Het is duidelijk dat Universal wijselijk geen nieuwe pogingen onderneemt om hun Dark Universe-concept nieuw leven in te blazen nadat Tom Cruise met zijn The Mummy (2017) alles liet ontsporen. Abigail (2024) serveert een campy horrorcocktail op basis van bloed en een strak script. Ik had hier geen al te hoge verwachtingen voor en de film zelfs gemist op het BIFFF maar ik heb echt wel genoten van deze Blu-ray release en heb al spijt dat ik deze niet heb gezien op het witte doek. De film werd geregisseerd door de Ready or Not en Scream remake makers Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett.
Korte inhoud: Nadat een groep potentiële criminelen de 12-jarige ballerinadochter van een machtige figuur uit de onderwereld heeft ontvoerd, hoeven ze alleen maar het meisje van de ene op de andere dag in de gaten te houden om een losgeld van 50 miljoen dollar te innen. In een afgelegen landhuis beginnen de ontvoerders één voor één te sterven, en tot hun grote verbazing lijkt het onschuldig meisje niet zo onschuldig te zijn en de nachtmerrie lijkt vooral voor de daders van ontvoering te beginnen.
Giancarlo Esposito, die de enigmatische Lambert speelt, leidt een groep ontvoerders bij de ontvoering van Abigail, de ogenschijnlijk onschuldige dochter van een machtige misdaadheer. Maar dit is niet jouw typische gijzelingsituatie. Na een reeks hilarisch mislukte plannen en enkele werkelijk griezelige momenten ontdekt de bemanning dat hun gevangene allesbehalve gewoon is: ze is een volwaardige vampier met een voorliefde voor … bloed. De film gooit het allemaal tegen de muur: donkere humor, emmers vol gore bloed (met heel wat indrukwekkende praktische speciale effecten) en verrassend veel emotie op goede momenten.
Het script van Stephen Shields en Guy Busick zal geen originaliteitsprijzen winnen en leent eigenlijk zwaar van bekende home-invasion films gone wrong. Maar het is wat mij betreft vooral de uitvoering die de boel vermakelijk houdt, en dat ligt bij de twee regisseurs. De eerste act barst van de energie en vestigt de kibbelende dynamiek van de ontvoerders, een bont gezelschap dat rechtstreeks uit een film van Quentin Tarantino lijkt te komen.
Dan Stevens speelt Frank, de leider van de bemanning die Abigail ontvoerde en is een beetje van een ‘klootzak’. Frank is een voormalige agent met een duister verleden en verzet zich tegen het natuurlijke leiderschap dat Joey in de film laat zien. Melissa Barrera speelt Joey, een verzorger en de verpleegster voor de ontvoerde Abigail. Joey’s medische expertise, als voormalige legerdokter, geeft haar een kennisbasis die ze met groot succes gebruikt in de film. Haar oorlogservaring betekent ook dat “ze enige vaardigheden met wapens heeft en getraind is in man-tegen-man-gevechten. Katheryn Newton speelt Sammy, de technologie-expert van de bemanning. Ze is een gevestigde waarde die zich meer tot de misdaad wendt vanwege de spanning dan iets anders. William Catlett speelt Rickles, een voormalige sluipschutter van de marine, en degene die ‘down to earth’ houdt. Rickles een betrouwbaar en heeft een directer karakter. Rickles vormt ook een band met collega-veteraan Joey, wat voor een interessante dynamiek binnen de groep zorgt. Kevin Durand speelt Peter, de ingehuurde kracht voor de bemanning en voormalig hockeyhandhaver, staat bekend als iets trager in de omgang dan zijn collega’s. Peter loopt altijd een paar stappen achter, gedeeltelijk omdat er een taalbarrière is. En de overleden acteur Angus Cloud, die we onlangs nog hebben gezien in Your Lucky Day (2024), speelt Dean, de chauffeur van de bemanning, en de meest “onprofessionele” van de bemanning.
© Universal Pictures
Maar de echte doorbraak komt van nieuwkomer Alisha Weir als Abigail. Ze schakelt moeiteloos tussen onschuld met grote ogen en een bloeddorstig roofdier, waardoor het personage zowel angstaanjagend als vreemd vertederend wordt. De ondersteunende cast houdt zich staande, met enkele echt grappige confrontaties. De regie van Matt Bettinelli-Olpin balanceert op het koord tussen stijlvol en zelfbewust. Het camerawerk is dynamisch, en doet bij momenten wat denken aan het vernuftige camerawerk van Don’t Breathe (2016).
De muziekscore is een mix van klassieke gothic-horrorsignalen en moderne synth, en vormt een perfecte aanvulling op de ongebruikelijke toon van de film. De montage is scherp, waardoor het tempo hoog blijft, alhoewel een paar jump scares wat geforceerd aanvoelen. En ja, wat ook soms geforceerd overkomt zijn sommige van de dialogen, met geestig geklets die wordt afgewisseld met lastige expositie. Het einde, hoewel op zijn eigen campy manier bevredigend, voelt een beetje gehaast aan. Doorgewinterde horrorpuristen vinden misschien dat de humor de angst ondermijnt, maar voor wie op zoek is naar een leuke, bloederige prent met verrassend veel charme, biedt Abigail de oplossing. Over het geheel genomen is Abigail een solide genre-bender die precies weet wat hij wil zijn: een popcornfilm met slagtanden. Als je in de stemming bent voor wat gelach naast het geschreeuw, dan is deze iets voor jou. De DVD en Blu-ray is te verkrijgen vanaf 3 juli 2024.
Review Abigail (2024)
Recensie door Dave op 1 augustus 2024