Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023) *** recensie

Ik kan me goed voorstellen dat dit een mooie afsluiter was voor de cast en crew van Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023). Ikzelf had wat gemengde gevoelens. Uiteraard is deze film zoveel beter dan die andere Marvel-film Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023) maar het is nu ook weer niet een film die zal blijven nazinderen. Daarvoor gaat het iets teveel alle kanten op.

© Walt Disney Studios Home Entertainment

Korte inhoud: Nog steeds aan het bijkomen van het verlies van Gamora (Zoe Saldana), verzamelt Peter Quill (Chris Pratt) zijn team om het universum te verdedigen – een missie die het einde van de Guardians zou kunnen betekenen als deze niet slaagt. Nadat Rocket (Bradley Cooper) dodelijk gewond is geraakt, is het de taak van de rest van de Guardians om een code te kragen in de HQ van hun nieuwe vijand. Een code die de kill-switch op zijn hart kan deactiveren. De crew blijft hardnekkig bij hun gevallen collega, ook al is het duidelijk dat hun gloriedagen samen voorbij zijn.

De film voelt enigszins anders aan dan Guardians of the Galaxy (2014) en Guardians of the Galaxy Vol. 2 (2017), ondanks dat de film is gemaakt met dezelfde mensen voor en achter de camera. Maar de ingesteldheid van regisseur James Gunn moet wel anders zijn geweest nadat hij eigenlijk ontslagen was door Disney en deze film eigenlijk niet kon/mocht maken en hij al contacten had gemaakt met DC voor zijn versie van The Suicide Squad (2021) tien hij het script aan het schrijven was voor Guardians 3 met Dan Abnett en Andy Lanning. Alan Horn wou dat Taika Waititi deze film ging regisseren, maar Taika had er geen zin in. Uiteindelijk is dan Gunn teruggekeerd, maar voor hem was de schade al gebeurd. En net zoals dit een verhaal is van het einde van de gloriedagen voor de Guardians is dit tussen de lijnen ook een verhaal van het einde van de Marvel/Disney carrière voor Gunn.

Niet alleen gaat het verhaal alle kanten uit maar ook de chemie tussen de karakters is wat zoek. Het lijkt wel zo een reünie film waar de karakters proberen te zoeken hoe hun relatie ooit in mekaar zat. Er is zelfs een laagje vijandigheid te bespeuren. Een mooi voorbeeld hiervan is de rol van Nebula gespeeld door Karen Gillan die hier gewoon meedogenloos slecht gezelschap is. Mantis gespeeld door Pom Klementieff probeert de luchtigheid er nog wat in te houden en dat was echt wel nodig. Gomora is ook “herrezen” na haar dood in Avengers: Infinity War (2018) en is nu in wezen een vreemde voor de rest van de bende. Ook de introductie van een nieuw personage, Adam Warlock door Will Poulter, lijkt er ook een beetje bijgesleurd te zijn op vraag van Kevin Feige. Gunn’s Guardians-serie gaat misschien niet verder in zijn huidige vorm, maar Marvel is nog steeds van plan deze laatste film te gebruiken als springplank voor toekomstige spin-offs, inclusief het karakter van Warlock.

Maar al bij al is het een leuke rollercoaster met voldoende entertainmentwaarde. Gunn is een talentvol filmmaker en hij heeft met zijn Guardians toch 3 unieke films weten uit te werken. Ik vond deze wel iets minder overtuigend dan de vorige twee films, maar heb er toch van genoten. Het verhaal is een puinhoop met alles behalve een logische dramatische curve. De film duurt met zijn 150 minuten ook veel te lang voor datgene wat het maar te vertellen heeft en het gebruik van flashbacks werkt ook op de zenuwen. Ja, de film is beter dan de vele Marvel producties na Endgame, maar ze blijven ploeteren ter plaatse. Op 3 mei 2023 komt de film bij ons in de zalen.