Deze derde film bracht ons een apotheose van brutaal, perfect georchestreerd en smaakvol belicht geweld en niemand wist of er nog een 4de deel zou komen en dus werd niets aan het toeval overgelaten. John Wick: Chapter 3 – Parabellum (2019) werd nog maar eens geregisseerd door Chad Stahelski, een ex-stuntman turned director, die binnenkort het zwaard zal opnemen in een remake van Highlander met Henry Cavill. Maar eerst moet hij nog de puinhoop gaan opkuisen op het ontspoorde Ballerina project. Parabellum is vanavond 16 maart 2024 op VTM 2 om 20:25.
Korte inhoud: John Wick (Keanu Reeves) is op de vlucht geslagen, om twee redenen… hij wordt opgejaagd vanwege een wereldwijd beloofde prijs op zijn hoofd van maar liefst 14 miljoen dollar en voor het breken van een belangrijke regel van het Continental Hotel: het nemen van een leven in het hotel. John had al geëxecuteerd moeten zijn, ware het niet dat de manager van het Continental Hotel, Winston (Ian McShane), hem één uur heeft gegeven voordat zijn lidmaatschap van het Continental wordt opgeheven en hij geen toegang meer heeft tot de diensten die deze geheime ondergrondse criminele gemeenschap biedt.
Dit is voor Lionsgate, na hun succesvolle ronde met de Hunger Games hun nieuwe kip met de gouden eieren. En als bewijs van hun vertrouwen in deze franchise – die met John Wick: Chapter 2 (2017) zijn recette had verdubbeld in vergelijking met John Wick (2014) – hebben ze de release niet gezet in oktober of februari maar wel in de eerste maand van het blockbuster seizoen net voor het Memorial Day weekend. Dit is de periode die normaal gereserveerd is voor Marvelfilms of ander grof geschud. Ik maak me echter geen illusies dat deze prent evenveel zou opbrengen als een comic adaptatie – daarvoor is deze film toch iets minder bestemd voor het grote publiek – maar het zal zeker wel de box-office doen daveren.
John Wick maakt zich klaar voor de oorlog tegen … iedereen. In de vorige film had hij iemand vermoord op de grond van het Continental Hotel en vandaag is hij verbannen en opgejaagd wild voor elke assassin die 14 miljoen dollar rijker wil worden. Wat volgt zijn uitzinnige actiescènes met paarden ’s nachts op drukke wegen in de gutsende regen of gevechten in een wapen-museum. Het is verstand op nul en het is heerlijk om naar te kijken. Mijn enige reserve bij de gevechten is dat een schurk die in het ene shot zijn arm breekt of twee (!) kogelschoten in zijn buik krijgt, niet opnieuw in het volgende schot een aanval kan inzetten. Hier kan het allemaal, en toch kan je niet anders om deze schoonheidsfoutjes met de mantel der liefde gaan bedekken, want de manier waarop alles gebeurd heeft zijn eigen stijl en wetmatigheid. En dit is wat deze film zo fel onderscheid dan pakweg een John Woo actiefilm.
Dialogen zijn secundair in Parabellum, en als het al gebeurt voel je dat dit niet de sterkste kant is van Chad Stahelski. Ik ben er zelfs van overtuigd dat hij er vaak mee weg komt omwille van de charisma van acteurs als Keanu Reeves, Ian McShane, Laurence Fishburne, Anjelica Huston of Jerome Flynn. Alle scènes met Asia Kate Dillon werkten in dat opzicht voor mij een stuk minder. Zij was een beetje de plaatsvervanger van Ruby Rose, maar echt vonken gaf het nooit. Daarentegen zijn de scènes met Halle Berry – die in al heel wat miserabele films heeft gespeeld – dan weer wel op niveau, ook al stelen haar hondsdolle Duitse herders vaak de show. En wanneer er één geraakt wordt door een kogel stort ze in elkaar en kijkt ze John Wick aan die dan antwoordt “I know”, wat dan weer één van de beste quotes is uit de film. Toch moet deze franchise het vooral hebben van zijn vakkundig gechoreografeerde actie en zijn fascinerende wereld van assassins.
© 2019 Lionsgate / Belga Films
Is er een gevoel van déjà vu? Wel ja, het speelt zich af in diezelfde wereld dus ja. De eerste John Wick blijft veruit de beste omdat het net iets persoonlijker is dan 2 of 3, maar deze film is qua executie misschien net iets meer van een rollercoaster dan deel 2. En deze 54-jarige Reeves blijft goed en is weer een indrukwekkende, bekwame en overtuigende vertolking in het actie-genre. De bodycount is in deze film niet bij te houden en de makers zetten echt in op de overkill. Dit heeft als direct gevolg dat er een verdovend effect optreed wanneer nog maar iemand een kogel door het hoofd krijgt. Een duurtijd van 131 minuten was in dat opzicht misschien net iets teveel van het goede. Toch wordt geweld in deze franchise verheven tot een soort ballet en bijgevolg tot een kunstvorm. Het mag dan wel niet de eerste film zijn die dit heeft geprobeerd, maar wel de meest charismatische en fotogenieke.
Het climax gevecht met Zero (Mark Dacascos) in Parabellum, is eigenlijk een soort herhaling van het spiegelpaleis uit de vorige film met een dikke knipoog naar Game of Death (1978). Misschien hadden de makers hier wel met iets anders voor de dag kunnen komen, maar ik heb er hoe dan ook van genoten.
De film werd opnieuw geschreven door Derek Kolstad, die zich na deze film zal concentreren op een tv-serie genaamd “The Continental”, het hotel uit John Wick waar alle huurdoders samenkomen. Dit kan ook wel een boeiende serie opleveren. Hij schrijft zelfs aan een “Hitman” serie waar ik minder op zit te wachten. De fotografie is voor de tweede keer verzorgd door de talentvolle Deense DoP Dan Laustsen.
De titel “Parabellum” komt overigens van de Latijnse uitdrukking: “Si vis pacem, para bellum” wat betekent “Als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog” – een quote die tevens in de film voorkomt. Het is tevens een alternatieve naam voor de alomtegenwoordige 9mm Beretta pistoolpatroon (“9 mm Parabellum”).
John Wick: Chapter 3 – Parabellum is ondertussen uit op DVD, Blu-ray en UHD. Op de Blu-ray staan een pak making of filmpjes maar spijtig genoeg geen audio-commentaar over de gehele film.
Review John Wick 3 (2019)
Recensie door Dave op 16 maart 2024
