Denis Villeneuve is een meester gebleken in het maken van sciencefictionfilms, ook al was niet iedereen overtuigd van Blade Runner 2049 (2017) en Arrival (2016). Maar iedereen leek wel onder de indruk van Dune (2021), een film die we hier trouwens nog niet hebben besproken voor de simpele reden dan we eigenlijk maar de proloog hadden gezien en we eigenlijk wachten op de sequel om een waardevol oordeel te kunnen vellen over de film.
Denis Villeneuve op de set van Arrival © Sony Pictures Releasing
Het was The Hollywood Reporter die het nieuws brak dat Denis Villeneuve na zijn aankomend vervolg op Dune, een bewerking zou wagen van Arthur C. Clarke’s Rendezvous with Rama (2023). Toen ik hoorde dat Villeneuve een Arthur C. Clarke verhaal wou adapteren dacht ik heel even dat hij zou raken aan de filmklassieker 2001: A Space Odyssey (1968). Wijze zet dat hij daar met zijn vingers afblijft.
En ik denk dat Gal Gadot en regisseur Kari Skogland verheugd zijn met dit nieuws want even zag het er naar uit dat hij een concurrerende Cleopatra film wou maken. Deze plannen zullen nu vermoedelijk worden uitgesteld. Persoonlijk kijk ik het wel uit naar de Villeneuve Cleopatra film, meer dan de Kari Skogland versie omdat zij vooral een tv-regisseuse is en ik zelfs betwijfel of zij de geschikte persoon is voor deze adaptatie. Maar we zullen het binnenkort wel zien.
Korte inhoud: Rendezvous With Rama is een sciencefictionfilm die zich afspeelt in 2131 over ruimte-ontdekkingsreizigers die zijn belast met het onderscheppen van een 48km lang cilindrisch en vermoedelijk buitenaards ruimteschip, om te bepalen of de aarde in gevaar is en om meer te weten te komen over de oorsprong en doelstellingen van het schip. Omdat alle bestaande namen voor Romeinse en Griekse goden op dit moment zijn gebruikt op andere nieuw ontdekte hemellichamen, wordt de hindoegod Rama aangeroepen bij het benoemen van het object, dat oorspronkelijk werd aangezien voor een komeet.
De Clarke’s roman wordt beschouwd als één van zijn beste werken, ook al heb ik daar zelf een aantal reservaties op. Ik heb het gelezen toen ik nog op de schoolbanken zat en ik moet toegeven dat de karakters niet meteen fascinerende persoonlijkheden hadden. Het boek stemt wel tot nadenken, maar behalve een ruimtevlucht om het enorme Raman-ruimtevaartuig, is er heel weinig actie in deze roman en eveneens heel weinig karakterontwikkeling. Morgan Freeman probeert al meer dan twee decennia de film naar zich toe te trekken, waarbij David Fincher al jaren betrokken is, maar het is nooit uit zijn schelp gekomen… tot nu toe. En kijk, Freeman heeft het team versterkt als producer. Het script wordt geschreven door Scott Brick, Christos N. Gage, Andrew Kahng en Bruce C. McKenna, en laten we hopen dat deze scenaristen karakters kunnen maken van vlees en bloed en wie weet zelf iets meer actie uitschrijven.
Morgan Freeman zal inderdaad behoorlijk opgetogen zijn. Hij wilde deze roman zo graag verfilmd zien en het zou me verbazen mocht hij zelf geen rol spelen.
“…de karakters niet meteen fascinerende persoonlijkheden hadden.”
Ik denk dat het zelf zijn intentie niet was om karakters uit te werken of de plot te kneden naar een soort dramatische conclusie. Hij wou een descriptieve SF brengen – of zo heb ik het althans gelezen. Anderzijds sta ik wel open voor een grondige filmische herwerking want indien men te trouw blijft aan het boek denk ik dat het wat saai zal worden voor de niet-hardcore-SF-fans.
De karakters zijn vreselijk. De enige vrouwelijke rol in het book heet Surgeon-Commander Space Boobs omwille van haar grote borsten, en ze zit nauwelijks in het verhaal. Ik denk dat je vandaag de dag zo geen boeken meer kan schrijven laat staan een film maken.
Indien mijn geheugen mij niet in de steek laat is de beschrijving van de vrouw allemaal vanuit het perspectief van één van de personages. Het is mogelijk voor een auteur om een seksistisch personage te schrijven zonder zelf seksistisch te zijn, net zoals hij ook een racistisch personage kan neerzetten. Ik denk dat veel ervan afhangt van de context of het wordt gepresenteerd als iets waarmee je je zou moeten identificeren of alleen als een persoonlijkheidskenmerk van het personage. Het is echter jaren geleden dat ik het boek heb gelezen, dus ik kan me niet echt herinneren hoezeer die logica erin zit of hoe het moet worden gepresenteerd, maar dit toch even als nuance. Anderzijds vind ik wel degelijk dat de karakters kartonnen borden zijn en waar staat geschreven dat SF geen interessante karakters mag/moet uitschrijven?
Event Horizon anyone?
Ik wacht nog op de broodnodige remake 😉
Ik hoop boven alles dat het geen domme actiefilm wordt.
En Fountains Of Paradise mag dan daarna worden gedaan.
Absoluut! Zou ik ook wel willen zien.
Ik had het, lang geleden, al eens aan Arthur c Clarke gevraagd waarom die film er nog niet was en hij antwoordde dat er interesse was, maar dat men er het geld niet voor had.