Ik had veel goede verwachtingen voor The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning (2006) en dacht dat het veel beter zou zijn dan de remake The Texas Chainsaw Massacre (2003) gebaseerd op het meesterwerk van Tobe Hooper, The Texas Chainsaw Massacre (1974). Maar spijtig genoeg bevestigt het de theorie dat elke sequel of remake van TCM eigenlijk een B-product is.
Korte inhoud: Tijdens hun laatste uitje voor ze naar Vietnam gestuurd worden, zijn de twee vrienden Eric en Dean met hun vriendinnen Alexis en Chrissie het slachtoffer van een ongeluk. De nachtmerrie begint voor hen echter pas echt als lokale sheriff Hoyt ter plaatste komt en hen meeneemt naar een groot huis, waar hij en zijn gestoorde, kannibalistische familieleden wonen…
Platinum Dunes, de studio van Michael Bay, is niet alleen verantwoordelijk voor de remake van 2003 maar tevens voor deze prequel. Ze zijn zelfs verantwoordelijk voor die slordige Friday the 13th (2009) remake of nog de A Nightmare on Elm Street (2010) remake. Het zijn vooral films die visueel mooie beeldjes brengen maar op narratief vlak de horror op geen enkel moment tastbaar kunnen maken. Een horrorfilm zonder horror is al zo nutteloos als een komedie zonder grappen.
De regisseur Jonathan Liebesman heeft eigenlijk nog niet veel goede films gemaakt (Darkness Falls). Logisch, hij was toen nog maar een jonge spruit. Maar later in zijn carrière werd het niet veel beter met films als Battle: Los Angeles (2011), Wrath of the Titans (2012) en uiteindelijk Teenage Mutant Ninja Turtles (2014). Na deze laatste flop heeft Jonathan geen langspeelfilm meer gemaakt.
Hoe dan ook is de fotografie van de film, door Lukas Ettlin, zeer geslaagd en om één of andere reden was het leuk om nog eens Jordana Brewster in actie te zien in een niet Fast and Furious film. De klankband van de film is ook een mix van de typische TCM klanken en de beangstigende klankband van Irréversible (2002), maar dat is zowat het enige goede aan deze prequel.
Kan je een prequel maken van een horrorfilm, goed wetende dat je hiermee waarschijnlijk de gruwel zal afbouwen (cf. de Halloween remake). Wel, er zijn manieren om er iets goed van te maken, en ik denk dan aan Prometheus – ook al heeft deze film dan weer heel wat andere problemen. Het werkt tot op een zekere hoogte, wanneer je niet teveel de psychologische toer opgaat of de gruwel probeert te vermenselijken. Dit is niet echt het probleem met deze film, gezien de focus het eerste uur meer ligt op de “vader” van Leatherface, briljant gespeeld door R. Lee Ermey. En nadien krijgen we dan de “zoon” aan het werk, maar in wezen krijgen we vrijwel dezelfde scenes als in het origineel met een jeugdige bende die geterroriseerd worden en uiteindelijk vermoord.
De originele TCM film die door velen algemeen beschouwd wordt als één van de beste horrorfilms ooit gemaakt, had een korrelig, bijna documentair gevoel in de cinematografie die de effectiviteit, de angst en het vermogen om angst op te wekken enorm verbeterde zonder toevlucht te nemen tot speciale effecten en ongebreidelde bloedspatten. Die korrelige, bijna vervaagde look is hier ook aanwezig. Helaas houden de overeenkomsten tussen de klassieker van Tobe Hooper en deze film volledig op bij die vervaagde blik. De ziel van de film ligt helaas veel dichter bij de 2003 remake en is duidelijk gemaakt voor een jongerenpubliek van 16 tot 22 jarigen.
De film begint wel leuk met de geboorte van Leatherface, van een zwaarlijvige vrouw in een slachthuis die de baby baart tussen de vleesmachines en het afval, om deze dan ook te dumpen in een vuilnisbak. Leatherface wordt dus geadopteerd door een geschift gezin en dan gaat de bal aan het rollen. Qua cast hebben ze eigenlijk niet veel te doen in deze 90 minuten durende film. Jordana Brewster wordt voornamelijk gefilmd van langs achter en heeft eigenlijk geen echte dramatische karaktercurve, en datzelfde kan gezegd worden van Matt Bomer.
De prequel speelt zich af tijdens het Vietnam-tijdperk en de twee jonge mannen die de eerste slachtoffers van Leatherface zullen worden staan op het punt hun dienstplicht te doen, althans één van de twee, want de andere wil zijn dienstplicht ontwijken door naar Canada uit te wijken. Maar de film is geen anti-oorlogsfilm. In wezen doet scenarist Sheldon Turner niets met dit gegeven. Waar hij vooral inzet zijn overdreven gruwel. Gruwel en absurde familiescènes die zo over-the-top en cartoonachtig zijn dat het grappig begint te worden.
The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning werd uitgebracht op Blu-ray en DVD op 15 oktober 2013 met deleted scenes met de audio-commentaar van de regisseur, alsook extended scenes alsook een Down to the Bone behind the scenes documentaire.
Review The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning (2006)
Recensie door Dave op 24 januari 2022
