Wolf Man (2025) ** Blu-ray recensie

De Universal en Blumhouse film van Wolf Man (2025), geregisseerd door Leigh Whannell, beloofde een frisse en spannende kijk op het klassieke monsterverhaal te bieden. Met een indrukwekkende cast die bestaat uit Julia Garner, Christopher Abbott en Sam Jaeger, leek deze film een fascinerende mix van horror, psychologische spanning en karaktergedreven drama te worden. Whannell, bekend van zijn werk aan The Invisible Man (2020) en de Insidious (2010)-franchise, heeft zichzelf gevestigd als een meester in moderne horror, en fans waren nieuwsgierig naar zijn interpretatie van de weerwolf-mythe. Spijtig genoeg was het een beetje van een teleurstelling.

© Universal Pictures

Korte inhoud: Blake (Christopher Abbott), een echtgenoot en vader uit San Francisco, erft zijn afgelegen ouderlijk huis in het landelijke Oregon nadat zijn eigen vader verdwijnt en vermoedelijk dood is. Nu zijn huwelijk met zijn machtige vrouw Charlotte op de klippen loopt, overtuigt Blake Charlotte (Julia Garner) om een ​​pauze te nemen van de stad en het landgoed te bezoeken met hun jonge dochter, Ginger (Matilda Firth). Maar als het gezin midden in de nacht de boerderij nadert, worden ze aangevallen door een onzichtbaar dier en barricaderen ze zichzelf in een wanhopige ontsnapping in het huis terwijl het wezen de perimeter afstruint. Naarmate de nacht vordert, begint Blake zich echter vreemd te gedragen en verandert hij in iets onherkenbaars, en Charlotte zal gedwongen worden om te beslissen of de terreur in hun huis dodelijker is dan het gevaar van buitenaf.

De legende van de weerwolf is een tijdloos thema in horror, maar Leigh Whannell is niet iemand die genoegen neemt met simpele hervertellingen. Zoals hij eerder deed met The Invisible Man, geeft hij het klassieke verhaal een moderne draai, waarbij hij zich richt op de psychologische kant van het fenomeen en hoe het zich vertaalt naar hedendaagse angsten. Julia Garner, bekend van haar indrukwekkende werk in “Ozark” en Inventing Anna (2022), neemt een prominente rol op zich in de film. Haar veelzijdigheid als actrice maakt haar een uitstekende keuze om de complexiteit van een personage dat betrokken raakt bij het duistere geheim van Abbott’s personage te verkennen. Garner heeft bewezen dat ze in staat is om krachtige en gelaagde prestaties te leveren, waardoor haar aanwezigheid in Wolf Man een extra dimensie aan de film kan toevoegen.

Dit is niet Abbotts acteer-debuut in het horrorgenre, aangezien hij reeds te zien was in It Comes at Night (2017) speelde. Abbott verscheen onlangs ook in de voor een Oscar genomineerde Poor Things (2023). Sam Jaeger, bekend van “The Handmaid’s Tale”, brengt een solide achtergrond in drama met zich mee en kan de cast verder versterken door een extra laag authenticiteit aan het verhaal toe te voegen.

Het script werd geschreven door drie vrouwen: Rebecca Angelo, Lauren Schuker Blum en Corbett Tuck, die nog allemaal een naam moeten maken als scenaristen. Ik was niet geïnteresseerd totdat ik zag dat Leigh Whannell dit regisseerde. Upgrade (2018) en The Invisible Man waren ongelooflijk, vooral het camerawerk tijdens de actiescènes. De man is geknipt voor een dergelijke horrorfilm en het zag er even naar uit dat Universal na hun Mummy–fiasco het eindelijk bij het rechte eind hadden, maar toch liep het ergens fout.

Julia Garner, normaal een actrice met veel présence, wordt gereduceerd tot een moeder die voortdurend op haar telefoon zit en enkel irritatie lijkt te voelen. Haar personage, Charlotte, heeft minder diepgang dan een plas regenwater in de woestijn. Blake’s transformatie, nochtans het emotionele en visuele hoogtepunt van elk weerwolvenverhaal, mist elke vorm van impact. Abbott doet zijn best, maar zijn personage beweegt zich tussen “saai” en “saai met scherpe tanden”. En de dochter, Ginger? Haar meest memorabele moment is wanneer ze per ongeluk een glas omver stoot. Het is om van te huilen! Waar films als An American Werewolf in London (1981) en The Fly (1986) transformaties tot visuele kunst verheffen, lijkt de weerwolf in Wolf Man op een verloren gelopen figurant uit “The Walking Dead”. Het ontwerp mist dreiging en karakter; de CGI is zo opzichtig dat je je afvraagt of het budget (25 miljoen dollar) volledig opging aan het huren van een bos. Zelfs de maan, iets wat niet mag ontbreken in een weerwolfverhaal, schittert door zijn afwezigheid. Iets wat niet kon worden geapprecieerd op het BIFFF. Lycanthropie is hier plots een virus dat ook overdag toeslaat, een “vernieuwing” die net zo logisch voelt als een vampier met zonnecrème.

Whannell’s reputatie als horrorvisionair krijgt hier een flinke deuk. De film is donkerder gefilmd dan een maanloze nacht (letterlijk: sommige scènes zijn zo onderbelicht dat je nauwelijks iets ziet), en de schrikeffecten zijn zo voorspelbaar dat je ze zou kunnen timen met een kookwekker. Het hoogtepunt? Een spin die over de vloer kruipt terwijl Blake’s gehoor plots bovenmenselijk wordt. Spannender dan dit wordt het helaas niet. Wolf Man probeert te laveren tussen psychologisch drama en body horror, maar dondert jammerlijk van het koord. Het resultaat is een film die noch angst inboezemt, noch emotioneel beklijft. Whannell bewees in het verleden dat hij klassieke monsters naar het heden kon vertalen met diepgang en flair, maar hier lijkt hij zelf slachtoffer van creatieve verlamming. Wolf Man is vanaf 10 april 2025 beschikbaar bij jou thuis op Blu-ray™ en DVD.

En er was trouwens ook nog concurrentie met Werewolves (2024) (zie poster), een R-rated B-film van Steven C. Miller met Frank Grillo en Lou Diamond Phillips in de hoofdrollen; over twee wetenschappers die proberen een mutatie te stoppen die mensen in weerwolven verandert. Deze film komt kwam uit op 6 december 2024.