Met de bioscooprelease van Zombieland (2009) kon ik het niet nalaten om de zombie-fans te verwennen met een bespreking van de nieuwe Shaun of the Dead (2004) Blu-ray, de Britse film die als inspiratiebron diende voor de Amerikaanse versie. Hoofdrolspeler en co-scenarist Simon Pegg speelt de rol van Shaun, een grote loser die op een dag een ware held wordt.
Korte inhoud: Shaun (Simon Pegg) beleeft niet zijn beste tijd. Het personeel van de elektronicawinkel waar hij werkt neemt hem niet echt serieus als tijdelijke baas, zijn vriendin Liz (Kate Ashfield) heeft er genoeg van dat alle afspraakjes beginnen en eindigen in de ‘Winchester’ Arms waar ook altijd zijn beste vriend en nietsnut Ed (Nick Frost) rondhangt en zijn relatie met zijn vader – sorry, stiefvader – blijft gespannen. En dan zijn ook nog de doden tot leven gekomen die hun zombieziekte verspreiden aan iedereen waar ze hun tanden in zetten. Soms kun je gewoon beter in bed blijven.
Shaun of the Dead is in de eerste plaats een romantische komedie met sporadisch wat zombie-taferelen. En dit is toch wat van een verrassing wanneer je de film voor het eerst ziet, maar dat is nu net ook de kracht van deze prent. De combinatie van het alledaagse leven gemengd met onmogelijke gebeurtenissen zorgt daar wel voor. De gitzwarte humor is typisch Brits en als je daarvan houdt zit je goed. Van subtiel tot in your face humor, en wat zo bijzonder goed werkt is dat de acteurs allemaal heel serieus blijven en doen alsof ze in een dramatische horrorfilm spelen in plaats van een geflipte hommage aan de Argento-zombiefilms. Ook de speciale effecten steken zorgvuldig in mekaar. Mocht je denken dat dit een low budget horrorflick is, dan zou je wel eens kunnen opkijken wat regisseur Edgar Wright allemaal voor elkaar speelt met 4 miljoen dollar (iets minder dan het budget van Loft en Windkracht 10).
En jawel, los van de krankzinnigheid steekt er ook nog een portie maatschappijkritiek in over onze pop en videogames-cultuur en de dagelijkse sleur waarin we leven, die de attente kijker zeker niet zal ontgaan. Shaun of the Dead een satirische film noemen, of beweren dat de prent iets fundamenteels te zeggen heeft over de invloeden van de massamedia, zou een stap te ver zijn. Daarvoor heeft de film simpelweg te weinig ambitie. Deze “intellectuele observaties” lijken mij eerder bedoeld als extraatjes, om de prent wat interessanter te maken. Maar goed, ondertussen geven ze toch maar een zekere meerwaarde aan deze horrorprent, en wie kan daar nu tegen zijn. De beste horrorprenten komen altijd met een maatschappijkritisch ondertoontje.
© Universal Pictures Benelux
Tijdens de laatste twintig minuten schakelt de film spijtig genoeg een paar versnellingen terug en houdt de komedie simpelweg te bestaan, en tuimel je in een klassieke zombiefilm. We krijgen een paar indrukwekkende en tevens bloederige scènes waarin Shaun en z’n vrienden zich een weg doorheen de levende doden hakken, een finaal bloedbad waarin zelfs in onversneden From Dusk Till Dawn-stijl, de toog van het café in brand wordt gestoken. Allemaal goed en wel, dat is best wel onderhoudend om naar te kijken, maar op dat moment is de film niet meer geestig. Maar het feit dat deze film als inspiratie diende voor heel wat andere zombie-prenten, bewijst in ieder geval dat de makers volledig in hun opzet zijn geslaagd.
Op de Blu-ray vinden jullie niet alleen filmcommentaar van Simon Pegg en Edgar Wright, maar ook van Penelope Wilton en Bill Nighy (die spijtig genoeg maar een bijrolletje heeft van geen belang). Maar jullie vinden ook filmcommentaren van zombies, alsook ontbrekende stukjes film. Kortom, een Blu-ray van Universal om aan te schaffen.
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Dave op 27 oktober 2009
***Related Post***
20/10/2009: Het Amerikaanse antwoord op Shaun of the Dead
20/07/2006: Zombie films op een rijtje
24/12/2004: Wat je niet mocht missen in 2004
*** Shaun of the Dead trailer ***
Geniale horrorkomedie. De hele film door blijft het een komedie, pas op het laatst schakelt ie inderdaad in het horrorgenre. Slaagt uiteindelijk dus iets meer op het gebied van humor dan horror, maar dat geeft niet, dat wordt goedgemaakt door op het eind een aantal lekker gore scenes. Grappig zijn gewoon de heerlijke dialogen en gortdroge humor. Vermakelijk en origineel is deze film absoluut. Ik denk niet dat de Amerikaanse versie zal kunnen tippen aan deze film.