Het einde van The Texas Chain Saw Massacre (1974) is misschien wel één van de meest verontrustende en gedenkwaardige momenten in de geschiedenis van de horrorfilm. De film werd geregisseerd door one-hit-wonder Tobe Hooper, die ook nog wel Poltergeist op zijn naam heeft staan maar dit leek veel meer op een Steven Spielberg film dan een Tobe Hooper prent, gezien niet alleen het script maar ook de productie in handen was van Spielberg.
Korte inhoud: 18 augustus 1973. Als Sally Hardesty hoort dat het graf van haar grootvader door vandalen werd geschonden, trommelt ze haar vriend Jerry, haar gehandicapte broer Franklin en haar vrienden Pam en Kirk op om te onderzoeken wat er precies gebeurd is. Onderweg nemen ze een vreemde lifter mee, die zichzelf tot hun grote ontzetting in zijn hand snijdt. De tieners dumpen de man langs de kant van de weg en rijden snel verder. Helaas krijgen ze een tijdje later autopech en moeten ze noodgedwongen aanbellen bij een luguber uitziend huis.
Het meest fascinerende aan het einde van de film is de beruchte scène waarin Leatherface, het angstaanjagende personage met een kettingzaag, in een furieuze wervelwind van waanzin en geweld uitbreekt. Hij begint wild met zijn kettingzaag te zwaaien en de camera volgt hem terwijl hij zichzelf verwondt tijdens deze waanzinnige achtervolging. Dit creëert een chaotische en surrealistische climax die de kijkers met een gevoel van verwarring en onrust achterlaat.
Wat deze scène fascinerender maakt, is dat Leatherface hierin een soort van ineenstorting lijkt te ondergaan, waardoor hij menselijker en kwetsbaarder lijkt dan eerder in de film. Dit maakt de kijker zich afvragen of Leatherface ook slachtoffer is van zijn gestoorde familie, en of er dieperliggende psychologische aspecten zijn aan zijn gedrag. Tot op het einde weten we niet of het hoofdpersonage uiteindelijk zal overleven en ondanks de onmenselijke gruwel die ze heeft doorstaan in het horrorhuis en nauwelijks is ontsnapt aan de dood, schiet ze in een ongecontroleerde lach.
The Texas Chain Saw Massacre wordt vaak geprezen om zijn rauwe en beklemmende sfeer, en het iconische einde draagt zeker bij aan de blijvende impact van de film in de wereld van de horrorcinema. Het is een meesterlijke weergave van suspense en het vermogen van een film om de kijkers in een staat van angst en onzekerheid te brengen. Deze cultklassieker heeft wel niet zo heel veel filmprijzen gewonnen. Dit komt voornamelijk doordat de film controversieel was en vaak werd geassocieerd met censuurproblemen vanwege zijn expliciete geweld en rauwe stijl. Desondanks heeft de film wel lof ontvangen van critici en is hij in de loop der jaren geprezen om zijn impact op de horrorcinema en zijn innovatieve gebruik van spanning en angst. De film heeft zijn plaats verdiend in de geschiedenis van de film en wordt vaak genoemd als een van de meest angstaanjagende en invloedrijke horrorfilms ooit gemaakt.
Blijft voor mij een mijlpaal uit het horrorgenre, tezamen met The Exorcist