De toon van Indiana Jones and the Temple of Doom (1984) van Steven Spielberg is iets gekker dan Raiders of the Lost Ark (1981). Er is iets minder intrige en humor, en veel meer actie-scènes, geweld en ook een pak meer lugubere scènes. Fans worden misschien afgeschrikt door de donkere toon en gekheid, maar ik ben dol op deze film! De film speelt zich af in 1935 en is dus een prequel op Raiders of the Lost Ark die zich afspeelde in 1936.
© Paramount Home Entertainment
Korte inhoud: Indiana Jones (Harrison Ford), Short Round (Ke Huy Quan) en de betoverende nachtclubzangeres Willie Scott (Kate Capshaw) worden door het noodlot in eenzelfde avontuur samengebracht. Op weg naar India ontsnappen ze op het nippertje aan de dood. Later belanden ze in een kinderloos dorp. Indy belooft het dorpshoofd de heilige Sankarasteen te zullen vinden, die het dorp zijn vruchtbaarheid moet teruggeven.
Wat de film ook geweldig maakt zijn op de eerste plaats de opwindende actiescènes en ingewikkelde choreografieën. Vanaf het begin met een zalige ontsnappingsscène in de nachtclub met de geslepen villain Lao Che (Roy Chiao) tot het spannende gevecht op een hangbrug achtervolgd door de sekteleider Mola Ram (Amrish Puri) en het gevaarlijke ritje in mijnkarretjes. De film zit vol met adrenaline-pompende momenten die je op het puntje van je stoel zullen houden. En ja er zit humor in de film en de humor komt vaak ook na een rollencoaster-scène. De timing van de humor zit perfect en nooit ondermijnt het de spanningsboog. En dat is dan ook wel voor een stuk de verdienste van scenaristen Willard Huyck en Gloria Katz, gebaseerd op een verhaal van George Lucas, en de iets betere humor-timing van Ford in vergelijking met Raider of the Lost Ark.
De film moet je bekijken in zijn tijdgeest en ja, India en zijn bevolking komt niet zo voorbeeldig in beeld en het zou me niet verbazen dat er mensen zijn die aanstoot nemen met de karikaturale portretteringen. De film is volgens mij trouwens verbannen in India. Maar je kan niet kijken naar oude films met een hedendaagse bril. Spielberg is tevens nog steeds verveeld met het feit dat hij de beslissing nam om de wapens te vervangen door walkietalkies in de 2002 heruitgave van E.T. the Extra-Terrestrial (1982). Deze wijziging is doorgevoerd naar aanleiding van bezorgdheid over geweld in de media en om de film aantrekkelijker te maken voor kinderen. Spielberg zei onlangs dat dit een fout was en dat je films moet benaderen als cultureel erfgoed en dat je dat niet zomaar mag aanpassen om het te laten passen in een hedendaags moraal kader.
Spielberg is een geniale filmmaker en hij weet beter dan wie dan ook hoe hij een verhaal moet vertellen en spanning op te bouwen met beelden die op het netvlies blijven plakken (herinner jullie de trilling van water in de beker uit de film Jurassic Park?). Hij heeft ontdekt dat het kijken naar een film eerder een emotioneel gebeuren is meer dan een reflectieve bezigheid en dat zoiets kan bewerkt worden door vakkundig camerawerk, licht, montage en muziek. Hij is diegene die heeft ontdekt hoe impactvol een gemoedswissel kan zijn bij het publiek, waarbij een dramatische scène op emotionele muziek plots kan balanceren in een grappig momentje of een grappige quote en de kijker dan plots zijn emoties los moet laten met een traan of een lach. Onder deze omstandigheden is het moeilijk voor het publiek om niet betrokken te raken bij wat er gebeurt, zelfs voor de meest sceptische of intellectuele toeschouwers.
Een jaar eerder kwam de James Bond film Octopussy (1983) uit en toen ik voor het eerst Temple of Doom zag kon ik me niet ontdoen van het gevoel dat de makers zich hierop hadden geïnspireerd voor bepaalde scènes. Beide films hebben sequenties die zich afspelen in India en bevatten een gemene sekte die de wereld probeert over te nemen. Maar ook de paleis-scènes met de particuliere eetgewoontes en recepten kwam bekend over, ook al moet ik toegeven dat Spielberg scènes véél leuker waren. Meer nog, om geld te besparen waren sommige interieurs van het Pankot-paleis opgenomen in nabijgelegen Pinewood-studio’s in de decors die werden gebruikt voor het paleis van Kamal Khan in de James Bond-film.
Spielberg zelf vindt Temple of Doom niet zo goed, en dat deels omdat hij het te donker vond en een hel was om te draaien, maar hij heeft er wel de vrouw van zijn leven op ontmoet. Lawrence Kasdan (Raiders of the Lost Ark) wou ook niets te maken hebben met de film omdat het gemeen en duister was. En ja het is gewelddadig, het is donker, er is minder verhaal, maar ik heb hier Kali ma, shakthi deh van genoten. De 4k UHD versie van de film is bij ons verschenen op 12 juli 2022.
Review Indiana Jones and the Temple of Doom (1984)
Recensie door Dave op 8 mei 2023
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull was voor mij het absolute dieptepunt met die belachelijke openingsscène met die frigo. Alles voelde zo fake aan, verschrikkelijk.
De film is 100 keer beter dan Crystal Skull
Ik zat in het kamp dat dacht dat het de zwakste Indiana Jones-film was. Maar ik ben het echt leuk gaan vinden. Ja, het is donker. Ongebruikelijk donker voor deze franchise. Wat me in eerste instantie raar deed, ook al zie je ook wel een gezicht “smelten” in Raiders. Maar als je erover nadenkt, zijn de donkere thema’s in deze film super gaaf. Oude goden, doodscultus, opoffering. Het versterkt het gevoel van avontuur, en daar is het toch om te doen.
Het meest irritante personage was toch wel de vrouwelijke hoofdrol die constant aan het gillen was. Ik werd er turelure zot van.
Ik vond deze wel leuk. Beter dan Crystal Skull, maar ik het wel grappig dat mensen klagen over de koelkast in Crystal Skull, maar het opblaasbare vlotje uit een vliegtuig langs een berg en vervolgens in een rivier, dat vinden ze prima. Het is minstens zo onwaarschijnlijk als de koelkast.
Nee dat wel, maar het werd ook zo lullig in beeld gezet en dat maakte alles fake. Veel van de scènes in Indiana Jones zijn bedenkelijk op vlak van waarschijnlijkheid (hart uit iemands lichaam halen terwijl hij verder leeft) maar de manier waarop je het in beeld brengt en de context van je verhaal maakt veel uit en dat voelde ik niet in KotCS