Ronald Emmerich heeft altijd wel een talent gehad voor het in beeld zetten van grootschalige rampen & bombastische actiesequenties die steeds weer indruk wisten te maken. Denk maar aan Independance Day of The Day After Tomorrow. Zeker geen slechte producties. Maar zijn nieuwste project 2012 (2009), is een draak van een film. Ja, bijna even slecht als Emmerichs’ vorige film: het afschuwelijke, door critici én menig cinemabezoeker afgemaakte 10.000BC.
Korte inhoud: In het jaar 2009 worden aanwijzingen gevonden uit het Maya-tijdperk die voorspellen dat 21 december 2012 het einde van de wereld is zoals we die kennen en dat de overgang plaatsvindt naar iets nieuws. Wanneer Jackson Curtis (John Cusack) en zijn twee kinderen een familietrip naar Yellowstone maken, stuiten ze heel toevallig op een enorme researchinstallatie in een uitgedroogde meerbodem en ontdekken zo het geheim van de dreigende apocalypse die de regering verborgen gehouden heeft. Jackson moet de zaken nu in eigen handen nemen en hij stort zich in een wanhopige wedloop om zijn gezin en zichzelf te redden terwijl hij getuige is van aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunami’s en allerlei andere rampen die de aarde voor de mensheid in petto heeft.
Een uitermate zwak script in combinatie met bedenkelijke acteerprestaties zorgen voor een picture-perfect in b-film land. De “verzonken stad” genaamd Hollywood laat weer eens een schabouwelijk misbaksel bovendrijven dat tóch massa’s geld opbrengt aan de box-office. De film had namelijk een kostenplaatje van $200 miljoen en bracht uiteindelijk $770 miljoen in het laatje. Alstublieft! Vreemd genoeg liep het minder goed in de States (160 miljoen dollar) dan in de rest van de wereld. Maar slimme marketing & een strakke trailer lagen ongetwijfeld mee aan de basis van dit succes.Wie de trailer van Razzie-winnaar Transformers 2 heeft gezien en daarna the real deal weet wel waarover ik het heb. Looks can be deceiving. Terecht vragen critici zich af waarom de Michael Bay’s, Uwe Boll’s & andere talentloze cineasten van deze planeet niet voor eeuwig worden verbannen uit Tinseltown. De reden is simpel… dollars.
De plot gaat simpelweg over het einde van onze beschaving zoals wij ze kennen. Een voorspelling van de Maya’s dat de aarde zou vergaan in 2012 als alle planeten in ons zonnestelsel op één lijn komen te staan wordt realiteit. De aardkorst scheurt open, aardplaten verschuiven, vulkanen barsten uit, gigantische tsunami’s doden miljoenen mensen…Kortom : Onze planeet gaat eraan. Gelukkig zijn er enkelingen die dit hebben zien aankomen (waaronder enkele wetenschappers & hogergeplaatste politici). Zij beginnen met de redding van de bouwstenen van onze beschaving: kunst, dieren, planten, belangrijke wereldleiders maar ook de rijksten van deze aardbol dienen gered te worden. De film volgt 1 gezin hun avontuurlijke strijd om te overleven aan de ‘mayhem’ die op de wereld wordt losgelaten.
Je bent amper tot rust gekomen in uw zetel of deze nietsontziende cgi-pornografie stormt al met grote geuten uit uw LCD-scherm. Na een dik kwartier van opbouwende gebeurtenissen naar de Apocalyps toe is het al zover. Voor u het weet zit u midden in een verwoestende vloed van vernieling waar u amper de tijd krijgt om elke gebeurtenis te kunnen volgen, laat staan om de personages te leren kennen. Het verbaast dat er in een film van 2.5u (!) nauwelijks ruimte werd gelaten voor karakterontwikkeling. De scenaristen wisten namelijk niet beter dan de meest clichématige figuren uit Emmerich’s vorige films opnieuw op te voeren : De gescheiden vader die geen tijd vindt voor zijn kinderen (een hyperkinetische John Cusack), de brave huismoeder die verloofd is met een rijke chirurg (Amanda Peet), maar stiekem nog van haar ex-man houdt, de stiefvader die tevergeefs een vaderfiguur wil worden voor de weerspannige kinderen… U hebt dit afgezaagde liedje al te vaak gehoord.
En verder hebben we president Wilson (een bejaarde Danny Glover) die alles doet om zijn volk in het einde der tijden te steunen. Een pluim voor hem, want onverwacht zet hij de meest over-voorspelbare en meest clichématige president ooit neer op het witte doek! Hij acteert letterlijk de pannen van het dak als een Obama-esque figuur die achterblijft bij het Amerikaanse volk. Hij wordt een soort moderne martelaar. Zijn grote gloriemoment vindt plaats wanneer hij na het redden van een kind in nood, in de voortuin van het Witte Huis overspoelt wordt door een onrealistisch hoge vloedgolf. Daar kreunt hij nog net naar zijn overleden vrouw ten hemelen: “I’m coming home Dorothy”. Wat moet je doen op zo’n moment : lachen of schreeuwen? Juist ja , schrééuwen. Schrééuwen van ellende! Ik vergeet ook bijna senator Anheuser te vermelden (Een met overgewicht kampende Oliver Platt die nog eens vanonder het stof werd gehaald). Deze probeert zelfzuchtig enkel zijn eigen hachje te redden en wil maar al te graag zo weinig mogelijk slachtoffers meenemen. Ook actrice Thandie Newton duikt in de film op.
En in het bijrol-departement vinden we ‘de joker’ van dienst: een dolgedraaide Woody Harrelson, die wederom het zelfde personage staat te spelen. Enige lichtpuntje in deze wansmakelijke cast : Chiwetel Ejiofor die de bezorgde wetenschapper Dr. Helmsley speelt en die de enige is die dit zinkend schip nog af en toe varende weet te houden. Hij acteert sterk, zoals we van hem gewoon zijn, zie o.a. Children of Men (2006).
Emmerich wilt u in dit 2.5u durende epos zo veel mogelijk spektakel laten zien… te veel spektakel. Zie het als een vuilniszak met te veel afval: duw er teveel rotzooi bij en hij scheurt uiteindelijk open. Bovendien is meer dan de helft van het spektakel van slechte makelij : goedkope, snel in elkaar gefabriceerde CGI-effecten die u doen geloven dat u in één of andere dwaze videogame vertoeft. Ronald “Blow-it-all-to-pieces” Emmerich haalt alle registers open in deze film. Deze ‘registers’ zijn hier echter een soort archief van alle cliché-spektakelfilms uit de laatste 20jaar: het is een cocktail geworden van het spectaculairste uit Independance Day, The Day After Tomorrow, Godzilla & andere misbaksels die pronken op zijn CV. Alles, maar dan ook werkelijk alles, is zó verschrikkelijk achterhaald in dit ‘epos’ dat het te moeilijk wordt om de boel te relativeren en de film als hersenloze fun te ervaren. In het begin reageer je nog lacherig op de opstapelende clichés, je weet dat zo’n film gewoon een hersenloze, doch plezierige rit kan worden. Echter, deze rit duurt veel te lang… misselijkmakend lang. Alsof je in een op hol geslagen pretparkattractie zit & na een tijd misselijk begint te worden en wilt dat het stopt. De langdradigheid en absurditeit irriteert mateloos naar gelang de film vordert.
Kortom, deze film is niets meer dan een aanslag op uw zintuigen. U bent bij deze dus gewaarschuwd. Maar er zal hier echter wel een publiek voor te vinden zijn, maar iets vertelt me dat deze mensen ver te zoeken zijn. Dit even om het zacht uit te drukken. En o wacht, even om wat zout op de wonde strooien: de pre-productie voor Ronald zijn nieuwe vehikel werd net ingezet: zijn nieuwe tv-serie 2013! Geen grap…
Beoordeling: 1 / 5
Recensie door Dave op 24 maart 2010
***Related Post***
19/06/2009: Totale vernieling in 2012
17/03/2007: Michael Bay interesse in 2012
*** 2012 trailer ***
De eerste 20 minuten vond ik nog redelijk te doen maar toen hij met zijn limo begon te scheuren kreeg ik het op mijn heupen. Aan de basis een slecht scenario met een cliché gezinnetje die alle onheil op het laatste nippertje weet te ontwijken.
Woody Harrelson vond ik dan weer een onverwacht pluspunt met een grappige rol (hopelijk was het bedoeld) Danny Glover deed het duidelijk voor het geld en stond er vrij inspiratieloos bij. John cusack heb ik altijd al overgewaardeerd gevonden. Die man weet geen emotie op een overtuigende manier over te brengen.
Ze hadden het script misschien beter gegeven aan de makers van Scary Movie. Het zou een even domme film geweest zijn, maar dan nog tenminste één die zichzelf niet al teveel au serieus neemt en waar je nog mee kan lachen. Mooie beeldjes…maar het slaat nergens op. En ik zwijg nog over het lachwekkende einde. Vreemd genoeg vond ik zijn vorige film, Day After Tomorrow nog eens zo slecht niet. Maar deze verplettert elke verbeelding of creatieve impuls met overladen computer-effecten en een bespottelijk plot. Inderdaad een mooie promo-campagne! Ze kunnen tegenwoordig alles zo goed verpakken.
Was zwaar over de top maar bij momenten toch onderhoudend. Ik ben geen expert maar vond de visuele speciale effecten toch wel indrukwekkend, en als je al naar zo’n film gaat dan kom je meestal wel niet voor dramatische emotionele uitbarstingen en karakter-ontwikkelingen. De vliegtuigscène was het enige wat ik minder vond.
ik had me bij voorbaat al neergelegd bij de steroetypetjes die we van Emmerich en Hollywood gewend zijn, het slappe verhaal en een handvol bekende koppen die er vrij doelloos rondlopen, maar toch viel het nog tegen…
Het is Amerikaans, er zit veel spektakel in, maar ik vond wel dat de spanning er nog goed in zat… Geen hoogvlieger maar daarom nog geen slechte film.
Akkoord, er is geen karakterontwikkeling, maar heb je daar in zo’n film de tijd voor? Nee, toch? Het was er inderdaad los over, maar het meest heb ik me nog geërgerd aan die einddialoog.
Als de klok tikt en je hebt nog enkele minuten te leven, dan sta je daar geen speechke af te steken. Integendeel, dan neemt het instinct over en dan -pardon my french- slaag je op die ander zijn bakkes om toch maar te overleven.
Iedereen mag zeggen wat ’em wil, maar als de wereld écht zou vergaan en de polen zouden verschuiven, zouden we dan stilletjes ten onder gaan? Neeje, dan breekt de hel los en de special effecten geven dat mooi weer, hoe fout het misschien ook is.
Het zal ongetwijveld een heel slechte film zijn, maar na bovenstaande recensie gelezen te hebben wil ik hem eigenlijk toch zien. Een beetje lachen om slecht plot en slecht acteer werk is ook leuk.
Wat betreft de speciale effecten kan je niet ontkennen dat ze zeker van een hoog niveau zijn. Dit is geen animatie van een auto-bom explosie, maar een destructie van een gehele planeet. Afgezien daarvan is het uiteraard een voorgekauwd hollywood vehikel met een karrenvracht aan sentimentele cliches, waarin men steeds weer op een voorspelbaar kinderlijk niveau poogt dat Amerikaans-conservatief-christelijk ideaal model door onze strot te rammen, tot we er wederom van moeten kokhalzen. Het is popcorn voor een toeschouwer die geen zin meer heeft om nog veel na te denken en gewoon in zijn zetel het visueel geweld wil ondergaan.
Ik heb deze film onlangs gezien en het was inderdaad maar een mager beestje. De karakters komen amper uit de verf en het verhaal is ronduit zwak. Toch wel een teleurstelling.