaatsvindt naar iets nieuws. Wanneer Jackson Curtis (John Cusack) en zijn twee kinderen een familietrip naar Yellowstone maken, stuiten ze heel toevallig op een enorme researchinstallatie in een uitgedroogde meerbodem en ontdekken zo het geheim van de dreigende apocalypse die de regering verborgen gehouden heeft. Jackson moet de zaken nu in eigen handen nemen en hij stort zich in een wanhopige wedloop om zijn gezin en zichzelf te redden terwijl hij getuige is van aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunami’s en allerlei andere rampen die de aarde voor de mensheid in petto heeft.

Een uitermate zwak script in combinatie met bedenkelijke acteerprestaties zorgen voor een picture-perfect in b-film land. De “verzonken stad” genaamd Hollywood laat weer eens een schabouwelijk misbaksel bovendrijven dat tóch massa’s geld opbrengt aan de box-office. De film had namelijk een kostenplaatje van $200 miljoen en bracht uiteindelijk $770 miljoen in het laatje. Alstublieft! Vreemd genoeg liep het minder goed in de States (160 miljoen dollar) dan in de rest van de wereld. Maar slimme marketing & een strakke trailer lagen ongetwijfeld mee aan de basis van dit succes.Wie de trailer van Razzie-winnaar Transformers 2 heeft gezien en daarna the real deal weet wel waarover ik het heb. Looks can be deceiving. Terecht vragen critici zich af waarom de Michael Bay’s, Uwe Boll’s & andere talentloze cineasten van deze planeet niet voor eeuwig worden verbannen uit Tinseltown. De reden is simpel… dollars.

De plot gaat simpelweg over het einde van onze beschaving zoals wij ze kennen. Een voorspelling van de Maya’s dat de aarde zou vergaan in 2012 als alle planeten in ons zonnestelsel op één lijn komen te staan wordt realiteit. De aardkorst scheurt open, aardplaten verschuiven, vulkanen barsten uit, gigantische tsunami’s doden miljoenen mensen…Kortom : Onze planeet gaat eraan. Gelukkig zijn er enkelingen die dit hebben zien aankomen (waaronder enkele wetenschappers & hogergeplaatste politici). Zij beginnen met de redding van de bouwstenen van onze beschaving: kunst, dieren, planten, belangrijke wereldleiders maar ook de rijksten van deze aardbol dienen gered te worden. De film volgt 1 gezin hun avontuurlijke strijd om te overleven aan de ‘mayhem’ die op de wereld wordt losgelaten.

Je bent amper tot rust gekomen in uw zetel of deze nietsontziende cgi-pornografie stormt al met grote geuten uit uw LCD-scherm. Na een dik kwartier van opbouwende gebeurtenissen naar de Apocalyps toe is het al zover. Voor u het weet zit u midden in een verwoestende vloed van vernieling waar u amper de tijd krijgt om elke gebeurtenis te kunnen volgen, laat staan om de personages te leren kennen. Het verbaast dat er in een film van 2.5u (!) nauwelijks ruimte werd gelaten voor karakterontwikkeling. De scenaristen wisten namelijk niet beter dan de meest clichématige figuren uit Emmerich’s vorige films opnieuw op te voeren : De gescheiden vader die geen tijd vindt voor zijn kinderen (een hyperkinetische John Cusack), de brave huismoeder die verloofd is met een rijke chirurg (Amanda Peet), maar stiekem nog van haar ex-man houdt, de stiefvader die tevergeefs een vaderfiguur wil worden voor de weerspannige kinderen… U hebt dit afgezaagde liedje al te vaak gehoord.

En verder hebben we president Wilson (een bejaarde Danny Glover) die alles doet om zijn volk in het einde der tijden te steunen. Een pluim voor hem, want onverwacht zet hij de meest over-voorspelbare en meest clichématige president ooit neer op het witte doek! Hij acteert letterlijk de pannen van het dak als een Obama-esque figuur die achterblijft bij het Amerikaanse volk. Hij wordt een soort moderne martelaar. Zijn grote gloriemoment vindt plaats wanneer hij na het redden van een kind in nood, in de voortuin van het Witte Huis overspoelt wordt door een onrealistisch hoge vloedgolf. Daar kreunt hij nog net naar zijn overleden vrouw ten hemelen: “I’m coming home Dorothy”. Wat moet je doen op zo’n moment : lachen of schreeuwen? Juist ja , schrééuwen. Schrééuwen van ellende! Ik vergeet ook bijna senator Anheuser te vermelden (Een met overgewicht kampende Oliver Platt die nog eens vanonder het stof werd gehaald). Deze probeert zelfzuchtig enkel zijn eigen hachje te redden en wil maar al te graag zo weinig mogelijk slachtoffers meenemen. Ook actrice Thandie Newton duikt in de film op.

En in het bijrol-departement vinden we ‘de joker’ van dienst: een dolgedraaide Woody Harrelson, die wederom het zelfde personage staat te spelen. Enige lichtpuntje in deze wansmakelijke cast : Chiwetel Ejiofor die de bezorgde wetenschapper Dr. Helmsley speelt en die de enige is die dit zinkend schip nog af en toe varende weet te houden. Hij acteert sterk, zoals we van hem gewoon zijn, zie o.a. Children of Men (2006).

Emmerich wilt u in dit 2.5u durende epos zo veel mogelijk spektakel laten zien… te veel spektakel. Zie het als een vuilniszak met te veel afval: duw er teveel rotzooi bij en hij scheurt uiteindelijk open. Bovendien is meer dan de helft van het spektakel van slechte makelij : goedkope, snel in elkaar gefabriceerde CGI-effecten die u doen geloven dat u in één of andere dwaze videogame vertoeft. Ronald “Blow-it-all-to-pieces” Emmerich haalt alle registers open in deze film. Deze ‘registers’ zijn hier echter een soort archief van alle cliché-spektakelfilms uit de laatste 20jaar: het is een cocktail geworden van het spectaculairste uit Independance Day, The Day After Tomorrow, Godzilla & andere misbaksels die pronken op zijn CV. Alles, maar dan ook werkelijk alles, is zó verschrikkelijk achterhaald in dit ‘epos’ dat het te moeilijk wordt om de boel te relativeren en de film als hersenloze fun te ervaren. In het begin reageer je nog lacherig op de opstapelende clichés, je weet dat zo’n film gewoon een hersenloze, doch plezierige rit kan worden. Echter, deze rit duurt veel te lang… misselijkmakend lang. Alsof je in een op hol geslagen pretparkattractie zit & na een tijd misselijk begint te worden en wilt dat het stopt. De langdradigheid en absurditeit irriteert mateloos naar gelang de film vordert.

Kortom, deze film is niets meer dan een aanslag op uw zintuigen. U bent bij deze dus gewaarschuwd. Maar er zal hier echter wel een publiek voor te vinden zijn, maar iets vertelt me dat deze mensen ver te zoeken zijn. Dit even om het zacht uit te drukken. En o wacht, even om wat zout op de wonde strooien: de pre-productie voor Ronald zijn nieuwe vehikel werd net ingezet: zijn nieuwe tv-serie 2013! Geen grap…