Black Sheep (2006) *** Blu-ray review

In Nieuw-Zeeland zijn er meer schapen (40 miljoen) dan mensen (4 miljoen), dus het idee om een film te maken waar de schapen uiteindelijk in een bloederige opstand komen is een uiterst interessant gegeven voor een horrorfilm. Het verschil met andere animal-horrorfilms gaat Black Sheep (2006) dus over vredelievende wollige beestjes, in plaats van gevaarlijke wespen, piranha’s of akelige spinnen.

De horror/komedie zit geheel in de traditie van Sam Raimi’s The Evil Dead (1981) en Peter Jackson’s Braindead (1992). Is de film al even knap als deze twee voorbeelden? Spijtig genoeg niet, maar het is zeker een vermakelijke kiwi-film met een origineel uitgangspunt, niet onaardige fotografie en beestige schaapjes die er verre van belachelijk uitzien.

Korte inhoud: De Oldfield Ranch wordt gerund door de hebzuchtige schapenhoeder Angus Oldfield (Peter Feeney). Hij heeft een manier gevonden om de wolproductie op te voeren: het genetisch manipuleren van de viervoeters. Maar er kleeft een nadeel aan deze experimentele fokmethode van Dr. Rush (Tandi Wright). De schapen worden namelijk agressief en bloeddorstig. Wanneer twee activisten, Experience (Danielle Mason) en Grant (Olivier Driver), nietsvermoedend één van de dolgedraaide schapen bevrijden, voltrekt zich een ramp. Ieder schaap dat gebeten wordt door de agressieve variant, neemt die eigenschap over. En de moordlust richt zich al snel op de mens. Zijn broers Henry (Nathan Meister) en Young (Tammy Davis) proberen hier toch iets aan te doen. Met zo’n 40 miljoen schapen in Nieuw-Zeeland ziet de toekomst er somber uit. Hier is de trailer.

Regisseur Jonathan King heeft in ieder geval met zijn low-budget debuutfilm indruk gemaakt overal in de wereld. Vreemd genoeg is de film niet bekroond met veel nominaties en awards, maar dit is dan weer te danken aan de weinig overtuigende marketing en het ontbreken van deals met Amerikaanse distributeurs. Ik ken Vlaamse films die nog niet aan de knieën komen van deze prent en die overladen zijn met prijzen, maar bon, dit geheel terzijde. Hadden de producers een co-productie kunnen aangaan met een grote filmstudio, dan had Black Sheep gemakkelijk 10 keer meer opgebracht. De film heeft zijn zwaktes – voornamelijk het gebrek aan ervaring en branie van de regisseur heeft de film parten gespeeld – maar ik blijf het al bij al een verfrissende horrorprent vinden en opnieuw een knappe prestatie van de Weta Workshop onder leiding van de getalenteerde wizard Richard Taylor. We zien niet alleen hondsdolle schapen met vlijmscherpe tanden, maar eveneens mens-schapen en embryonale monstertjes. Maar ook de muziek van de Nieuw-Zeelandse Victoria Kelly is bijzonder geslaagd en verheft deze low-budget prent naar een hoger niveau.

Ik had een campy low-budget horror (+/- 4 miljoen dollar) verwacht maar zag een prent met een geweldige fotografie van Richard Bluck, die een Nieuw-Zeeland opvoert die je nog nooit eerder hebt gezien. Geen kille en ruwe besneeuwde bergtoppen zoals in Lord of the Rings of The Piano maar zonovergoten landschappen met poëtische heuvels met boompjes en grasgroene velden. Dit in contrast met dolle schapen werkte perfect. De film zit ook niet boordevol cgi. Ik denk dat ik slechts één computer-gegenereerd effect shot heb gezien, namelijk een shot waar de schapen met honderden over de heuvels komen gelopen. Het gros van de effecten zijn hand-made.

De humor is allom-tegenwoordig. Er wordt gortig gelachen met de milieu activisten met hun rustgevende chakra’s en klimaattips (even bij vermelden dat diezelfde milieu-activisten aan de bron liggen van de “milieu-ramp”). Maar er wordt ook de draak gestoken met de bio-tech wetenschappers die eruitzien als harteloze kortgeknipte weirdo’s die geilen op elke organische aberratie alsof ze de uitvinding van de eeuw hebben gevonden. Ook de seksuele relatie tussen man en schaap benaderd en er steken heel wat filmreferenties (zoals een schaap die zijn hoofd in een duur steekt net zoals Jack Nicholson in The Shinning). Spijtig is de film niet van het niveau van die andere low budget horror/komedie Shaun of the Dead (2004). Bepaalde grappen werken niet en er zijn een pak scènes die enorm klungelig overkomen. De acteurs die nobele onbekenden zijn in het vak deden het behoorlijk goed.

Hoewel de regisseur niet de bedoeling had om een serieuze film te maken, mogen we deze Black Sheep toch niet gaan vergelijken met een soort running joke met dolgedraaide schapen. Het feit dat de filmmakers er in slagen om wollige schapen als angstaanjagende wezens te portetteren is al een puike prestatie op zich. Er wordt op een geslaagde manier gespeeld met de ingrediënten van het horror-genre en het is niet allemaal gore wat de klok slaat. De dialogen konden wel iets beter, het getrokken vlees mocht iets minder op kauwgum trekken en de regie kon wat mij betreft iets meer verrassen in de tweede helft. De vraag waar ik mee blijf op het einde van de film, whots the ‘Black Sheep’? Henry of Angus? Want voor zover ik kon zien waren er geen ‘zwarte schapen’ te bespeuren.

Voor de mensen die de DVD willen kopen raad ik de Special Two-Disc Edition aan met audio-commentaar van de hoofdacteur en regisseur, alsook heel wat specials zoals bloopers, deleted scenes, making of, behind the scenes, inteviews, and what not. De film is ook te verkrijgen op Blu-ray.