Diablo IV een duivels goed game op PS5

Diablo is eindelijk terug. Het heeft 11 jaar geduurd voor Blizzard het volgende hoofdstuk aan z’n wereldberoemde ARPG (Action Role Playing Game) heeft gebreid (de mobiele games doen voor de fanbase totaal niet meer, en worden eerder met een “Vade retro Satanas” begroet)… en eigenlijk is Diablo niet terug, want in Diablo IV (2023) is Diablo zelf niet van de partij… Het verhaal draait deze keer rond Lilith, de dochter van Mephisto, Lord of Hatred (de oudste van de drie Prime Evils). De game werd geregisseerd door Luis Barriga en Mikal Vega.

Korte inhoud: Er woedt sinds eeuwigheid een oorlog tussen de krachten van hemel en hel, en om te ontsnappen aan die eeuwige oorlog, gaat Lilith een alliantie aan met de engel Inarius. Samen met een gevolg demonen en engelen stelen ze de Worldstone, creëren ze Sanctuary (een safe haven tussen hemel
en hel) en de unie van Lilith en Inarius geeft leven aan de Nephalem. Hun volgelingen (de demonen en engelen) echter vrezen voor de kracht van de Nephalem en overwegen om die uit te roeien. Lilith, in een vlaag van woede over het idee dat haar kinderen vermoord kunnen worden, slacht alle volgelingen af, demon of engel.
Inarius, vol afkeer van deze actie, verbant Lilith naar de “Void”. Inarius manipuleert vervolgens de Worldstone om de krachten van de Nephalem te verzwakken over de generaties heen, tot er geen speciale krachten meer overblijven. En zo ontstaat de mens, die geen weet meer heeft van zijn geboorterecht.

Het spel echter begint na deze gebeurtenissen (dus de vorige paragraaf wordt niet in game verteld). De cinematic intro begint met de oproeping van Lilith terug naar Sanctuary door een groepje mensen, waarvan er ééntje meer is dan hij laat uitschijnen. De speler begint zijn avontuur in de naweeën van Liliths hergeboorte, en krijgt onmiddellijk te maken met wat Liliths invloed op de mensheid betekend. De game is dus een action-rpg met bijzondere focus op loot.

Je start het spel met het kiezen van 1 van de 5 mogelijke klassen: barbarian, necromancer, sorcerer, rogue of druid, waarna je je personage kan aanpassen, met verschillende haartooien, kleuren,
juwelen en tattoos. Het spel is conform aan zijn vorige iteraties qua basics. Er zijn geen echt grondige vernieuwingen. Als je de vorige games gespeeld hebt, zal je hier ook snel mee weg zijn. Laat me dan eerder even verder kijken waar de verschillen wel liggen.

Diablo IV is een open world game. Daar waar D3 veel kritiek kreeg op zijn lineaire vooruitgang, heeft D4 gekozen om een heel grote map te voorzien waar de speler kan gaan of staan waar die wil. De map is gelardeerd met vijanden en uiteenlopende activiteiten, vnl. dungeons en pop-up events, alsook gathering nodes (ore en herbs) voor het maken en verbeteren van potions en gear. Er zijn ook ‘exploratie bonussen’ te verdienen door o.a. gebieden te ontdekken doorheen de ‘fog of war’ (gebieden zijn verduisterd
op je minimap, tot je ze ontdekt), dungeons te completen en statues of Lilith (die elk +2 van een stat point geven) te ontdekken.

Nu, de campaign zelf brengt je wel naar fixed spots, maar de campaign is dan eigenlijk ook maar de helft van het spel. Eens je erdoor bent, kunnen je alts (je tweede, derde,… character dat je creëert) kiezen om de campaign te skippen en direct in de open wereld te starten en te doen en laten wat je kiest. Ook al je unlocks (je paard bvb), gear in je kist en goud worden met je alts gedeeld. Vervolgens kan je kiezen voor een 4-tal moeilijkheidsgraden, Adventurer, Veteran, Nightmare en Torment. Hogere moeilijkheidsgraden belonen met betere loot en meer ervaringspunten.

Nightmare en Torment moet je unlocken, door op een vorige moeilijkheidsgraad een zekere ‘capstone’ dungeon te verslaan, als een soort van toegangsexamen naar het volgend niveau. Een tweede grote verandering is dat de game nu multiplayer is. Zo zie je andere spelers in de wereld lopen (op je eigen difficulty natuurlijk) die je kunnen helpen in gevechten of waarmee je kan traden. Je kan een groep maken van max. 4 personen om dungeons te trotseren bvb. Je kan ook een clan (guild) starten of joinen. Weet wel dat het vlotter praat op pc met keyboard, dan op PS5 bvb waar je letter per letter moet aanklikken in een virtueel keyboard in textchat. Misschien een betere optie is om de voicechat aan te zetten.

Eens de campaign verslaan kom je in het zogeheten endgame. Naast de hopen side quests die je tijdens de campaign ook al kon opnemen, openen zich een aantal activiteiten op de map:

• • • World Boss. Je kan één van de drie worldbossen verslaan met een grote groep andere spelers, die op zekere tijdstippen van de dag spawnen (respawn om de 6 uur ofzo),
    • Whispers of the Dead. Een paar dozijn roze icons verschijnen op de map, met elk een opdracht of dungeon, die je bij het volbrengen 1 tot 5 Grim Favors geven. Elke 10 Grim Favors kan je vervolgens inwisselen voor 1 uit 3 mogelijke lootboxen met aangegeven gear,
    • Nightmare dungeons. Je activiteiten in de wereld kunnen nu ook dungeon specifieke Nighmare Sigils droppen. Zo’n sigil laat je toe om die dungeon om te vormen tot een Nightmare dungeon, dat nu een aantal affixes zal hebben (een beetje zoals mythic+ in WoW). De speler krijgt 1 ‘buff’ of een positieve affix en de enemies in de dungeon krijgen 2 ”buffs” of 2 negatieve affixen die de speler meer schade zullen berokkenen. Dergelijke dungeons beloven dan ook opnieuw betere loot.
      Die sigils droppen ook met een zeker niveau (tier 1 tot 100), en je kan die later ook zelf craften,
    • Helltide. Hier licht een bepaalde area van de map op voor een uur ofzo realtime. Alle enemies in die area zijn sterker en droppen bij hun dood Aberrant Cinders. Die cinders kan je gebruiken om kisten in diezelfde zone te openen voor loot (bvb 75 voor een armor piece, 150 voor een wapen). Al je cinders verdwijnen als je sterft of wanneer de Hellfire eindigt. Bijkomend is dat de kisten slechts 1 keer geopend kunnen worden, dus je racet ook met je tegenspelers. Er zijn wel een hoop kisten,
    • PvP Fields of Hatred. In 2 grote gebieden van de map kan je player versus player gevechten aangaan. In die zones zijn activiteiten beschikbaar die Marks of Blood belonen. Die marks kan je inwisselen bij een vendor in een nabijgelegen dorp binnen de zone tegen gear. Je verliest echter al je marks wanneer je de zone verlaat, of als je sterft (door enemies of een andere speler) drop je al je cinders voor anderen om op te rapen.

Het doel van het spel naast het vervolledigen van de campaign is de lootgrind en naar steeds hogere niveaus te levellen. Op het eind van de campaign zal je dicht bij level 50 leunen, maar je kan levellen tot 100, en dat wordt wel een heuse grind. Nightmare niveau wordt aangeraden vanaf level 50 en Torment vanaf level 70. De lus (loop) wordt eigenlijk met elke overgang van niveau herhaald. Je krijgt sterkere tegenstanders, die betere gear droppen en je probeert opnieuw je personage uit te bouwen om de hogere tegenstand te verslaan. Het lijkt evident dat expansies hier lekker gebruik gaan van maken, omdat het zo simpel is als nog een vijfde en zesde moeilijkheidsniveau bij te timmeren en dan kan je terug het hamsterwiel op. Nog een verandering met vorige iteraties is dat alle enemies met jou mee-levellen. Daar waar in D3 de enemies een zeker krachtniveau hadden (gelinkt aan de moeilijkheidsgraad) werden die nooit sterker. Je ervaarde met betere gear dus wel een power arch voor je character.

© Blizzard Entertainment

In D4 is, zoals ook in World of Warcraft (Eén van de faviete games van Henry Cavill) een tijd terug, gekozen voor level scaling, waarbij alle enemies gelijke tred houden met je level. Dat heeft een aantal gevolgen op de gameplay. Enerzijds, in positieve zin, blijft alle content altijd relevant. Je kan overal op de map terecht en steeds zal je enemies vinden van jouw niveau die ook gear droppen op jouw niveau. Anderzijds, en dat is het negatieve aspect, verlies je alle gevoel van vooruitgang. In werkelijkheid, telkens je een level wint word je iets zwakker ten opzichte van je tegenstanders die ook een level winnen, omdat je gear achter blijft hinken (en dat van je tegenstanders niet), en je steeds op zoek moet naar nieuwe gear upgrades om terug je niveau te behalen. In de meeste RPG’s ga je trapsgewijze omhoog. Je wordt sterker en je voelt ook als je eerdere enemies tegenkomt dat je die duidelijk gemakkelijker verslaat. Bij level scaling is het alsof ze die trap neerleggen in een hoek van 20 graden, en over tijd word je wel sterker, maar je voelt nauwelijks dat je vooruitgang boekt ten opzichte van je tegenstanders. Je krijgt nooit het gevoel dat uiteindelijk zal overheersen in de wereld, wat je in een klassieke rpg wel hebt.

De builds van de verschillende classes ga ik niet bespreken, alsook niet wat ik van de class-tree’s vind. Dit is zeer subjectief. Echter, wat je wel mag verwachten is ettelijke uren meta-gaming, waar je op het internet op zoek zal gaan naar info via youtube filmpjes of toegewijde blogs over game mechanics, builds, best in slot gear, enz. In-game krijg je die uitleg helemaal niet. Op level 50 komen daar ook nog eens paragon boards bij, en ja, veel succes met uw PHD in Diablo IV game mechanics… Er zijn ook zoveel verschillende soorten damage (close damage, vulnerable damage, physical damage, critical damage, …) dat je bij sommige gear drops er bijna een spreadsheet moet bijhalen om te weten of het item nu wel beter is of niet. Nu, tip voor beginners en je campaign run naar level 50, kijk naar item power. Tenzij je legendary traits moet vervangen die absoluut noodzakelijk zijn voor je build, ga je best met het hoogste item power verder. Extra tips, je zal sneller lvl 50 worden op tier 1 Adventurer difficulty, dan op tier 2 Veteran (ondanks de 20% extra xp). Zie tier 2 eerder iets als een challenge mode voor een alt. Zet ook ‘advanced tooltips’ aan in je opties, dan zie je de mogelijke scaling van items en of je item een goede of slechte roll is. Die scaling verandert ook met het upgrade level van je item. Dus als je een 3-star item vergelijkt met een un-upgraded drop, moet je wel even bedenken wat er nog bijkomt wanneer je dat item ook een upgrade geeft.

© Blizzard Entertainment

De graphics van de game zijn niet slecht, maar ik ben er ook niet door overdonderd eigenlijk. Velen menen dat dit de beste graphics zijn in welke huidige ARPG dan ook, en misschien is dat zo. Wat ik wel spijtig vond is dat alle cutscenes gemaakt zijn met de in-game engine (zodanig dat je eigen customized personage telkens in beeld kan komen), maar dat heeft niet de kwaliteit van de Blizzard cinematics die we van hen gewoon zijn. Enkel de intro en ending cinematics zijn dat wel. Dat en het vrij ingezoomd kijkvenster deden me heel even zelfs twijfelen of Blizzard niet stiekem van plan is om dit game ook nog een mobiel staartje te geven in de nabije toekomst. Dat zou een veel aanvaardbaardere keuze zijn, dan de voornamelijk pc-fanbase te forceren om op hun smartphone te gaan spelen, zoals ze met Diablo Immortal probeerden.

Tot slot. Het verhaal zelf vond ik wat tekort schieten. We zitten namelijk met een “grijze” ipv een goede of kwade antagonist. De morele ambiguïteit van zowel de helse als hemelse personages is ook al in vorige games aangekaart. Hemel en hel zijn uiterste tegenpolen, order en chaos. Personages die zich hier tegen verzetten zijn automatisch interessanter, want hun moraliteit heeft een andere richting die we moeten achterhalen. Echter, hoewel een kleine poging wordt ondernomen om Lilith die diepgang te geven, komt dit nooit tot zijn recht. Al snel wordt Lilith geklasseerd als een “ander” evil waar je het tegen moet opnemen. Ook de implicaties met Mephisto blijven aan het oppervlak. Hier heb je een ‘prime evil’, waar je gedurende de game bijna sympathie voor gaat krijgen. Je krijgt nooit het gevoel van echt gevaar in het bijzijn van dit personage. Mephisto heeft je namelijk nodig…maar het blijft een geniepige demon, dus ik miste echt het addertje onder het gras die een ‘prime evil’ niet zou vergeten in zijn dealings met de mensheid. Nu, er wordt een opening gelaten voor dat laatste op het einde, maar in het spel zelf komen we er niks over te weten. Misschien iets voor een uitbreiding van het spel.

De gameplay is vlot, eenvoudig om aan te leren, maar uiterst complex om te meesteren. De game zelf is casual friendly, loont de moeite voor de campaign en het uitproberen van de verschillende klassen die elk vrij uniek spelen. Endgame is eerder voor als je hardcore minded bent. Oh, ja, en voor die hardcore die level 100 halen is er nog een speciale eindboss. Lilith in overdrive, die het onderste uit je kan zal vergen.

Diablo IV bied je gemakkelijk 50 uur speelplezier om met 1 personage de campaign uit te spelen en wat rand-activiteiten te volbrengen, en een veelvoud meer als je tot de hardcore elite van dit genre wil behoren. Naast de ‘seasons’ die 4 maal per jaar voorzien zijn (een soort re-start waar spelers een nieuw personage maken en opnieuw beginnen met mogelijke modifyers), zijn er ook nog twee expansies voorzien voor Diablo IV. De game is verkrijgbaar sinds 6 juni 2023 met cross-platform play en cross-progression op Windows pc, Xbox Series X|S, Xbox One, PlayStation 5, PlayStation 4, plus co-op voor maximaal vier spelers, inclusief couch co-op voor twee spelers op consoles en is ondertussen de best verkopende opening in de geschiedenis van Blizzard, met een veelbelovende wereldwijde verkoop van 666 miljoen dollar in de eerste vijf dagen na de lancering.