Ik moet toegeven, ik was heel sceptisch over de prequel serie op “Game of Thrones”, zeker naar de toch wel teleurstellende afsluiter. Maar “House of the Dragon” voel net aan alsof George R.R. Martin de cast en crew opnieuw heeft kunnen inspireren. Het is nog te vroeg om een oordeel te vellen maar deze episode zet de juiste toon en vertoont voldoende maturiteit en inlevingsvermogen om een waardige aansluiter te zijn van de “Game of Thrones”.
Korte inhoud: ‘House of the Dragon’ neemt de kijkers mee terug naar Westeros, ongeveer 200 jaar voordat Daenerys Targaryen aan de macht kwam, naar een tijd waarin haar familie de zeven koninkrijken regeerde. Nu we 100 jaar verder zijn in het bewind van Targaryen, geleid door koning Viserys Targaryen (Paddy Considine), zijn we getuige van een bloederige geboorte, brutale gevechten, sterfgevallen en draken die als tamme huisdieren in en uit de verhaallijn weven. Negen jaar na het bewind van koning Viserys I bedreigt de Triarchy, een alliantie gevormd door de vrije steden Essos, het koninkrijk door de Stepstones-regio te willen veroveren. En dus moet de koning zijn opvolger aanduiden voor de stabiliteit van het rijk te garanderen. Viserys wordt echter gedwongen te kiezen tussen zijn broer prins Daemon Targaryen (Matt Smith), een op macht beluste tiran en de veel jongere en onervaren prinses Rhaenyra Targaryen (Milly Alcock) die echter wél de taal van de draken spreekt. De rechterhand van de koning, Otto Hightower (Rhys Ifans) probeert er alles aan te doen om de koning te sturen en dat tegen de zin van Daemon, die zijn broer waarschuwt dat hij als koning zwak is en gemanipuleerd wordt. Ondertussen zien we dat er ook een goede band is tussen de dochter van Hightower, Alicent (Emily Carey) en Rhaenyra.
Op een zeker ogenblik in het eerste seizoen zou er een sprong in de tijd gebeuren en krijgen we blijkbaar nieuwe acteurs voor bepaalde hoofdrollen, zoals de Britse Emma D’Arcy die de Australische Milly Alcock zal vervangen voor de rol van Rhaenyra Targaryen en de Britse Olivia Cooke die de Britse Emily Carey zal vervangen voor de rol van Alicent Hightower. De uitdagingen waarmee Rhaenyra als uitverkoren erfgenaam zal worden geconfronteerd, zullen pas volledig beginnen als ze een volwassen vrouw is en op twee fronten moet “strijden”: het slagveld en het geboortebed (zoals haar moeder haar zal vertellen). Een tijdsprong tussen een jongere Rhaenyra en een oudere versie van het personage was blijkbaar zeer noodzakelijk, hoe pijnlijk dat wel is voor de acteurs zelf én voor de kijkers die nu eigenlijk wel een band hadden met Milly en Emily. De mannen blijven blijkbaar gespaard van deze transitie. Persoonlijk had ik niet het gevoel naar twee tieners te kijken. Integendeel. Maar ik geef de makers het voordeel van de twijfel, zeker na een uitstekende eerste episode.
En wat met al die geruchten over geen gratuite seksscènes in de nieuwe serie, wel in het eerste seizoen krijgen we toch wel een paar expliciete sekssènes te zien, ook al is het naakte lichaam vaak heel subtiel ingepakt of met voldoende schemerlicht bedekt. De seksscènes in het eerste seizoen laten echter wel vermoeden dat de makers misschien ook Rhaenyra seksueel actief willen maken en dezelfde toestand willen vermijden met Emilia Clarke die toen te kennen gaf niet geheel comfortabel te zijn als vroege twintiger in een brutale verkrachtingsscène. Milly is er 22. Anderzijds, hebben ze effectief de mening gevraagd aan de actrice of gewoon geoordeeld dat een vrouw van 22 deze beslissing niet zelf kan nemen. Ik blijf het een bizarre zaak vinden. Ik ben in ieder geval benieuwd naar de volgende episodes.