Wel ja, Cocaine Bear (2023) van Elizabeth Banks is dan toch niet de horror-revelatie van 2023. Het is nog net niet van het niveau van de tientallen shark-attack horrorfilms die er elk jaar uitkomen maar we zijn er toch niet zo zot ver van verwijderd. Het concept is leuk en het feit dat het half gebaseerd is op een waar gebeurde feit, maakt het zeker interessant, maar ik heb me net iets teveel zitten ergeren met de mediociteit van alles dat ik deze film geen 3 sterren kon geven.
© Universal Pictures Home Entertainment
Korte inhoud: Geïnspireerd door het waargebeurde verhaal uit 1985 van het vliegtuigongeluk van een drugskoerier. Er voltrekt zich een gekke rollercoaster van vermiste cocaïne en een zwarte beer die het at. Het is een wilde en donkere komedie van een vreemde groep politieagenten, criminelen, toeristen en tieners die samenkomen in een bos in Georgia waar een 500-pond apex-roofdier een duizelingwekkende hoeveelheid cocaïne heeft ingenomen en in op een door coke-aangedreven bloederige razernij op strooptocht is gegaan.
Banks gaat wel all-in in deze absurde trip en ik vermoed dat er ook wel wat cocaïne aanwezig was tijdens voorbereidingen en tijdens de shoot. En wie weet moet je ook wel wat geintoxiceerd zijn om hiervan ten volle te genieten. En er zijn heel wat films die een gelijkaardig concept konden omtoveren tot een heerlijk geflipte film. Ik denk dan aan een film als de krokodillen-film Lake Placid (1999), die vermoedelijk ook wel gebaseerd op op aparte waar gebeurde verhalen van bijvoorbeeld een oma die opa aan de krokodillen voerde en in één filmscript gegoten. Het verschil met Lake Placid is dat we hier niet echt iets hebben van een goed verhaal, laat staan van interessante personages. Het wordt snel een ensemblestuk van personages die op zoek zijn naar cocaïne, of personages die per ongeluk verstrikt raken in het midden van het woud en achtervolgd worden door een coke-bear. Sari (Keri Russell) is een moeder die wordt betrapt op de toepasselijk getitelde ‘Blood Mountain’ terwijl ze op zoek is naar haar dochter (Brooklynn Prince), die van school is gegaan om met haar vriend Henry (Christian Convery) naar een nabijgelegen waterval te gaan. Syd Dentwood (Ray Liotta) is de drugsdealer achter de mislukte drop, die zijn compagnon Daveed (O’Shea Jackson Jr.) en Syd’s eigen zoon Eddie (Alden Ehrenreich) eropuit stuurt om de vermiste cocaïne terug te vinden. Er is ook Bob (Isiah Whitlock Jr.), een agent die denkt dat hij de drugs en de daders heeft opgespoord en naar het park gaat om beide te vinden, en Liz (Margot Martindale), een parkwachter die aan het flirten is met inspecteur (Jesse Tyler Ferguson) terwijl ze een drietal lastige kinderen die problemen veroorzaken in het park proberen te verwijderen.
Het scenario werd geschreven door Jimmy Warden (Borderline, The Babysitter) en hierin springt hij van de ene groep naar de andere zonder te lang bij één groep te blijven. Het zijn nooit echt fascinerende karakters die hij heeft geschreven of interessante dialogen, maar het brengt wel een zekere vaart in het verhaal. Er zijn wel een aantal grappige scènes en Warden verzint precies genoeg verhaal om ons betrokken te houden, maar nooit genoeg om dit verhaal eraan te verbinden op een manier die afleidt van waar we op zaten te wachten: een horror met een coke-beer. De focus ligt meer op de absurditeit in tegenstelling tot wat de poster deed vermoeden. Wanneer het verhaal wat aan het afzwakken was, werd gegrepen naar naar iets gek. De film leek wel een soort parodie op parodie horrorfilms. Maar Elizabeth Banks leek geen idee te hebben naar waar ze dit verhaal wou brengen. Je zou hiervan nog wel kunnen genieten op een luie zondagnamiddag op tv, maar voor een bioscoopfilm is dit toch wel ondermaats e, we zijn mijlenver verwijderd van de bloedspetters uit de Sam Raimi, Rodriguez en Tarantino films.
Wat mij betreft is er maar één film met een beer als hoofdpersonage wat de moeite is, en dat is The Edge (1997) van Alec Baldwin en Anthony Hopkins. Hier zat intrige in, humor, avontuur en uiteraard ook actie, gruwel en horror. En één element wat al meteen zorgt voor een groot verschil tussen deze twee films was het feit dat The Edge gebruik maakte van een echte beer, terwijl we het bij Cocaïne Bear moeten stellen met een digitale Weta Workshop versie. Uiteraard moeten er in dergelijke films speciale effecten in voorkomen, maar soms voel je dat het realisme en de echtheid verdwijnt van datgene wat uw hoofd-attractie is. Er is een groot verschil tussen een cgi beer en een cgi aap uit de recente Planet of the Apes films of zelfs de creatie van Gollum. Die werden vertolkt door Andy Serkis. Deze meerwaarde hebben we hier niet. De film verschijnt op 17 mei 2023 op DVD en Blu-ray.
Review Cocaine Bear (2023)
Recensie door Alexander op 5 februari 2022
Ik kan niet geloven dat Weta hiervoor de visuele effecten heeft gedaan want de beer zag er bij momenten echt wel fake uit. De Ambulance scène was het beste van de film.
Het was al bij al nog wel een leuke film, maar verdorie, die laatste 20 minuten voelden alsof ze helemaal niet wisten hoe ze het moesten beëindigen en het sleepte serieus aan. Ik hoopte ook een beetje dat de kersverse echtgenoot een iets belangrijkere rol zou spelen.
Leuke film. Er waren veel goede comedy-momenten, goede horror-items en enkele fatsoenlijke personage-ontwikkelingen.
Die laatste 20 minuten voelden alsof ze helemaal niet wisten hoe ze het moesten beëindigen en het sleepte serieus aan. Ik hoopte ook een beetje dat de echtgenoot iets meer op de voorgrond had getreden, maar al bij al een goede b-film.
De derde act was eerlijk gezegd een beetje ploeteren, maar over het algemeen was dit een goeie film. De ambulancescène was zalig. Het meest teleurstellende was dat de beer niet groter was, een beetje zoals in The Edge. Het voelde als een low budget film en bijgevolg was je als kijker ook niet al te kritisch dan pakweg een Ant-Man film.