Een vijftiental jaar geleden had de Amerikaanse regisseur Neil Burger de pech dat zijn goochelaarsepos The Illusionist ongeveer gelijktijdig uitkwam met het gelijkaardige (en betere) The Prestige van Christopher Nolan. In het zog van The Hunger Games dook Burger daarna in de postapocalyptiche young-adult met Divergent, met tussendoor de technothriller Limitless. Burger is zeker geen onaardige regisseur, maar het grote succes blijft wel een beetje uit. En met sciencefictionthriller Voyagers (2021) zal daar helaas geen verandering in komen. Voyagers is een mooi geschoten thriller die echter amper spannend is.
© Remain in Light
Korte inhoud: Het is geen verrassing dat in de niet zo verre toekomst (2063) de menselijke soort met uitsterven bedreigd is. Wetenschappers zijn daarom naarstig op zoek naar een bewoonbare planeet waar er een toekomst ligt voor de mensheid. Na jaren zoeken wordt deze planeet eindelijk gevonden. Er is echter één probleem, de planeet in kwestie ligt maar liefst 86 reisjaren van de aarde verwijderd. Daarom wordt een generatie van 30 mannen en vrouwen in afzondering opgevoed wiens kleinkinderen uiteindelijk de planeet zullen bereiken.
Wetenschapper dr. Richard (Colin Farrell) offert zich op om de (dan nog) kinderen te vergezellen. Zo kan de missie vier jaar eerder dan gepland van start gaan. De eerste tien jaar verlopen zonder noemenswaardige problemen maar wanneer de jongeren vroege twintigers worden, worden ze steeds nieuwsgieriger en vatbaarder voor ongehoorzaamheid. Zo ontdekken Christopher (Tye Sheridan) en Zac (Fionn Whitehead) dat hun dagelijkse blauwe drankje het doel heeft om hen volgzaam te houden en hun emoties te onderdrukken. Er ontstaan al gauw twee kampen op het ruimteschip die strijden voor het bewind. Onnodig te zeggen dat daarbij de nodige slachtoffers vallen.
De korte inhoud doet wel heel erg denken aan de klassieker ‘Lord of the Flies’ (1954) van William Golding. Net als in deze dystopie is er in Voyagers een aantal jongeren die afgezonderd zitten van de rest van de mensheid. De aanvankelijke concensus om samen te werken slaat al snel om in paranoia en anarchie. Burger heeft een literaire klassieker genomen en wil er zijn eigen draai aan geven, maar het louter verplaatsen van de setting van een onbewoond eiland naar een zwevend ruimteschip biedt geen garantie voor een beklijvende en spannende film.
Nochtans leert de filmgeschiedenis dat films in afgesloten ruimteschepen wel degelijk heel spannend en benauwend kunnen zijn (Alien, Gravity, Sunshine of Moon om er maar enkele te noemen). Maar Burger weet de spanning nergens zo op te drijven dat je op het puntje van je stoel komt te zitten. De weinige echt spannende scènes zijn veel te kort en onnodige romances vertragen de boel. Wat ook niet helpt is dat je amper meeleeft met de personages. Wanneer er zich bij de jongeren twee kampen vormen, kan het je eigenlijk niet schelen wie de bovenhand haalt en eigenlijk hoop je dat dit zootje ongeregeld nooit hun bestemming zal bereiken.
Deze film mikt vooral op een jonger publiek en dat is ook te zien aan de cast die vooral bestaat uit de jonge generatie zoals Tye Sheridan (Ready Player One, X-Men Apocalypse), Fionn Whitehaed (Dunkirk), Lily-Rose Depp (The King), Chanté Adams (“A League of Their Own”), Quintessa Swindell (“In Treatment”), Archie Madekwe (Midsommar) en Isaac Hempstead Wright (Bran Stark uit “Game of Thrones”). Enkel Colin Farrell voegt ervaring toe aan de cast maar zijn rol is te beperkt om zijn stempel op deze film te kunnen drukken.
Jammer is dat de kijker niet wordt aangespoord om ook maar een beetje kritisch te denken. Is het bijvoorbeeld wel ethisch verantwoord om een hele generatie kinderen te ‘kweken’ uit het DNA van hoogopgeleide wetenschappers en topkunstenaars, deze in afzondering opvoeden om hen vervolgens op een 86 jaar durend enkeltje richting het onbekende te sturen? Of waarom is dr Richard de enige volwassene die wél mee mag? Wat als bij Richard de stoppen doorslaan?
Voyagers is te voorspelbaar en vooral niet spannend genoeg om lang te blijven hangen. Mits een beetje meer creativiteit en durf had hier veel meer ingezeten. Jammer want in enkel scènes toont Burger dat hij wel een knap shot kan maken (bv. een knipoog naar 2001, A Space Odyssey in lange verlichte gangen). Hoe dan ook de toekomst van de mensheid oogt behoorlijk somber.
Voyagers is sinds 17 november 2021 verkrijgbaar op Blu-Ray.
Review Voyagers (2021)
Recensie door Karen op 30 december 2021
Ik was boos over hoe slecht ik deze film vond. De tweede hoofdrol was een vreselijke acteur en het script is gewoon bagger… Maar ik kon er niet over hoe dom elk personage was. Ik begrijp dat het kinderen zijn, maar ze zijn gebouwd en ontwikkeld voor dit moment en zijn de genetische nakomelingen van het beste van het beste. WTF?!
Dom, dommer, domst !
Het is jammer dat het erg inconsistent is, het begint solide, Collin Farell is geweldig, de sfx-buitenopnamen zijn goed, zelfs de montage is stijlvol. Maar sommige scènes voelden aan als een echt toneelstuk vanop de middelbare school, samen met de kwaliteit van het acteerwerk, nadat de groepen waren verdeeld. Leek wel of de productie plots geen geld meer hadden en iedereen begon te improviseren. Het resultaat was een puinhoop, waar het een intelligente fysiologische film had kunnen worden rond de thema’s uit Lord of The Flies. Echt zonde.
Lord of the “Space” Flies hadden ze dit moeten noemen
Wat ze eigenlijk hadden moeten doen is al die nonsens met aliens vervangen door “ziekte” en de motivaties waren al een pak meer geloofwaardig, nu is het werkelijk van de pot gerukt en kijk je naar wat losgelopen apen.